เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 554

โจนกลับไปที่ห้องพยาบาลพร้อมกับถาดอาหาร และกล่องช็อคโกแลตในมือ

อารมณ์ของเซรีนดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตอนที่เธอได้กลิ่นอาหารอันโอชะ

โจนเอาโต๊ะข้างเตียงเล็ก ๆ มาตั้งไว้ข้างเตียง และส่งอาหารให้เธอ "กินให้หมดนะ หลังจากที่คุณกิน คุณจะรู้สึกเวียนหัวน้อยลง ถ้าคุณมีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ให้พกลูกอมติดตัวไปด้วยเสมอนะ แม้ว่าจะไม่ใช่อาการร้ายแรงอะไร แต่ก็อาจเป็นอันตรายมากหากร่างกายของคุณอ่อนแอ"

เซรีนพยักหน้าและกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ”

หลังจากนั้นโจนก็ยื่นกล่องช็อกโกแลตให้เธอ และพูดว่า "แฟนหนุ่มของคุณให้ช็อกโกแลตกล่องนี้แก่คุณ เขาบอกให้ฉันดูจนคุณกินมันหมด"

เซรีนหน้าแดงขณะที่เธอพูดว่า “ฉัน... เราเลิกกันแล้ว เขาไม่ใช่แฟนของฉัน…”

เซรีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว

นั่นเป็นข่าวใหญ่สำหรับโจน “แล้วคุณคบกับวิลสันเหรอ?”

เซรีนพยักหน้าอย่างเขินอาย

โจนยกนิ้วโป้งให้เธอ และพูดว่า “ว้าว เยี่ยมไปเลย น้องสาว! คุณน่าจะรู้ แม้แต่ยุงตัวเมียก็ไม่สามารถเข้าใกล้เพื่อนคนนั้นได้ เรื่องจริงที่คุณคบกับเขาทำให้ฉันตื่นเต้น!”

เซรีนตกตะลึงที่ได้ยินอย่างนั้น เธอเลยถามว่า “แต่คุณและรูบี้เป็นผู้หญิงนะ?”

"โอ้ เราเหรอ? พวกเราเป็นเหมือนสหายมากกว่า ดังนั้นพวกเราจึงไม่ใช่ 'ผู้หญิง' สำหรับเขา ในทางกลับกัน คุณเป็น"

โจนจ้องเธอด้วยท่าทางล้อเลียนก่อนจะพูดว่า “กินให้หมดสิ คุณต้องลองชิมช็อกโกแลตจากแฟนหนุ่มของคุณก่อนสิว่ามันรสชาติเป็นยังไง”

เซรีนหน้าแดงอีกครั้ง

เธอหยิบช็อกโกแลตขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แกะมันออกมา แล้วเอาเข้าปากของเธอ มันหวานและเนื้อสัมผัสให้ความรู้สึกดีมาก มันอร่อย

"อร่อยไหม?"

เซรีนยิ้มและตอบว่า “อร่อยค่ะ”

"ถ้างั้นก็กินอีกสิ"

ขณะที่โจนจ้องไปยังผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกสงสัยอีกครั้ง ดังนั้นเธอจึงถามว่า "อย่างไรก็ตาม แล้วคุณเจอกับวิลสันได้ยังไง"

สัญชาตญาณของเซรีนบอกเธอว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีและเป็นมิตร เธอไม่เหมือนรูบี้ที่รับมือยาก เห็นได้ชัดว่าโจนเป็นบุคคลที่ชอบสังคม นอกจากวิลสันแล้วเซรีนก็ไม่รู้จักใครที่นั่น ดังนั้นเธอจึงรู้สึกสนิทกับโจน

เซรีนยิ่งกว่ายินดีที่จะแบ่งช็อกโกแลตให้เพื่อนใหม่ของเธอ “ตอนที่ฉันเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ฉันฝึกงานที่โรงพยาบาล เขาเป็นหัวหน้างานของฉัน”

“บังเอิญอะไรอย่างนี้!”

โจนลูบคางของเธอ ขณะที่เธอพบว่าสถานการณ์ทั้งหมดเป็นเรื่องแปลก

วิลสันอาจวางแผนเพื่อที่จะพบกับหญิงสาวมานานแล้ว!

เซรีนอยากรู้บางอย่างจากโจนด้วย ดังนั้นเธอจึงถามว่า “ในเมื่อคุณเป็นสหายของเขา… คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่า สายงานของคุณอันตรายขนาดนั้นจริง ๆ เหรอคะ?”

โจนขยิบตาให้เธอ “เป็นห่วงเขาเหรอ?”

เซรีนรู้สึกเศร้าเมื่อโจนพูดเรื่องนี้ “บางทีอาจเป็นเพราะงานของเขา เขาเลยปฏิเสธฉันมาตลอด ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี”

“คุณไม่เป็นไรกับงานของเขาเหรอ? เขาสามารถทำให้คุณเป็นม่ายได้ทุกเมื่อเลยนะ”

เซรีนกัดริมฝีปากของเธอ “แน่นอนว่าฉันไม่โอเค แต่ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ? ถ้าเราควบคุมความรู้สึกของเราได้ อย่างนั้นฉันจะบอกตัวเองว่าอย่าไปหลงรักผู้ชายอันตรายแบบนั้น”

โจนลูบหัวของเธอ “ในฐานะผู้หญิง ฉันเข้าใจความหมายของคุณ”

เงาของชายร่างสูงและผอมเพรียวสามารถถูกมองเห็นได้นอกห้องพยาบาล คิ้วของชายหนุ่มขมวดกัน

ท้ายที่สุดเขาก็จากไปหลังจากนั้นไม่นาน

…

ในที่สุดเซรีนก็เสร็จสิ้นกับการให้กลูโคสของเธอ หลังจากที่เธอกินอาหารแล้ว เธอออกไปตามหาวิลสันขณะที่ถือช็อกโกแลตครึ่งกล่องไว้ในมือของเธอ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขนาดของฐาน เธอจึงไม่รู้ว่าจะไปหาเขาได้ที่ไหน