เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 577

สตีเฟ่นมองอาหารที่อยู่ตรงหน้าเขา แล้วออกความเห็น "ก็ดูดีนะ แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไง"

เซรีนบอกเขา "รีบกินเลยค่ะ! ฉันจะบอกให้คุณรู้ ว่าฉันทุ่มเทหัวใจและจิตวิญญาณในการทำอาหาร ถ้าคุณบอกไม่ได้ว่าฉันพยายามทำอาหารให้แค่ไหน ต่อมรับรสของคุณคงมีปัญหาแล้วล่ะ"

สตีเฟ่นขำ "ยัยตัวแสบ คำท้าทายของเธอ ไม่ได้ผลกับฉันหรอก"

เขาเป็นคนแปลกและเอาใจยากจริง!

เซรีนมองชายชราชิมไข่คนใส่มะเขือเทศด้วยความกังวล "เป็นยังไงบ้างคะ?"

"ก็ไม่เลวนะ แต่มะเขือเทศไม่ค่อยสดเท่าไหร่"

เซรีนบอก "...ถ้าอย่างนั้น ลองชิมนี่สิคะ"

เซรีนมองชายชราด้วยความกังวลอีกครั้ง "เป็นยังไงบ้างคะ? อร่อยหรือเปล่า?"

สตีเฟ่นส่ายหน้าแล้วตอบ "ไม่อร่อยเท่าไข่คนใส่มะเขือเทศ"

เซรีนเสิร์ฟน้ำซุปให้เขา "ดื่มน้ำซุปให้ใจเย็นก่อนนะคะ มันจะเป็นไปได้ยังไง? ตอนที่ฉันชิมยังอร่อยอยู่เลย"

สตีเฟ่นขมวดคิ้ว หลังจากดื่มน้ำซุปไปเต็มช้อน

เซรีนถามด้วยความกังวล "เป็นอะไรไปคะ? น้ำซุปก็ไม่อร่อยเหรอ?"

"น้ำซุปนี้...ก็พอรับได้"

เซรีนถอนหายใจด้วยความโล่งอก "คุณจะทำให้ฉันกลัวจนตายเหรอ?"

สตีเฟ่นขำ เขาคิดว่ามันสนุกแค่ไหน ที่ได้แกล้งยัยตัวแสบ เขาเริ่มมีความรู้สึกดีกับเธอ

สตีเฟ่นแกล้งถามเธอ "เธอเป็นกังวลขนาดนั้นเลยเหรอ? เธออยากรู้จริง ๆ เหรอ ว่าวิลสันอยู่ที่ไหน?"

"อยากรู้สิคะ!"

เซรีนเงยหน้าขึ้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสิ้นหวัง "ฉันไม่ได้เจอเขามาเกือบเดือนแล้ว...มันเป็นองค์กรโง่ ๆ แบบไหนกันที่พวกคุณทำงานให้? ทำไมทุกภารกิจถึงได้นานขนาดนี้? พวกคุณไม่ได้กำลังทำอะไรที่มันผิดกฎหมาย หรือพูดออกมาไม่ได้หรอก ใช่ไหมคะ?"

สตีเฟ่นลูบคางแล้วถามเธอ "เธอรู้ไหม ไม่เพียงแค่ฉันรู้ว่าวิลสันอยู่ที่ไหน แต่ฉันส่งเธอไปหาเขาได้นะ เธอต้องการแบบนั้นไหมล่ะ?"

ดวงตาของเซรีนเป็นประกาย เมื่อเธอได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอรีบตอบเขา "อยากไปสิคะ! นายท่าน! คุณอยากกินอะไรอีกไหมคะ? ฉันจะรีบไปทำมาให้คุณตอนนี้เลย!"

สตีเฟ่นยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน "ฉันอิ่มแล้ว"

"หา? คุณอิ่มแล้วเหรอคะ? แต่..."

"คืนนี้เก็บของซะ ฉันจะให้คนส่งเธอไปหาวิลสัน"

เซรีนตกใจ เธอเกือบจะกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจ "คุณห้ามกลับคำนะ นายท่าน! คุณต้องให้เกียรติคำพูดของคุณด้วยนะคะ!"