เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 472

เช้าวันถัดมา เฮเลนได้รับคำเชิญไปงานปาร์ตี้จากเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมัธยมขณะที่พวกเขากำลังกินมื้อเช้ากัน ปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นโดยผู้ดูแลชั้นเรียนของเธอและถูกจัดขึ้นตั้งแต่ตอนเที่ยงวัน

เฮเลนไม่เคยติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมของเธอเลย เธอไม่อยากไป แต่ใครบางคนพูดถึงเธอในกลุ่มนั้น

เฮเลนกำลังเคี้ยวซาลาเปาตุ้ย ๆ ขณะอ่านเรื่องที่ในกลุ่มพูดคุยกัน ใครบางคนผู้ซึ่งรักในการดูภาพยนตร์กล่าวถึงเธอในข้อความตามอำเภอใจ

[เฮเลน เธอจะมาไหม? มีใครจำได้บ้างว่าตอนนั้นเฮเลนเข้าใจผิดคิดว่าคอลินตกหลุมรักเธอ? ในอดีตตอนนั้นเธอสร้างเรื่องแบบนั้นไว้]

อีกคนตอบกลับ [ใช่ เหตุการณ์นั้นค่อนข้างจะน่าประทับใจสำหรับฉัน ตอนนี้โจเซฟแต่งงานกับชาแนลแล้ว ฉันสงสัยจังว่าเฮเลนเป็นยังไงบ้าง]

พวกเขาพูดกันเหมือนกับว่าเธอยังมีใจให้กับโจเซฟ เฮเลนรู้สึกอับอาย

ในตอนนั้นพวกเขายังเด็ก เพราะฉะนั้นพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์มากนัก มันก็เป็นแค่ความรักเด็ก ๆ ตอนนี้เธอแต่งงานแล้วและได้เจอกับคนที่เธอรัก เธอแทบจะจำโจเซฟไม่ได้เลยถ้าคนพวกนั้นไม่ได้กล่าวถึงชื่อเขาออกมาก

เฮเลนเคี้ยวซาลาเปาของเธออย่างโมโห ความขุ่นมัวเริ่มคืบคลานเข้ามาในตัวเธอ

คาร์เตอร์กำลังกินโจ๊กของเขาขณะที่เขารับรู้ได้ว่าภรรยาของเขาซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามของเขากำลังจ้องไปที่มื่อถือของเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณกำลังดูอะไรอยู่?”

“อ๋อ… ไม่มีอะไรมากค่ะ เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมของฉันกำลังวางแผนจะกินมื้อเที่ยงด้วยกัน”

คาร์เตอร์คิดว่าเธออยากจะไป ดังนั้นเขาจึงถาม “ช่วงไหนของตอนบ่าย? ให้ผมขับรถไปส่งไหม?”

“ฮะ? ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าอยากจะไปหรือไม่อยากจะไป จริง ๆ ฉันไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา”

หลังจากเธอพูดเสร็จ สายตาของเฮเลนก็ก้มลงไปมองกรุ๊ปแชทอีกครั้ง

คนพวกนั้นยังคงพูดเกี่ยวกับเธออยู่ บางคนถึงกับโผล่ออกมาและพูด “ไม่เอาน่าพวก เฮเลนแต่งงานไปตั้งนานแล้ว สามีของเธอค่อนข้างจะดูดีเลยทีเดียว ฉันบังเอิญเจอเฮเลนและสามีของเธอที่กำลังตุนสินค้าในช่วงปลายปีตอนฉันออกไปชอปปิงกับเพื่อนช่วงตรุษจีน สามีของเธอหล่อกว่าโจเซฟมาก”

ริมฝีปากของเฮเลนโค้งขึ้น ทุกคนมีความภาคภูมิใจของตนเองและความภาคภูมิใจของผู้หญิงไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากอีกครึ่งหนึ่งของพวกเขา

มันคือเรื่องจริงที่คาร์เตอร์หล่อกว่าโจเซฟไปไกลมาก โจเซฟไม่เหมาะที่จะเปรียบเทียบกับสามีของเธอ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะยังคงมีความสนใจในตัวเขาราวกับคนโง่งม

.

เธอจะต้องถูกดึงดูดโดยคาร์เตอร์ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม

คาร์เตอร์เลิกคิ้วขึ้น เป็นเรื่องแปลกที่เห็นภรรยาของเขาอารมณ์แปรปรวนไปมา

“คุณนายเกล”

“คะ?” เฮเลนกลับมามีสติอีกครั้ง

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่? โจ๊กจะเย็นหมดแล้ว คุณควรจะรีบกินมันให้หมดนะ”

เฮเลนจับชามของเธอและกินโจ๊กของเธอ หลังจากไม่กี่คำโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“พวกเธอควรจะหยุดแซวเฮเลนได้แล้ว ตอนนี้เธออายเกินกว่าจะตอบแล้วนะ”

เฮเลนเกือบจะสำลักโจ๊กของเธอ เธอไอโขลกและหน้าแดง

”

คาร์เตอร์เดินเข้าไปหาเธอและลูบหลังของเธอขณะที่ขมวดคิ้ว “คุณกำลังทำอะไร?”

เฮเลนสงบลง เธอเลียริมฝีปากแล้วพูด “ที่รักคะ ฉันอาจจะต้องไปงานนัดรวมตัวกันตอนบ่ายนี้”

ถ้าเธอไม่ปรากฏตัว คนพวกนั้นจะยิ่งคิดว่าเธอหลบเลี่ยงโจเซฟและยังคงมีเยื่อใยกับเขา

อย่างไรก็ตาม ในอดีตตอนนั้นมันก็แค่ความรักแบบเด็ก ๆ ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับโจเซฟแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เวลาผ่านไปนานมากแล้วและมันเป็นแค่ความทรงจำเล็กน้อยจากยุครุ่งเรืองของเธอ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจมอยู่ในอดีต

คาร์เตอร์พยักหน้า เขาไม่แปลกใจ “ได้สิ ผมจะขับรถไปส่งคุณ”

เฮเลนเอาแขนโอบรอบเอวสามีของเธอ “โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่รัก”

ไทเลอร์กำลังเล่นกับข้าวในชามขณะเดียวกันดวงตาของเขาเบิกกว้างและถามอย่างสงสัย “แม่ฮะ ที่งานรวมตัวจะมีอาหารอร่อย ๆ หรือเปล่า? พาผมไปด้วยได้ไหม?”

เฮเลนคิดว่านั่นก็เป็นไอเดียที่ไม่เลวในการพาลูกชายของเธอไปด้วย เธอจะได้แสดงให้คนพวกนั้นที่คิดว่าเธอยังมีใจให้โจเซฟรู้ว่าลูกชายของเธออายุสามขวบแล้ว

“ลูกรัก ลูกอยากตามแม่ไปเหรอ?”