เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 831

คืนนี้บอยล์ทำงานล่วงเวลา

เชอรีชกลับมาที่คอนโดกรีนทาวน์คนเดียว พร้อมกับสะพายกระเป๋าเดินทางมาด้วย

เธอได้รับข้อความจากบอยล์ตอนที่กลับมาถึงบ้าน "ตอนเย็นคุณอยากกินอะไร?"

เชอรีชตอบ "สปาเก็ตตี้ผัดกระทียมพริกแห้ง!"

เมื่อบอยล์กลับมาถึงบ้านตอนสองทุ่ม เขาถือสปาเก็ตตี้ผัดกระทียมพริกแห้งมาด้วย

เชอรีชนั่งอยู่บนพรมตรงตรงโซฟาและกำลังถูมือเล็ก ๆ ของเธอ เธอดูตื่นเต้นกับอาหารของเธอมาก

บอยล์เดินเข้ามาหาเธอและแกะถุงพลาสติก เขาหัวเราะเมื่อเห็นว่าเธอตื่นเต้น "ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ฉันไม่ได้กินสปาเก็ตตี้ผัดกระทียมพริกแห้งนานแล้ว อยากกินเดี๋ยวนี้เลย"

เชอรีชนั่งพิงโต๊ะ ทันทีที่ถุงพลาสติดเปิดออก เธอก็ทานอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอเงยหน้าขึ้นมาถามเขา "จริงสิ บอยล์ แล้วคุณจะกินอะไร?"

"ผมกินข้าวเย็นกับฮันท์ลีย์ และคนอื่นที่สำนักงานกฎหมายมาแล้ว"

"งั้นก็ดีแล้ว คงไม่เป็นไรถ้าฉันจะกินหมด"

หญิงสาวหยิบถาดขึ้นมาวางตรงริมฝีปาก ก่อนจะตักอาหารใส่ปาก มันอร่อยจนเธอเกือบร้องไห้

สปาเก็ตตี้ผัดกระทียมพริกแห้งกับเคเอฟซี เป็นอาหารโปรดของเธอ

ฮีลตันเข้มงวดกับเธอตอนอยู่บ้าน เธอต้องแอบกินเคเอฟซีกับมอนตี้ตอนที่อยู่โรงเรียน

แม้ว่าคืนนี้เธอจะสั่งอาหารมา เธอจะขอให้วางอาหารไว้ตรงทางเข้า!

เธอกลัวว่าพ่อจะรู้เรื่องนี้

บอยล์นั่งอยู่บนโซฟาและมองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่บนพรม "มีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้บอกผมหรือเปล่า เชอรีช?"

เชอรีชวางส้อมและถาดลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา "คุณกำลังพูดถึงเรื่องที่โพสต์ลงในกระทู้ ที่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า?"

"ใช่ ทำไมถึงปิดบังผม?"

เธอเม้มปากแล้วตอบเขา "ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังคุณ แค่คิดว่ามันก็ไม่ได้มีอะไร และไม่ควรรบกวนคุณด้วย"

บอยล์บอกเธอ "ผมไม่ค่อยได้เข้าไปดูเท่าไหร่ และไม่ได้อ่านกระทู้ของมหาวิทยาลัย รู้หรือเปล่า ถ้าวันนี้เฮกเตอร์ไม่ได้บอกผมเรื่องนี้ ก็คงไม่รู้ว่าคุณกลายเป็นคนดังไปแล้ว"

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก และฉันก็ไม่สนใจด้วย"

"แต่ผมสน" บอยล์มองเธอ

เชอรีชคิดว่าบอยล์คงสนใจ ว่าจะถูกพวกก่อกวนมาดูถูกหรือเปล่า เธอจึงบอกเขา "ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้พวกนั้นใส่ร้ายคุณแน่ ฉันเตือนไปแล้วว่าจะฟ้องคนที่ทำแบบนั้นตามกฎหมาย"

บอยล์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น "ผมกำลังพูดถึงเรื่องที่คุณถูกแกล้งต่างหาก"

"...ฉันไม่เป็นไร อีกอย่างฉันก็ไม่รู้จักคนพวกนั้น ฉันไม่สนหรอก"

บอยล์บอกเธอ "แต่มันทำให้ผมเจ็บ"

เชอรีชตกใจ ก่อนจะยิ้มและเข้าไปกอดเขา

บอยล์อุ้มเธอมานั่งบนตักแล้วกอดเธอ "คุณต้องบอกผมทันทีนะ ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก?"

"คุณจะปกป้องฉันเหรอ?" มีคนมองบอยล์ด้วยความพอใจ

"ผมจะปกป้องคุณ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

เชอรีชยิ้มกว้าง "ฉันรักตรงที่คุณรักฉันมากที่สุด ฮี่ฮี่"

บอยล์ก้มลงจูบหน้าผากเธอ

เชอรีชพิงแขนและเล่นกับกระดุมเสื้อของเขา เธอกระพริบตาแล้วบอกเขา "ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดมากกับเรื่องนี้หรอก เพราะพวกเขาดูถูกฉัน ฉันไม่ได้สนใจจริง ๆ นะ ฉันไม่ได้ชอบพวกเขาเลย มันจะผ่านไปด้วยดี ตราบใดที่คุณไม่ได้เข้าใจฉันผิด"

ตอนที่บอยล์เดินเข้ามาในห้องนอนหลังจากที่เขาทำงานเสร็จแล้ว ยัยตัวแสบก็นอนกอดแท็บเล็ตหลับอยู่บนเตียงแล้ว

บอยล์เดินเข้าไปปลุกเธอ และหยิบแท็บเล็ตออกมา

เธอยังมึนงงจากการนอนหลับ เมื่อลืมตาขึ้นมาเธอก็เข้าไปกอดเขา เธอถามด้วยน้ำเสียงกังวล "บอยล์ ฉันจะท้องหรือปล่า?"

บอยล์เลิกคิ้วขึ้นแล้วถาม "ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ถามแบบนั้น?"

"ฉันเพิ่งดูละครโรแมนติกมา ตัวละครคู่หลักยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยเลย ตัวละครหญิงก็ตั้งท้องแล้ว ตอนจบเศร้ามาก ครอบครัวของเธอบังคับให้ทำแท้ง"

เขารู้ว่าเธอกลัวกาีตั้งครรภ์ เพราะเธอยังอายุน้อยและยังเรียนไม่จบ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องเหตุผล เธอยังไม่เหมาะที่จะตั้งครรภ์

บอยล์ถามเธอ "แล้วตัวละครชายล่ะ?"

"ตัวละครชายก็เสียใจนะ ครอบครัวส่งเขาไปเรียนต่างประเทศ และเขาก็เลิกกับฝ่ายหญิง"

"แล้วเป็นยังไงต่อ ตัวละครชายเสียใจในสิ่งที่เขาเลือกหรือเปล่า?"

เชอรีชยิ้มเยาะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ดูจากสีหน้าเจ็บปวดของตัวละครหญิงแล้ว เธอเสียใจจนเป็นบ้าไปเลย หลังจากนั้น ตัวละครชายก็ไปแต่งงานกับคนอื่น รู้ไหมว่าตัวละครหญิงเสียใจมาก ตอนที่บังเอิญเจอกันที่ตลาดหลังจากนั้น"

"รู้สิ"

บอยล์ลูบหลังเธอ "ผมจะปกป้องคุณ และจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณ"

เชอรีชซบลงที่ต้นคอของเขาแล้วพึมพำ "ถ้าครอบครัวฉันรู้ว่าฉันท้อง พ่อต้องตีฉันตายแน่"

"ถ้าวันหนึ่งเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาจริง ๆ ถ้าพ่อจะใช้ไม้เท้าตีคุณ ผมไม่ยอมให้ไม้เท้าถูกตัวคุณแน่"

เชอรีชพึมพำ "ฉันจะท้องไม่ได้นะ ต้องถูกตีจนตายแน่"

บอยล์สัมผัสใบหน้าของเธอและยิ้มอย่างอ่อนโยน

เขาไม่กล้าให้เธอแบกรับภาระที่เธอไม่ควรกังวล