เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 751

เบลนเข้าไปทำงานในห้องทำงานตอนกลางดึก

เมื่อเขาเห็นโซฟา เขาก็นึกถึงเรื่องแย่ ๆ ที่เขาเกือบทำกับซินดี้เมื่อตอนกลางวัน มันทำให้เขารู้สึกรังเกียจโซฟาตัวนั้น

เขาจึงให้แม่บ้านนำโซฟาราคาแพง มาเปลี่ยนในตอนเช้าทันที

เช้าวันต่อมา

เมื่อรูบี้ตื่นขึ้นมา เธอก็ลงมาที่ห้องนั่งเล่น แต่เธอไม่เห็นซินดี้

"คุณเนลสันล่ะ?"

เบลนเลิกคิ้วขึ้น เขานั่งที่โต๊ะอาหาร "เป็นอะไรน่ะ? คุณอยากเจอเธอทุกเช้าเลยหรือไง?"

รูบี้นั่งตรงข้ามเขา เธอหยิบขนมปังขึ้นมาทานแล้วตอบ "อย่าพูดแบบนั้นสิ คุณเนลสันเป็นผู้หญิงที่คุณรักมากเลยนะ คุณยังให้เธอใช้ห้องนอนของคุณเลย ทำไมถึงถามฉันล่ะ?"

"ผมแค่ให้เธอใช้ห้องนั้น เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอ" เบลนอธิบาย

รูบี้พยักหน้า "ว้าว คุณพาเธอมาที่บ้าน แค่เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธองั้นเหรอ?"

เบลนถือส้อมค้างไว้ เขามองไปที่ผู้หญิงขี้หึง เขาเห็นว่าท่าทางของเธอนั้นน่าขัน

"ก็ผมไม่อยากทะเลาะกับเธอน่ะสิ ถึงได้พาเธอมาที่บ้านไง"

รูบี้หัวเราะเยาะ

เธอหยิบน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม

ก่อนที่เธอจะได้กลืนน้ำผลไม้ เธอก็ได้ยินเบลนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมอยากให้คุณหึง เลยพาซินดี้มาที่บ้าน แต่ผมคิดว่ามันไม่ค่อยได้ผลกับคุณเท่าไหร่"

"แค่ก แค่ก..."

รูบี้สำลักน้ำผลไม้

น้ำผลไม้ไหลออกจากปากเธอ

เบลนลูกออกมาจากโต๊ะ แล้วใช้มือเช็ดรอยเลอะที่มุมปากของเธอ

"ไม่ต้องหรอก หยุดนะ ฉันทำเองได้"

ไม่แน่ใจว่ารูบี้สำลักน้ำผลไม้จริง ๆ หรือเธออายเพราะคำพูดของเขา เธอหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดปาก

เบลนยิ้ม เขามองหน้าเธอ

เบลนออกไปหลังจากทานอาหารเช้าแล้ว

เขามาที่รอยัล เอสเตท

บังเอิญว่าประธานาธิบดีเป็นคนในตระกูลกลาโซ เขาเป็นลุงของเบลน คอร์รี่ กลาโซ

คอร์รี่ใส่ชุดสูทสีขาว เขาเอามือไขว้หลังและกำลังเดินเล่นในสวน เขาพูดคุยอย่างเป็นกันเอง "โอ้ เบลน ฉันคิดมาตลอดว่าเธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว และเป็นคนมีเหตุผล เธอก็เป็นผู้บัญชาการมาหลายปีและผ่านอะไรมามาก ทำไมตอนนี้ถึงได้ใจร้อนล่ะ?"

"คุณกำลังพูดถึงเรื่องข้อเสนอที่เป็นที่วิจารณ์ในที่ประชุม เมื่อวันก่อนเหรอครับ?"

คอร์รี่หันมามองเบลน ก่อนจะพยายามพูดยืดยาว "ฉันก็ไม่อยากให้เธอทำงานกับงูพิษพวกนั้นหรอก พวกเขายังสำคัญกับประเทศของเราอยู่ เราต้องระวังอิทธิพลในตระกูลของพวกเขาที่สนับสนุนเขาอยู่ ถึงพวกนั้นจะทำอะไรเธอไม่ได้มาก คนที่มีตำแหน่งอย่างเธอต้องระวังพวกเขาไว้นะ"

เบลนไม่ได้สนใจ เขาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะเงียบแล้วเดินเล่นกับคอร์รี่

คอร์รี่หัวเราะแล้วบอกเขา "เธอคงไม่เข้าใจเหตุผลที่ฉันจู้จี้กับเธอหรอก เบลน เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นกันแน่? เธอเป็นคนขององค์กรไลท์หรือเปล่า?"

"เธอเคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"

คอร์รี่ขมวดคิ้ว "ดูเหมือนว่าคนแก่พวกนั้นจะไม่ได้เข้าใจเธอผิดนะ ไม่สำคัญหรอกว่าเธอยังเป็นคนขององค์กรไลท์หรือเปล่า แต่เธอก็ยังเป็นอยู่ มันเป็นสิ่งที่เธอต้องแบกรับไปชั่วชีวิต ฉันรู้ว่าอาจฟังดูแล้วไม่พอใจ แต่เบลน เธอคิดว่าจะทำให้คนแก่พวกนั้นเงียบได้เหรอ ถ้าเธอตั้งใจจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้น?"

เบลนใจเย็นจนคอร์รี่ไม่สามารถระบายความโกรธกับเขาได้

คอร์รี่ทิ้งคำเตือนให้เขา "ระวังตัวด้วย เบลน! รีบออกจากเมืองกลาเซียร์ไปตอนนี้ซะ อยู่ที่นี่แกจะไม่ปลอดภัย"

"ครับ"

ท่าทางของเบลนเย็นชามากขึ้น เมื่อเขาเข้ามาในรถ

โอลเค เหลือบมองเขาผ่านกระจกมองหลัง ก่อนจะถามด้วยความระมัดระวัง "ผู้บัญชาการเบลน ท่านประธานาธิบดีไม่พอใจคุณลูน่าเหรอครับ?"

เบลนแค่ตอบไปว่า 'ใช่' ก่อนจะพูดต่อ "ฉันจะไปชายแดนทางตะวันตกพรุ่งนี้ นายต้องอยู่เมืองกลาเซียร์ เพื่อจับตาดูว่าคนแก่พวกนั้นทำอะไร ค่อยติดต่อฉันเมื่อจำเป็น"

โอลเคตกใจ "ที่ต้องไปชายแดนเวสเทิร์น เพราะคุณลูน่าหรือเปล่าครับ?"

"ไม่ใช่" เบลนตอบโดยไม่ลังเล

แต่ว่า...ไม่มีใครเชื่อคำตอบของเขา

สถานะของเบลนกับรูบี้นั้นห่างกันมาก การที่พวกเขามาอยู่ด้วยกันก็เหมือนกับระเบิดเวลา เพราะตัวตนของพวกเขานั้นยากที่จะอยู่ด้วยกันได้

โอลเคถามเขา "ถ้าอย่างนั้น...คุณจะพาคุณลูน่า ไปที่ชายแดนด้วยหรือเปล่าครับ?"

เบลนมองเขาก่อนจะตอบ "ฉันไม่ได้ไปเที่ยวที่ชายแดนเวสเทิร์นนะ ทำไมฉันต้องพาเธอไปด้วย? ถ้าพาเธอไปด้วย คนแก่พวกนั้น ก็จะต้องพูดเรื่องที่ฉันพาเธอไปทำให้เตียงอุ่น ท่ามกลางความวุ่นวายน่ะสิ"

โอลเคไม่อยากหัวเราะออกมา เขาแค่ขำแล้วตอบ "นั่นสินะครับ"

"แต่ว่า..." สายตาของเบลนเข้มขึ้นเมื่อเขาพูดต่อ "ฉันเป็นห่วงว่าตระกูลกลาโซจะทำไม่ดีกับเธอ รีบบอกฉันทันทีถ้ามีอะไรเกิดขึ้น"

โอลเคสงสัย "ตระกูลกลาโซก็เป็นตระกูลของคุณนี่ครับ ผู้บัญชาการเบลน พวกเขารู้ว่าคุณรักคุณลูน่ามากแค่ไหน ในเมื่อรู้แบบนั้นแล้ว พวกเขาจะกล้าทำอะไรคุณลูน่าอีกเหรอครับ?"

"ก็เพราะความรู้สึกของฉันที่มีให้เธอนั่นแหละ พวกเขาถึงได้พยายามทำร้ายฉัน พวกเขาไม่สนใจหรอกถ้าเธอเป็นคนอื่น แต่เรื่องของเรื่องก็คือ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงธรรมดาน่ะสิ"