เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 81

“ใครจ้องคุณ?”

เวอเรียน หันไปมองทันทีพร้อมกับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอที่แดงระเรื่อ เธอกำลังดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นออกจากร่างของเขา แขนขนาดใหญ่ของเขาที่โอบเอวของเธอไว้ก็แน่นขึ้น เขาขมวดคิ้วและจ้องเธอก่อนจะพูดคำสองคำออกมาว่า “อย่าขยับ”

“ที่นี่คือห้องทำงานนะ…”

เวอเรียนเตือนเขาเบา ๆ

แน่นอนเขารู้ว่านี่คือห้องทำงาน

ดวงตาที่เย้ายวนของเธอจ้องมองมาที่เขา เธอแน่ใจหรือว่าเธอไม่ได้หวังอะไร? เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง “เพราะคุณมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เย้ายวนแบบนี้ ดูเหมือนว่าคุณหวังจะให้มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในห้องทำงานใช่ไหม”

ผู้ชายคนนี้อวดดีจริง ๆ!

“ใครอยากมีอะไรที่ผิดศีลธรรมกับคุณในออฟฟิศนี้กันล่ะ”

จิตใจและความคิดของเขานั้นเต็มไปด้วยตัณหาแบบนี้จริง ๆ เหรอ?

เสียงเคาะจากด้านนอกประตู คุชซาเวียร์ร้องว่า “เจ้านายการประชุมสภาใกล้จะถึงเวลาแล้วครับ”

เวอเรียน รีบลุกขึ้นจากตักของเขาทันที “ฉันยังต้องกลับไปทำงานต่อ”

ตอนแรกเธออยู่ที่นั่นเพื่อการตัดสินใจหนี้สินกับ ฮีลตัน ฟัดด์ แต่เขาจะตัดสินได้อย่างไร?

ฮีลตัน คว้าข้อมือของเธอและจ้องมองอย่างลึกซึ้ง ด้วยดวงตาดำมุกสีเข้มของเขา “ไปรับ เจลลี่ บีน กับฉันหลังเลิกงานเย็นนี้”

เธอพยักหน้า “ตกลงค่ะ”

เวอเรียน ได้พบกับ คุช ซาเวียร์ ขณะที่เธอกำลังเดินออกจากสำนักงาน

คุช ซาเวียร์ สังเกตว่าเธอดูเหมือนจะสงบลงเขาจึงถามเธออย่างตั้งใจ “คุณมอนท์ คุณจัดการเรื่องทั้งหมดกับเจ้านายเสร็จแล้วเหรอ”

เวอเรียน ตกตะลึงกับคำถามของเขาในขณะที่เธอลดใบหน้าเล็ก ๆ สีแดงของเธอลงทันที และพยักหน้าตอบรับขณะที่กำลังวิ่งไปที่ลิฟต์

ฮีลตันหยิบเอกสารออกมา โดยยังคงมีสีหน้าที่สงบ “เลือกเวลาที่ดีกว่านี้สำหรับการประชุมครั้งต่อไป”

“หือ?”

เมื่อ คุช ซาเวียร์ ตอบกลับเจ้านายของเขาแล้ว ในที่สุดเขาจ้องมองไปด้านหลังที่มีเสน่ห์ของเขาในขณะที่หัวใจของเขาสั่นเล็กน้อย

เขาอาจจะทำลายช่วงเวลาที่ดีสำหรับเจ้านายของเขาหรือเปล่า?

…

เมื่อ เวอเรียน กลับไปที่แผนกครีเอทีฟ ทั้งแผนกกำลังประชุมกันอยู่ เธอกลับไปตรงที่นั่งอย่างประหม่าและนั่งลงก่อนที่แนนซี่ จะชำเลืองมองเธอ

“เวอเรียน ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอที่นี่ เธอออกไปได้”

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปเห็นเนื้อหาที่แสดงบนจอโปรเจ็กเตอร์และคิดได้ว่านั่นมันเป็นการแข่งขันที่จัดขึ้นโดย บริษัทยาส และ บริษัทแอนนิเมชั่น "แต่ฉัน…"

“ออกไปเถอะ มันเสียเวลางานของเรา”

เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ และเดินออกไปจากห้องประชุม เธอรู้สึกได้ถึงสายตาอิจฉาริษยา มองมาจากทางด้านหลังของเธอ

หลังจากการประชุม เวอเรียน เดินตรงไปที่ห้องทำงานของแนนซี่

“ผู้จัดการแซนเดอร์ ดิฉันต้องการมีส่วนร่วมในการแข่งขันของบริษัท ยาจ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นนักวาดภาพประกอบ แต่มันก็ไม่ได้แตกต่างจากศิลปินมากเกินไป”

“เธอคิดว่าเธอสามารถมีส่วนร่วมได้ทุกครั้งที่เธอต้องการอย่างนั้นเหรอ? เวอเรียน เธอคิดว่า บริษัท นี้สร้างขึ้นมาโดยครอบครัวของเธอเหรอ”

เวอเรียน รู้ว่าตอนนี้ แนนซี่ กำลังจับผิดเธอ

“ผู้จัดการแซนเดอร์ รบกวนเสนอข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลว่าเพราะอะไรฉันจึงไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ได้?”

แนนซี่ หัวเราะเบา ๆ และมองเธอด้วยคิ้วที่ยกขึ้น “ไม่มีเหตุผล ฉันไม่อนุญาตให้เธอเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้”

นับตั้งแต่ที่ เวอเรียน ก้าวเข้าสู่ ฟัดด์ กรุ๊ป เธอได้รับความสนใจมากจากทุกมุมที่เธอหันไป ดังนั้นหล่อนจึงมีเหตุผลมากขึ้นที่จะหยุดเธอจากการเข้าร่วมการแข่งขันของ บริษัทยาส ในครั้งนี้