เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 740

ไม่นานหลังจากที่รูบี้ทานอาหารเช้าเสร็จ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

หมายเลขผู้โทรแสดงให้เห็นว่าเป็นวิลสัน

วิลสันคงจะอยากตายมากถึงได้วิดีโอคอลมาหาเธอตอนนี้

ผู้ชายคนนั้นมาหาเธอจริง ๆ โดยที่เธอไม่ต้องออกไปตามล่าเขา

รูบี้นั่งลงบนพรมข้างโซฟาก่อนจะกดรับสาย

ทันทีที่วิดีโอคอลเชื่อมต่อ ก็เห็นเซรีนกับวิลสันผ่านปลายสายอีกด้านของการโทร

เซรีนยิ้มอย่างร่าเริงในขณะที่เธอทักทายรูบี้ ในขณะที่โบกมือของเธอ เธอพูดว่า “เฮ้ รูบี้ ช่วงนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?”

รูบี้กลอกตาใส่เธอใในขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โอ้ ต้องขอบคุณเธอกับสามีของเธอที่อวยพรให้ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในนรก รอจนกว่าฉันจะไปจากเบลน และประเทศอาร์ก่อนเถอะ ฉันจะไปตามล่าพวกเธอที่นอร์ท ซิตี้”

วิลสันหัวเราะในขณะที่กอดเซรีน เขาพูดว่า “ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อเธอ รูบี้ เธอจะปลอดภัยที่สุดถ้าอยู่เคียงข้างเบลน นอกจากนี้… เธอจะเข้าใจว่าทำไมฉันถึงทำอย่างนั้นในไม่ช้า”

“เข้าใจว่านายทำอย่างนี้ทำไมงั้นเหรอ? ทั้งหมดที่ฉันรู้คือนายขายฉัน เพียงเพื่อได้ใช้เวลาของนายอยู่กับเซรีนอย่างมีความสุข และเป็นอิสระ!”

วิลสันถูจมูกของเขา และอ้อนวอนอย่างไร้เดียงสา ในขณะที่เขาพูด “โอ้ รูบี้ ฉันเป็นเพื่อนที่ให้ความสำคัญกับความความใคร่ของฉันมากกว่าเพื่อนของฉันงั้นเหรอ?”

"นายเป็นแบบนั้น! นายเป็นแบบนั้นจริง ๆ! วิลสัน ฉันเสียใจที่เอาสมุนไพรนั้นให้เซรีนกับนาย และเบลน! ชีวิตของเซรีนไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!”

เซรีนบีบมือเล็ก ๆ ของเธอ ในขณะที่เธอหัวเราะคิกคักกับผู้ช่วยชีวิตของเธอผ่านทางวิดีโอคอล ในขณะที่เธอพูดกับรูบี้ “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน รูบี้ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณตลอดไป!”

รูบี้พูดไม่ออก

จากนั้นวิลสันก็เตือนรูบี้ว่า “รูบี้ให้ความสำคัญกับเวลาของเธอกับผู้บัญชาการกลาโซ ใครจะไปรู้ บางทีเธออาจจะตกหลุมรักเขาด้วยซ้ำ”

รูบี้อุทานออกมาว่า “... ได้โปรด ให้ตายเถอะ”

ทันทีที่วิดีโอคอลสิ้นสุดลง รูบี้ก็โยนโทรศัพท์ของเธอทิ้งไป

แต่โทรศัพท์ของเธอโดนเข้ากับผู้บัญชาการ

เบลนโบกโทรศัพท์ของเธอไปมา ในขณะที่เขากำลังยืนอยู่ที่ประตู เขาพูดว่า “คุณจะฆ่าสามีของคุณหรือไง?”

รูบี้พูดไม่ออก

รูบี้ลูบคอของเธอด้วยความหงุดหงิดอย่างมาก

หลังจากที่เบลนเข้ามาในบ้าน และวางโทรศัพท์ของเธอไว้บนโต๊ะ เธอก็หลุดจากภวังค์ของเธอ

“ใครเป็นสามีของฉัน? ไม่ใช่คุณแน่นอน!”

ปฏิกิริยาของเธอทำให้เบลนมีความสุข

เบลนยิ้ม ในขณะที่เขาเดินขึ้นไปชั้นบนก่อนจะพูดทิ้งท้ายกับเธอไว้ว่า “อย่าโยนโทรศัพท์ของคุณไปทั่ว มาดามกลาโซ คุณอาจจะโยนไปโดนใครเข้า มันไม่ดีถ้าเป็นอย่างงั้น”

'ให้ตายเถอะ!'

“ใครคือ มาดามกลาโซ!”

“ใครถามกัน”

เบลนถามเธออย่างเย็นชา “คุณต้องการอะไร?”

“ฉันแค่คิดว่าคุณยุ่งมาก นายท่านเบลน คุณอาจไม่รู้ว่าตัวว่าคุณกำลังหิว ดังนั้นฉันจึงเอาผลไม้มาให้กินก่อนที่คุณจะทำงานต่อค่ะ?”

เบลนตอบว่า “อย่าเข้ามาในห้องทำงานของผม ถ้าคุณไม่มีอะไร ห้องทำงานของผมเต็มไปด้วยกับดักที่ซ่อนอยู่”

“แล้วผลไม้ล่ะ… นายท่านเบลน…”

“ทิ้งมันไว้ที่นี่ ผมจะกินมันตอนที่ผมหิว”

ซินดี้กัดริมฝีปากของเธอ และดูเหมือนลังเลเล็กน้อยที่จะเดินออกไป

เบลนถาม “มีอะไรอีกไหม?”

ซินดี้พูดด้วยน้ำเสียงลังเล “มีบางอย่าง… ฉันไม่แน่ใจว่าควรบอกคุณหรือไม่”

เบลนเลิกคิ้ว และดูเหมือนจะสนใจเล็กน้อย เขาถามว่า “เกี่ยวกับรูบี้หรือเปล่า?”

เบลนอ่านใจเธออย่างเห็นได้ชัด

ซินดี้พยักหน้าตามที่เขาคาดไว้ เธอพูดตะกุกตะกัก “เมื่อเช้านี้ตอนที่คุณไม่อยู่บ้าน นายท่านเบลน ฉันสังเกตเห็นคุณลูน่ากำลังวิดีโอคอลกับผู้ชายคนอื่น เธอดูสนิทสนมกันมากตอนที่เธอพูดกับเขา”

"โอ้?"

เธอสนิทกันมากถึงขนาดที่โยนโทรศัพท์ของเธอออกจากบ้านเลย?