ฮีลตันหยิบแหวน ลุกขึ้น และออกไปทันที
ยานเดลที่อยู่ข้างหลังของเขาถามด้วยท่าทางไม่รีบร้อนว่า “ประธานฟัดด์ คุณกลับเร็วเกินไปหรือเปล่า? ทำไมคุณไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อยล่ะ?”
ยานเดลมองไปที่ส้มโอที่ปอกเปลือกแล้วบนโต๊ะหินอะโพฟีลไลต์ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่วงนี้รีอาน่าชอบกินส้มโอที่ปลูกในภูเขาเปีย คุณอยากลองชิมบ้างไหม ประธานฟัดด์?”
ฮีลตันเดือดดาลไปด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับมันไว้
ยานเดลเริ่มพูดอีกครั้ง “ใครจะรู้ ผมอาจจะบอกที่อยู่ของรีอาน่ากับคุณก็ได้ ถ้าผมอารมณ์ดี”
ริมฝีปากบางของฮีลตันกระตุก ในขณะที่รอยยิ้มเย็นเยียบกระจายไปทั่วใบหน้าของเขา เขาพูดอย่างแสดงความเป็นเจ้าของว่า “เธอเป็นภรรยาของผม และผมจะตามหาเธอด้วยตัวเอง คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันหรอก ประธานโซอัน”
ฮีลตันก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวก่อนที่เขาจะหยุดอีกครั้ง เขาเหลือบมองด้านข้างไปที่ยานเดลก่อนจะเตือนเขาว่า “อีกอย่างหนึ่ง คุณไม่มีสถานะที่จะเรียกคุณนายฟัดด์ด้วยชื่อเล่นของเธอได้ สามีของเธอเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เรียกเธอเช่นนั้น”
เขาเต็มไปด้วยการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ยานเดลต้องการแกล้งเขามากขึ้น “ให้ผมบอกอะไรคุณบางอย่าง ภรรยาของคุณกำลังตั้งท้อง”
"คุณพูดอะไร?"
หัวใจของฮีลตันเต้นรัว จิตใจของเขายุ่งเหยิงไปหมด
รีอาน่า…ท้องงั้นหรือ?
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ผมกำลังบอกคุณว่า คุณควรหาเธอโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะไขกระดูกของเธอตรงกับไขกระดูกของแม่ของผม เธอสัญญากับผมแล้วว่าเธอจะบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดให้แม่ของผม นอกจากนี้เธอยังบอกอีกว่า…เธอไม่ต้องการเก็บลูกไว้ เธอจะทำแท้ง และบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดให้แม่ของผมแทน”
ฮีลตันกำหมัดของเขาเป็นลูกกลม ๆ แน่น ข้อนิ้วมือของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว
เวอเรียนเป็นจุดอ่อนของเขา แต่ตอนนี้จุดอ่อนของเขากลายเป็นมีดแทงหัวใจของเขาอย่างรุนแรง ไม่ว่าฮีลตันจะสงบ และควบคุมอารมณ์ได้แค่ไหน เขาก็ยังคงสูญเสียความสงบของเขาอย่างสิ้นเชิง
เขากำแหวนเพชรไว้ในฝ่ามือของเขาแน่นจนมันเกือบจะบาดเนื้อของเขา เขากัดฟันและพูดว่า “คุณควรจะอธิษฐานให้ผมพบรีอาน่าโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้น ผมจะโทษคุณทุกอย่างหากมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ”
“ได้เลย ผมจะรอ”
จู่ ๆ ซีลีนก็ปรากฏตัวจากด้านหลังหลังจากที่ฮีลตันจากไป
“ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณชอบแกล้งคนอื่นมากขนาดนี้?”
ยานเดลเลิกคิ้วของเขา และจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเขา “เขาทำร้ายน้องสาวแท้ ๆ ของผม เขาทำให้เธอเสียใจ แน่นอนว่าผมต้องการแก้แค้นเขา”
ซีลีนถอนหายใจ และพูดอย่างสบประมาทว่า “คุณจะโกรธแค้นมากขนาดได้อย่างไร? คุณไม่กลัวว่าพวกเขาจะคืนดีกัน และพูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณในครั้งต่อไปงั้นหรือ?”
ยานเดลจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก “คุณกำลังเป็นห่วงผมอยู่หรือเปล่า?”
“ฝันไปเถอะ ฉันแค่คิดว่าอาจมีคนแก้แค้นคุณในอนาคตถ้าคุณแกล้งคนอื่นแบบนั้น”
สายตาของยานเดลจับจ้องไปที่เธอ ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงจังว่า “ผมไม่รังเกียจที่จะล้อเล่นกับคนอื่นแบบนั้นตราบใดที่มันไม่เกี่ยวกับคุณ”
ซีลีนถูกปล่อยให้พูดไม่ออก
หูของซีลีนแดงก่ำในขณะที่เธอหลบเลี่ยงแววตาลึกล้ำของยานเดล
มันทำให้เธอรู้สึกอายแทนอย่างมาก
"เวอเรียนตั้งท้อง คุณแน่ใจหรือว่าจะให้เธอบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดให้คุณป้า?”
“ผมแค่หลอกฮีลตัน”
ริมฝีปากของซีลีนกระตุก ดูเหมือนว่ายานเดลทำเกินไปกับเรื่องล้อเล่นนั้น
“แต่เขาจะไปหาเวอเรียนได้อย่างไรถ้าคุณไม่บอกเขาว่าเธออยู่ที่ไหน?”
ยานเดลพูดด้วยความมั่นใจ “เขาจะสามารถตามหาเธอได้ เหมือนกับที่ผมมักจะหาคุณเจอเสมอ”
เป็นอีกครั้งที่ซีลีนถูกปล่อยให้พูดไม่ออก
ในช่วงเวลาเช่นนี้ ซีลีนต้องการถามเขาว่าเขาจะอยากออกตามหาเธอต่อไปหรือไม่ หากเธอพยายามหนีจากเขาไปตลอดชีวิตของเธอ
อย่างไรก็ตาม เธอรั้งตัวเองไว้ ในวันหนึ่งถ้าเขาตัดสินใจเลิกตามหาเธอ มันคงเป็นเรื่องดีสำหรับเขาทั้งคู่
ในสถานการณ์ปัจจุบัน เธอยังไม่สามารถปล่อยวางเรื่องความตายของริชาร์ดให้ผ่านไปได้ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการที่จะอยู่กับยานเดล ดังนั้นเธอทำได้เพียงพยายามซ้ำเติมความสัมพันธ์ของพวกเขา โดยการทำร้ายเขาเพื่อลดความรู้สึกผิดของเธอ ไม่มีจุดให้พวกเขาที่จะอยู่ด้วยกันอย่างคู่รัก
…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน