เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 524

เวอเรียนอยู่ในห้องตลอดทั้งบ่าย เธอต้อนรับแขกครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าของเธอตึง เพราะยิ้มมาหลายชั่วโมงโดยไม่ได้หยุด

แล้วเวลาอาหารค่ำก็มาถึง เวอเรียนอยากให้วันนี้ผ่านไปเร็ว ๆ เธอจะได้รีบกลับบ้านไปพักผ่อนกับฮีลตัน

งานเลี้ยงอาหารค่ำจัดอยู่ที่ลานข้างนอกของโรงแรมบันยันทรี สถานที่จัดงานตกแต่งตามแบบตะวันตก ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติก

แต่การจัดงานที่ลานข้างนอกก็มีข้อเสียเปรียบ เพราะในหน้าร้อนมียุงเยอะ เวอเรียนรู้สึกว่าเธอโดนยุงกัดที่ไหล่หลายครั้ง

ผู้ดำเนินรายการและแขกเหรื่อในงาน ต่างก็พากันร่วมสนุกกับคู่แต่งงานใหม่ งานเลี้ยงจบลงประมาณสี่ทุ่ม

ระหว่างทางกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ ฮีลตันให้เด็ก ๆ นั่งในรถคันเดียวกับคาร์เตอร์และเฮเลน ส่วนฮีลตันกับเวอเรียนนั่งที่นั่งด้านหลังรถเพียงสองคน ซึ่งไม่รวมคนขับรถของพวกเขา

ในที่สุดโลกก็เงียบสงบเสียที

หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน พวกเขาก็หมดแรง

เวอเรียนนอนพิงกับอกของฮีลตัน เธอหลับตาแล้วถามเขา "คืนนี้จะมีแขกมาร่วมสนุกกันที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์อีกรึเปล่า?"

"พวกเขากลับบ้านกันแล้ว"

เวอเรียนสูดลมหายใจเข้า "ฉันคงจะหมดแรงแน่ ถ้ายังจะฉลองกันต่ออีก"

เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วถูแก้ม "หน้าฉันตึงไปหมดแล้ว เพราะต้องยิ้มทั้งวัน"

ฮีลตันกอดเธอ แล้วจูบที่หน้าผาก "เราจะได้กลับบ้านไปพักกันแล้ว"

เวอเรียนเห็นด้วย เธอกอดคอเขาแน่นและ พิงที่อกของเขา

หญิงสาวในอ้อมกอดของฮีลตันหลับไปแล้ว เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน

แต่ฮีลตันไม่ได้ปลุกเธอ เขาลงจากรถแล้วอุ้มเธอเข้าไปในคฤหาสน์

เมื่อเวอเรียนตื่นขึ้นมา ก็เห็นว่าเธอกำลังนอนอยู่บนเตียง

เธอได้ยินเสียงเปิดฝักบัว และเสียงน้ำไหลมาจากในห้องน้ำ เวอเรียนรู้ว่าฮีลตันกำลังอาบน้ำอยู่

เวอเรียนมองห้องนอนที่ประดับตกแต่งสำหรับงานแต่งงาน จากห้องที่เคยมืดหม่นและหนาวเย็น และตอนนี้ก็กลายมาเป็นสีแดง ต้องเป็นฝีมือของท่านประธานฟัดด์กับมาดามกันท์แน่

ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้าห่มที่เธอกำลังนอนอยู่ก็เป็นสีแดง เป็นสีที่เป็นมงคล เตียงนอนโรยด้วยถั่วลิสง ลำไย และพุทรา ซึ่งหมายถึงการมีลูกหลายคน

เพื่อทำให้บรรยากาศสนุกขึ้น จึงมีกระดาษตัวอักษรคำว่า "มีความสุขทวีคูณ" ติดอยู่ที่กระจกหน้าต่าง

ทุกอย่างดูสงบและมีความสุข

เวอเรียนยืดไหล่ที่ปวดเพื่อผ่อนคลาย ก่อนที่จะลุกออกจากเตียง แล้วเช็ดเครื่องสำอางที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง รองพื้นที่เธอทาวันนี้ค่อนข้างหนา วันนี้เธอแต่งหน้าหนากว่าปกติ หลังจากที่อยู่ข้างนอกมาทั้งวัน เธอรู้สึกอึดอัดกับเครื่องสำอางที่แต่งเยอะเกินไปบนใบหน้าของเธอ

เธอกำลังจะลบเครื่องสำอางออก แล้วประตูห้องน้ำก็เปิดออก ฮีลตันเดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่รอบเอว

เวอเรียนค่อย ๆ ชินกับการที่เห็นเขาเปลือยครึ่งตัว ที่ผ่านมาเธออยากจะขุดหลุมแล้วเข้าไปซ่อนอยู่ในหลุม หลังจากที่ได้เห็นหน้าอกที่เปลือยเปล่าของเขา แม้ว่าตอนนี้เธอจะอายเล็กน้อย ที่เห็นเขาเปลือยครึ่งตัว เธอก็ยังทนอยู่กับความอายได้อยู่

ร่างกายที่แข็งแรงของฮีลตันเดินเข้ามาและโอบกอดเธอ เขามองใบหน้าของหญิงสาวในกระจก "คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรา คืนนี้คุณจะทำอะไร?"

เธอตอบห้วนๆ “ก็นอนหลับน่ะสิ”

"คุณแน่ใจเหรอ?"

ชายหนุ่มจ้องใบหน้าของเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เธอจึงนึกขึ้นมาได้ว่าติดกับดักของเขาแล้ว ใบหน้าและลำคอของเธอแดงด้วยความอาย

"อืม ให้ฉันอาบน้ำก่อนนะ"

เวอเรียนผลักเขาออก แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เธอถอดชุดแต่งงานออกแล้ววางไว้บนพื้น

เมื่อเวอเรียนกำลังจะเข้าไปอาบน้ำ ฮีลตันก็จับเอวเธอแล้วดึงเธอกลับมา เขาแนบหน้าอกกับหลังที่เปลือยเปล่าของเธอ แล้วกระซิบที่หูของเธอ "คุณนายฟัดด์ อย่าให้ผมรอนานนะ"

เวอเรียนพูดไม่ออก

เธอไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน เธอหันมาจูบริมฝีปากของเขา ก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำ