เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 707

เบลนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วยท่าทางที่หงุดหงิด ในตอนที่รูบี้กลับมาที่คฤหาสน์คิงส์วู้ด เขาดูโกรธมาก ราวกับว่าเขาจะระเบิดด้วยความโกรธได้ทุกเมื่อ

รูบี้นิ่งเงียบในขณะที่เธอถือถุงชอปปิ้งสองสามใบอย่างระมัดระวัง แต่เบลนไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ

เบลนดูเวลาจากนาฬิกาของเขา และถามเธออย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้มัน 19:15 น. แล้ว ผมพูดกับคุณว่าอะไรก่อนที่คุณจะออกไปก่อนหน้านี้?”

รูบี้ไม่มีเวลาแม้แต่จะวางถุงชอปปิ้งของเธอลง ในขณะที่เธอยืนอยู่ใกล้ ๆ โต๊ะอาหาร เธอตั้งใจจะชดเชยให้กับเบลน เพราะเธอไม่เพียงแต่สร้างปัญหาให้กับเบลนด้วยการเริ่มทะเลาะกับเจ้าหญิง แต่เธอยังกลับบ้านช้ากว่าที่ควรอีกด้วย

แต่อารมณ์ของเบลนกับเธอนั้นคล้ายคลึงกัน เธอทนไม่ได้จากการถูกสอบสวน เนื่องจากเบลนไม่ให้โอกาสเธอได้อธิบายตัวเอง รูบี้จึงรู้สึกโกรธเล็กน้อยในตอนนี้

ความรู้สึกผิดในตอนแรกของเธอกลายเป็นความโกรธทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นและจะพยายามเถียงว่า “คุณบอกให้ฉันกลับมาก่อนอาหารเย็น เบลน นี่มันเพิ่งจะหนึ่งทุ่มนิด ๆ ยังไงมันก็ยังไม่สายเกินไปสำหรับมื้อเย็นอยู่ดี”

เบลนระงับความโกรธของเขาไว้ ในขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ

ป้าเฮเธอร์ตัวสั่น ในขณะที่เธอยืนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะ เธอแอบมองไปที่เบลนเล็กน้อยเพื่อประเมินอารมณ์ของเขา ก่อนที่เธอจะกระซิบบอกรูบี้อย่างลนลานว่า “คุณซอฟตี้ นายท่านเบลนกำลังรอคุณ…”

ก่อนที่ป้าเฮเธอร์จะพูดจบ จู่ ๆ เบลนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และขัดจังหวะป้าเฮเธอร์อย่างเย็นชาว่า “ทิ้งอาหารทั้งหมดนี้ไปซะ!”

ป้าเฮเธอร์พูดตะกุกตะกัก “ด... ได้ค่ะ”

เบลนไม่หยุดตอนที่เขาเดินผ่านรูบี้

เมื่อเบลนเดินมาถึงห้องทำงานบนชั้นสอง เขาก็กระแทกปิดประตู รูบี้รู้สึกแก้วหูของเธอสั่น ตอนที่ประตูกระแทกปิดอย่างแรง

ผู้ชายคนนั้นโกรธขนาดไหนกัน ถึงได้ระเบิดออกมาแบบนี้? เขาควรจะทำขนาดนี้เลยเหรอ ที่เธอกลับมาช้าไปมากกว่าสิบนาทีเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น?

ชายหนุ่มช่างไม่มีเหตุผลจริง ๆ

ตอนนั้นเองที่รูบี้โยนถุงช้อปปิ้งจากห้างสรรพสินค้าหรูลงบนโซฟาก่อนจะเหวี่ยงแขนของเธอไปรอบ ๆ ในขณะที่เธออุทานออกมาว่า “ว้าว ฉันเหนื่อยจากการช้อปปิ้งตลอดช่วงบ่ายแล้ว โอ้ ป้าเฮเธอร์ คุณไม่ทิ้งอาหารไปไม่ได้เหรอ? เนื่องจากเบลนไม่กิน งั้นฉันจะกินมันเอง”

ป้าเฮเธอร์ตอบว่า “... คุณซอฟตี้ คุณนี่ใจกล้าจริง ๆ”

หลังจากที่รูบี้ล้างมือแล้ว เธอก็นั่งลงบนโต๊ะอาหาร แล้วพูดว่า “แล้วฉันควรทำอย่างไร? ฉันควรจะอดข้าวกับเบลนงั้นเหรอ?”

ป้าเฮเธอร์อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ “คุณรู้ใช่ไหมว่านายท่านเบลนโกรธง่ายมาก? เขาไม่เคยรอใครมาก่อน แม้แต่ประธานาธิบดีของประเทศอาร์ก็ไม่เคยขอให้เขารอ เป็นเรื่องปกติที่คนอื่นจะรอนายท่านเบลนหนึ่งหรือสองชั่วโมง เนื่องจากในอดีตมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้มาสายได้ โอ้ คุณซอฟตี้ คุณรู้ไหมว่าวันนี้คุณทำให้นายท่านเบลนรอคุณเกือบชั่วโมง? อาหารเย็นหมดแล้ว ให้ฉันอุ่นให้คุณนะ”

รูบี้ทำหน้ามุ่ย ในขณะที่เธอพูดว่า “นั่นเป็นสาเหตุที่เขาโกรธ ดูเหมือนว่าเขาจะรอมาเกือบชั่วโมงแล้ว ก็จริงที่ฉันทำให้เขารอเกือบชั่วโมง แต่ไม่เอาน่า มันก็แค่หนึ่งชั่วโมง ผู้ชายไม่ควรรอผู้หญิงเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นสุภาพบุรุษงั้นเหรอ? เขาไม่ควรจะมีปฏิกิริยาขนาดนั้นอีกด้วย”

“ถ้าเขาเป็นผู้ชายธรรมดา ฉันก็ไม่คิดว่าเขาควรจะทำแบบนั้น แต่คนที่รอคุณ คุณซอฟตี้ ไม่ใช่คนธรรมดา นั่นคือผู้ชายที่แม้แต่ประธานาธิบดีของประเทศอาร์ก็ยังให้ความเคารพและรอเขา โอ้ คุณซอฟตี้ คุณควรขึ้นไปชั้นบน และให้สนใจเขา”

ปฏิกิริยาของรูบี้คือการปฏิเสธทันที และส่ายหัวของเธอในขณะที่เธอพูดว่า “ฉันไม่ใช่คนโง่นะ ตอนนี้เขากำลังโกรธจัดอยู่ ถ้าฉันขึ้นไปตอนนี้ มันจะไม่เหมือนว่าฉันกำลังหันกระบอกปืนไปที่หัวของตัวเองโดยตรงงั้นเหรอ? ฉันจะทำอะไรไม่ได้เลยถ้าเขาโยนฉันลงไปในแม่น้ำกลาเซียร์”

เพื่อรักษาชีวิตของเธอไว้ เธอไม่ควรยั่วยุชายที่จองหองคนนั้นในตอนนี้

ป้าเฮเธอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะ ในขณะที่มองไปที่เธอ “โอ้ คุณซอฟตี้ คุณยังไม่เข้าใจนายท่านเบลนดีพอ คุณไม่เคยทำให้นายท่านเบลนโกรธตั้งแต่เริ่มมาอยู่ที่คฤหาสน์คิงส์วู้ดงั้นหรือ? คุณเคยทำให้เขาโกรธมานับครั้งไม่ถ้วน แต่นายท่านเบลนก็ไม่ได้ทำอะไรกับคุณเลย ไม่เอาน่า ตอนนี้สิ่งที่แย่ที่สุดที่เขาทำกับคุณได้ก็คือ ทำท่าทางเย็นชาใส่คุณเท่านั้น”