เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 619

เช้าวันรุ่งขึ้น เซรีนสวมชุดนอนตุ๊กตาหมีลงมาชั้นล่าง เธอเห็นผู้หญิงสวยในชุดผ้าไหมสีน้ำเงิน

"รูบี้เหรอ?"

รูบี้ได้ยินเสียงของเธอในขณะที่เธอทานอาหารเช้าที่วิลสันทำ เธอมองเซรีนอย่างเย็นชา “เซรีน เธออายุเท่าไหร่แล้ว? ทำไมเธอยังใส่ชุดนอนเด็กอยู่อีก?

เซรีนมองดูตัวเอง แล้วดูชุดที่รูบี้ใส่ แล้วเธอก็รู้สึกอาย

เซรีนลูบคอของเธออย่างเก้ ๆ กัง ๆ วิลสันออกมาจากห้องครัวพร้อมอาหารเช้า และกอดเธอ

“นั่งลง กินข้าวเช้าสักหน่อย”

เซรีนนั่งลง และมองไปที่อาหารที่วิลสันทำให้เธอ นั่นคือซุปไก่

“ว้าว ได้กินซุปไก่แต่เช้าเลยเหรอ? นี่นายกำลังเลี้ยงหมูอยู่งั้นเหรอ?” รูบี้พูดอย่างเย้ยหยัน

เซรีนรู้สึกอายเล็กน้อย เธอมองไปที่วิลสันอย่างเขินอาย และพูดว่า “เก็บมันไว้กินตอนเที่ยงเถอะ การกินซุปไก่เป็นอาหารเช้ามันก็รู้สึกแปลก ๆ กับฉันเหมือนกัน”

วิลสันไม่สนใจเธอ และพูดว่า "คุณยังอ่อนแออยู่ ซุปไก่ในตอนเช้าจะทำให้คุณสดชื่น กินเถอะ"

เซรีนคิดว่าซุปไก่น่ากิน ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธ

รูบี้ก็ดูอยากจะลองชิมมันเหมือนกัน วิลสันถามว่า "เธออยากกินบ้างไหม?"

เธอแสร้งทำเป็นว่ารังเกียจ “ไม่ล่ะ ฉันไดเอทอยู่!”

ดูเหมือนเซรีนจะประหลาดใจ เธอมองไปที่หล่อนและพูดว่า "รูบี้ เธอผอมมากแล้ว ทำไมเธอถึงยังไดเอทอีกล่ะ?"

รูบี้จงใจเยาะเย้ย “ฉันไม่ใช่เธอ ฉันใส่ชุดนอนตุ๊กตาหมีไม่ได้ และยังมีคนที่ต้องการฉันอยู่ ถ้าฉันไม่ฟิต ฉันคงจะตายแน่ ๆ”

ทำไมเธอต้องกระแหนะกระแหนใส่เซรีนด้วย?

ชุดนอนตุ๊กตาหมีมันเป็นอะไร? ชุดนอนพวกนี้หลวม และใส่สบาย เธอไม่สนใจว่ามันมีลายอะไรอยู่

จากนั้นวิลสันก็ทำข้าวต้มเห็ดพุทราจีนให้เซรีน มันดีต่อสุขภาพของเธอ

หลังอาหารเช้า รูบี้ยืนอยู่ที่ระเบียง และโยนก้อนหินลงไปในสระน้ำด้านล่าง

วิลสันเป็นคนล้างจาน ดังนั้นเซรีนจึงเดินเข้าไปหารูบี้

รูบี้มองไปที่เธออย่างเย็นชา และพูดว่า “เธอมาที่นี่ทำไม? เห็นเธอที่นี่แล้ว ฉันอยากจะโยนเธอลงไปในสระน้ำจริง ๆ”