เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 491

คาร์เตอร์นอนบนพรมจนถึงกลางดึก และหลังจากแน่ใจว่าหญิงสาวหลับสนิทไปแล้ว เขาก็ค่อย ๆ ปีนขึ้นไปบนเตียง

เฮเลนไม่รู้ตัวตอนที่เธอพลิกตัว และคาร์เตอร์ก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ในตอนนั้นเองที่คาร์เตอร์ก็เอื้อมมือไปหยิบกล่องลายลูกไม้อันเล็ก ๆ ข้างตัวเขา เปิดมันขึ้นแล้วหยิบแหวนเพชรออกมา จากนั้นเขาก็จับมือของเธอแล้วสวมแหวนเพชรบนนิ้วนางของเธอ

ชายหนุ่มก้มหัวของเขาลงไปจูบหน้าผากของเธอก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอง

…

เมื่อเฮเลนตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็เห็นว่าคาร์เตอร์ยังไม่ออกไป

เธอขยี้ตาของเธอ และเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจ้องมาที่เธอด้วยสายตาที่เร่าร้อน และอบอุ่น

เฮเลนพึมพำ “ทำไมคุณยังไม่อาบน้ำไปทำงานอีก? นี่มันกี่โมงแล้ว?”

“วันนี้ผมอยากกินอาหารเช้ากับคุณ”

เฮเลนพยักหน้า และพูดว่า “ก็ได้ ลุกขึ้นก่อนที่นายท่านจะเรียกเราว่าคนขี้เกียจเถอะ”

ในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง คาร์เตอร์ก็ดึงเธอกลับลงไป แล้วพูดว่า “นอนต่ออีกหน่อยเถอะ วันนี้เราไม่ต้องรีบหรอก”

"งั้นก็ได้"

เมื่อเฮเลนยกแขนของเธอขึ้น และกำลังจะวางมือบนหน้าผากของเธอ เธอก็รู้สึกว่ามีอะไรหนัก ๆ อยู่รอบ ๆ นิ้วนางของเธอ

เธอตกตะลึง เมื่อเธอมองไปที่มือของเธอ เธอสังเกตเห็นว่าเธอกำลังสวมแหวนเพชร แหวนเพชรนั้นช่างเจียระไนอย่างประณีตและส่งแสงแวววาว มันดูแพงมาก

เฮเลนอึ้งไปครู่หนึ่งในขณะที่เธอหันไปมองที่คาร์เตอร์แล้วถามว่า “คุณซื้ออันนี้ให้ฉันอย่างนั้นเหรอ?”

คาร์เตอร์จ้องไปที่เธออย่างรุนแรงด้วยดวงตาเข้มของเขา เขาตอบด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชอบมันไหม?”

ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่อยากได้รับแหวนเพชร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเป็นของขวัญจากผู้ชายที่พวกเธอรัก ดังนั้น เฮเลนจึงชอบมันมาก ในขณะที่เธอพูดว่า “ใช่ค่ะ ฉันชอบมัน”

“ปฏิกิริยาของคุณมีแค่นั้นเหรอ?”

คาร์เตอร์คิดว่าเธอจะต้องดีใจมากจนเธอกอดคอเขา และจูบเขา

เฮเลนยิ้ม และมุ่ยปากที่ยิ้มกรุ้มกริ่มของเธอก่อนที่จะล้อเลียนเขา “ฉันควรจะทำอย่างไร ถ้าคุณให้แหวนเพชรกับผู้หญิงคนอื่นด้วย? ถ้าหากคุณให้แหวนเพชรกับผู้หญิงที่คุณชอบล่ะ?”

คาร์เตอร์จ้องไปที่สายตาที่กรุ้มกริ่มของเธอ ในขณะที่หรี่ดวงตาเข้มของเขา จากนั้นเขาก็ขึ้นไปบนตัวเธอ และถามขำ ๆ ว่า “ในสายตาของคุณ ผมเป็นผู้ชายทั่ว ๆ ไปงั้นหรือ?”

“งั้นคุณก็หมายความว่า คุณจริงจังกับทีน่างั้นเหรอ?”

คาร์เตอร์จริงจังมากขึ้นในขณะที่เขาลุกออกจากตัวของเฮเลน เขานอนอยู่บนเตียงในขณะที่จ้องมองไปที่เพดานในขณะที่เขาตอบอย่างจริงใจว่า “ในตอนนั้น ผมจริงจังกับทีน่า ก่อนที่ผมจะเข้าใจเธอได้อย่างชัดเจน ถ้าผมแค่ล้อเล่น ผมจะไม่เป็นคนที่ไม่จริงจังกับความสัมพันธ์หรอกเหรอ?”

เฮเลนเข้าใจ ดังนั้นเธอจึงเอนตัวเข้าไปใกล้ และกอดเอวของคาร์เตอร์ จากนั้นเธอก็พูดในขณะที่เอาหน้าของเธอแนบกับหน้าอกของเขา “ฉันเข้าใจ ทีน่าสูญเสียแล้วที่ทิ้งคุณไปในตอนนั้น อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกขอบคุณที่ทีน่าไม่เห็นคุณค่าของคุณ หรืออย่างอื่น ไม่อย่างงั้นฉันจะได้ไปเจอคุณได้อย่างไร?”

เฮเลนเงยหน้าขึ้น และยิ้มให้เขา

คาร์เตอร์ลูบใบหน้าของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่อีกมือประสานกับมือของเธอที่สวมแหวนแต่งงาน สายตาของเขาดูจริงจังในขณะที่เขาพูดว่า “เรื่องระหว่างทีน่ากับผมเป็นอดีตไปแล้ว ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเคยเป็นแฟนผม อย่างไรก็ตาม ผมมีมาดามเกลของผมแล้ว และคน ๆ นั้นก็คือคุณ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลือของชีวิตแต่งของผมอยู่กับคุณคนเดียว”

คาร์เตอร์กำลังหวานกับเฮเลนแต่เช้า และเฮเลนก็ไม่สามารกอดได้ ในขณะที่เธอถามอย่างหน้าแดงว่า “เมื่อคืนคุณปีนขึ้นมานอนบนเตียงกับฉันเมื่อไหร่?”

คาร์เตอร์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “แน่นอนก็ในขณะที่คุณยังหลับสนิทอยู่นะสิ”

“คุณเจ้าเล่ห์มาก”

คาร์เตอร์ดึงเฮเลนเข้ามาหาเขา ในขณะที่เขากอดเอวบางของเธอในขณะที่เขาพูดว่า “ผมมันเจ้าเล่ห์นิดหน่อย คุณก็รู้”

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะทำสิ่งอกุศลกับหญิงสาว จู่ ๆ ประตูก็เปิดออก

คาร์เตอร์ฝังเฮเลนไว้ใต้ผ้าห่มอย่างลนลาน ในขณะที่จ้องไปที่ประตูด้วยท่าทางหงุดหงิด...

ไทเลอร์ถามด้วยแววตาไร้เดียงสา “พ่อ ผมเข้ามาขัดจังหวะช่วงเวลาพิเศษระหว่างพ่อกับแม่ หรือเปล่า?”

เขาตั้งใจถามทั้ง ๆ ที่เขารู้คำตอบอยู่แล้ว

“ครั้งหน้าเคาะประตูก่อนลูกเข้ามา!”