เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 732

รูบี้คลุมเสื้อแจ็คเก็ตของเบลนบนตัวของเธอ และเก็บผมของเธอไว้ใต้เสื้อแจ็คเก็ต ค่ำคืนกลายเป็นหมอกที่ริมหน้าผาหลังจากฝนตกลงมา สิ่งนี้อำพรางการมองเห็นของคนอื่นได้เป็นอย่างดีเนื่องจากสิ่งที่ไกลเกินสิบฟุตจะมองเห็นได้ยาก สิ่งเดียวที่พวกเขาจะมองเห็นได้ก็คือภาพเงาราง ๆ และเสื้อแจ็กเก็ต

รูบี้หันเหความสนใจของนักฆ่าพวกนั้นออกจากพวกเขาได้สำเร็จ ในขณะที่กระสุนปืนเต็มไปในอากาศ รูบี้ถูกนักฆ่าประมาณสี่ถึงห้าคนไล่ตาม ในขณะที่ปืนของเธอใกล้หมดกระสุน และเธอมาถึงที่ขอบหน้าผา ขณะที่เธอกำลังจะกระโดดลงไปในทะเล หนึ่งในมือสังหารก็เปิดฉากยิงใส่เธอ รูบี้ตกลงจากหน้าผาทันที

"ซ่า…"

คลื่นลูกใหญ่ก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวของทะเล

น้ำทะเลพัดผ่านร่างของรูบี้ทุกอณู… เสียงเดียวที่เธอได้ยินคือเสียงคลื่นซัดสาด เธอไม่ได้ยินอะไรอีกเลย

ร่างกายของเธอค่อย ๆ หนักขึ้น ในขณะที่เธอจมลงสู่ก้นบึ้งของทะเล… หลังจากนั้นเธอก็หมดสติไป

…

เบลนสลบไปจากการสูญเสียเลือดมาก ในขณะที่เขามาถึงประเทศอาร์อย่างปลอดภัย

หลังจากการผ่าตัดผ่านมาสองชั่วโมงที่ไนน์เป็นคนลงมือผ่าตัดด้วยตัวเอง ในที่สุดเบลนก็ทรงตัว

เมื่อไนน์ออกมาจากห้องผ่าตัด เขาก็บอกโอลเคกับดาร์ก ชาโดว์หลังจากที่เขาถอดผ้าคลุมหน้าออก “อย่าให้นายท่านเบลนออกแรงมากเกินไปในช่วงนี้ แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะไม่รุนแรงนัก แต่เนื่องจากเขาเสียเลือดไปมาก ร่างกายของเขาจะอ่อนแอมากกว่าปกติ เขาต้องพักผ่อนมาก ๆ”

"ตกลง"

ดาร์กชาโดว์ชกหน้าโอลเคทันที ในขณะที่เขาพูด “ฉันบอกให้นายหยุดนายท่านเบลนไม่ให้ไปที่ประเทศแซด ทำไมนายไม่หยุดเขา?! นายท่านเบลนได้รับบาดเจ็บเพราะซอฟตี้อีกแล้วใช่ไหม?”

โอลเคเช็ดคราบเลือดที่มุมปากของเขา ก่อนที่จะพูดว่า “ฉันหยุดเขาได้งั้นเหรอ? ถ้านายทำได้ ทำไมนายไม่ทำเองตั้งแต่แรกล่ะ?”

ดาร์กชาโดว์พูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำตอบของเขา เขากำหมัด แล้วสาวเท้าไปที่เก้าอี้ที่อยู่ใกล้ ๆ อย่างโกรธจัด ก่อนจะนั่งลงพร้อมกับพูดว่า “ผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวซวยจริง ๆ! ฉันบอกนายไม่ใช่เหรอ! เธอเป็นสายลับ! ไม่ เธอไม่เพียงแต่เป็นสายลับเท่านั้น เธอยังเป็นสายลับจากองค์กรไลท์อีกด้วย! นายท่านเบลนสละดินแดนของเขาที่อีสฮิล แวลลี่ให้กับศัตรูไปแล้วจริง ๆ!”

“เราไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้ เนื่องจากนี่เป็นสิ่งที่นายท่านเบลนเลือก”

ดาร์กชาโดว์ขมวดคิ้ว ในขณะที่เขาพูดว่า “โชคดีของเธอที่นายท่านเบลนไม่เป็นอะไร ไม่เช่นนั้นสักวันหนึ่งฉันจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นด้วยตัวเอง!”

โอลเคเยาะเย้ย “นายรู้ไหม ก่อนที่กองกำลังเสริมจะมาถึง ผู้หญิงที่นายพูดถึงอย่างต่ำช้าคือ คนที่เบี่ยงเบนความสนใจของนักฆ่าออกจากนายท่านเบลน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมนายท่านเบลนถึงไม่เป็นไรในตอนนี้!”

“ฮึ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ นายท่านเบลนก็คงไม่ต้องไปที่ประเทศแซดตั้งแต่แรก!”

โอลเครู้สึกหมดหนทาง ในขณะที่เขาโบกมือให้ดาร์กชาโดว์ และพูดว่า “ลืมมันไปซะ ฉันไม่อยากที่จะเถียงกับนายแล้ว”

“มันเป็นความผิดของนายที่ไม่มีเหตุผล!”

ณ ห้องพยาบาล

รูบี้หมดสติ

หลังจากที่โจนกลับมาจากสำนักงานของผู้บัญชาการ ทอมป์สันก็ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “ผู้บัญชาการพูดว่ายังไงบ้างโจน?”

โจนเหลือบไปมองผู้หญิงบนเตียงผ่านทางหน้าต่าง และพูดว่า “ผู้บัญชาการต้องการให้ลบความทรงจำทั้งหมดของเธอที่ประเทศอาร์ ออกไปจากสมองของเธอให้หมด เพียงแค่เธอลืมเรื่องฟรอส เบลน เธอก็จะยังคงภักดีต่อองค์กรไลท์ต่อไป”

ทอมป์สันตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “แต่ฉันไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของผู้บัญชาการในครั้งนี้ รูบี้เกือบตายจากการตกทะเล! เราทำแบบนี้กับเธอ! ผู้บัญชาการยังคิดกับเธอว่าเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของเขาอยู่หรือเปล่า? ฉันจะรู้สึกแย่เหมือนกับรูบี้ถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นกับเราสักคนในวันนี้!”

โจนพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น “แต่ถ้าเราไม่ลบความทรงจำของเธอที่เกี่ยวกับฟรอส เบลน ชีวิตของรูบี้จะตกอยู่ในความเสี่ยง นายรู้ไหม ทุกสิ่งที่เธอทำที่ผ่านมาถือว่าเป็นการทรยศต่อองค์กรไลท์แล้ว แล้วนายคิดว่าเธอจะสามารถอยู่ในองค์กรไลท์ได้อีกต่อไปได้อย่างไร?”

“เออ…” ทอมป์สันจับผมของเขาด้วยความหงุดหงิดในขณะที่โจนพูดต่อ “ทำไมนายไม่พูดอะไรบ้างเลยล่ะ วิลสัน นายคิดว่ารูบี้ยังมีสิทธิ์เหลืออยู่ไหม เมื่อพิจารณาถึงว่าความทรงจำของเธอจะถูกลบโดยที่เธอไม่ยินยอม?”

วิลสันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง “เราหมดสิทธิ์เลือกตั้งแต่วินาทีที่เราเลือกเดินเส้นทางนี้แล้ว โจน ลบความทรงจำของเธอที่เกี่ยวข้องกับฟรอส เบลนซะ ความทรงจำนี้รังแต่จะเป็นภาระของทั้งเธอกับเบลน ที่ต้องแบกรับเท่านั้น”

โจนพยักหน้าก่อนจะสวมอุปกรณ์ป้องกันตัวให้เธอ และนำเธอเข้าไปในห้องไอซียู...