เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 717

รูบี้นอนหลับไปอีกครั้งหลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้ว เนื่องจากเธอเหนื่อยมาก

หลังจากที่เฝ้ามองเธออีกสักพัก เบลนก็เข้าไปในห้องทำงาน

เมื่อ โอล เคสอบปากคำในห้องลับเสร็จแล้ว เขาก็เคาะประตูก่อนจะเข้ามารายงานเบลนในห้องทำงาน "ผู้บัญชาการเบลน การ์ดสองคนนั้นบอกว่ามันเป็นความลับของแฮร์รี่ วอลเตอร์ เป็นคนทำร้ายคุณซอฟตี้ครับ"

แฮร์รี่? สุนัขผู้ซื่อสัตย์ที่ทำงานให้พอลคนนั้นน่ะเหรอ?

แววตาแห่งความตายฉายอยู่ในแววตาของเบลน เขาสั่งการ "เลือกคืนที่มืดและมีพายุ แล้วเชิญมันมาที่ห้องลับของเราซะ"

"ผู้บัญชาการเบลน เราจะปล่อยมันไปหลังจากที่เราสั่งสอนมันแล้วหรือเปล่าครับ?"

"ปล่อยมันกลับไปหาพอลหลังจากที่เราเสร็จธุระกับมันแล้ว พอลจะไม่ไว้ใจมันอีก ในเมื่อหมาที่ซื่อสัตย์ของพอลตัวนี้ไปกัดคนอื่น เราควรปล่อยให้พอลลงโทษมันเอง"

โอล เคพยักหน้ารับคำสั่งของเขา "ครับ"

เบลนเห็นว่า โอล เคยังไม่ออกไป หลังจากที่เขารายงานเสร็จแล้ว เบลนเลิกคิ้วแล้วถามเขา "มีอะไรอีก?"

"ผู้บัญชาการเบลน มีบางอย่างที่ผมไม่แน่ใจว่าควรบอกคุณหรือเปล่า"

เบลนเม้มปากแล้วตอบ "ถ้านายไม่แน่ใจว่าควรบอกฉันหรือเปล่า งั้นก็ไม่ต้องบอกดีกว่า"

โอล เคพูดไม่ออก

เบลนมองเขาแล้วพูดออกมา "ก็ได้ พูดมาสิ"

เบลนบอกเขา "ผู้บัญชาการเบลน ถ้าคุณซอฟตี้เป็นผู้หญิงธรรมดาจริง ๆ คุณไม่รู้สึกว่ามันแปลกหรือครับ...ว่าเธอทนการทรมานของพอลในคุกใต้ดินมาได้สองวัน? ที่พอลลักพาตัวคุณซอฟตี้ไป เพราะว่าเขาสงสัยตัวตนของเธอ เธออาจเป็นสายลับจริง ๆ คุณไม่รู้สึกแปลกเหรอครับว่าคุณซอฟตี้ฟื้นตัวได้เร็วเกินไป?"

เบลนเงียบไปสักพักขณะที่เขามองโอล เค สายตาของเขาว่างเปล่า ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ผู้บัญชาการเบลน?"

เบลนตอบเขา "แน่นอนว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ถ้าเธอเป็นแค่คนธรรมดา ฉันคงไม่พาเธอเข้ามาในบ้านหรอก"

"ผู้บัญชาการเบลน หมายความว่า..."

"ก็หมายความว่า ซอฟตี้เป็นแค่คน ๆ หนึ่ง และเธอเป็นของฉัน"

โอล เคทำได้แค่เงียบไว้แล้วตอบ "ครับ"

หลังจากที่ โอล เคออกไปแล้ว เบลนก็อยู่ในห้องทำงานคนเดียวเป็นเวลานาน

เมื่อเบลนกลับเข้ามาในห้อง หญิงสาวก็หายไปจากเตียงแล้ว

แต่ประตูห้องน้ำนั้นปิดและไฟเปิดอยู่

เบลนขมวดคิ้ว เขาคิดไว้แล้วว่าเธอจะทำอะไร เขารีบเดินไปที่ห้องน้ำ

เป็นไปตามที่เขาคิดไว้...

หญิงสาวถอดเสื้อเชิ้ตออกไว้ในห้องน้ำ เธอนั่งตรงขอบอ่างอาบน้ำ กำลังใช้ผ้าเช็ดตัวเปียกเช็ดร่างกาย

เบลนรู้สึกเจ็บปวด เขาเดินเข้ามาแย่งผ้าเช็ดตัวไป "คุณบาดเจ็บอยู่ ยังไม่ฟื้นตัวดีเลย คุณไม่ควรโดนน้ำนะ"