เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 847

วิทนีย์สังเกตเห็นว่าเชอรีชไม่มีสมาธิ เธอจึงโบกมือที่หน้าของเธอ “เชอ เธอกำลังมองอะไรอยู่? ไปกันเถอะ"

เชอรีชกลับมาตั้งสติอีกครั้ง ถอนสายตาออกมา แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”

แต่วิทนีย์มองตามสายตาของเธอ และเห็นบอยล์กับเลล่า

วิทนีย์โกรธจัด “ไอ้สารเลวนั่นเพิ่งเลิกกับเธอ ตอนนี้เขาไปอยู่กับเลล่าแล้วเหรอ? ก่อนหน้านี้เขาคงไม่ได้จับปลาสองมือในเวลาเดียวกันหรอกใช่ไหม?”

“ฉันจะต้องสั่งสอนพวกมัน!”

เชอรีชรีบปิดปากของวิทนีย์ และลากเธอออกจากโรงอาหาร

วิทนีย์ดึงมือของเธอออกจากปากทันทีที่พวกเธอออกมาจากโรงอาหาร เธอขมวดคิ้วและถาม “เธอหยุดฉันทำไม?”

เชอรีชตอบด้วยดวงตาที่มองต่ำ ไหล่ของเธอลู่ลง “เราเลิกกันแล้ว นอกจากนี้ เธอคิดว่าเธอจะสามารถเถียงกับบอยล์ได้หรือ ถ้าเธอไปเผชิญหน้ากับเขา?”

“...” นั่นก็จริง

เธอลูบหน้าอกของเธอและพูดว่า “แต่ฉันอยากจะให้เลือดของฉันไหลออกมามากกว่า ทำให้ฉันขายหน้า!”

เชอรีชหัวเราะ “ไปกันเถอะ เรามีเรียนตอนบ่าย”

"ก็ได้ งั้นไปกันเถอะ อย่าเอาคำพูดของพวกเขามาใส่ใจนะ พวกเขาก็แค่คนอื่นที่ไม่รู้ความจริง”

"ตกลง ฉันจะไม่เอาคำพูดของพวกเขามาใส่ใจ นอกจากนี้ ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเปียโนดิจิตอลที่ไทเลอร์มอบให้ฉันอยู่กับบอยล์ นั่นคือของขวัญวันเกิดของฉันที่ไทเลอร์ให้ ดังนั้นฉันควรไปเอามันคืนใช่ไหม?”

“แน่นอนเธอควรไปเอามันคืน ถ้าไทเลอร์รู้ว่าเปียโนที่เขาให้เธอไปอยู่ที่บ้านของคู่แข่งของเขา เขาจะโกรธ ไทเลอร์เป็นคนดี เธอควรลืมเรื่องของบอยล์ และไปคบกับไทเลอร์”

เชอรีชตำหนิ “ฉันจะรังเกียจตัวเองถ้าฉันทำอย่างนั้น ไทเลอร์ไม่ใช่ตัวสำรองของฉัน”

"ฉันแค่ล้อเล่น เธอจะไปเอาเปียโนของเธอเมื่อไหร่? ฉันจะบอกให้ฮันท์ลีย์ไปช่วยด้วย”

เชอรีชไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับฮันท์ลีย์ เธอเลิกกับบอยล์แล้ว และเขาเป็นเพื่อนสนิทของบอยล์ เธอไม่ต้องการให้ฮันท์ลีย์รู้สึกอึดอัดใจที่ต้องติดอยู่ระหว่างเธอกับบอยล์

“ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย ฉันจะบอกเธอเมื่อฉันตัดสินใจแล้ว”

วิทนีย์ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และตอบว่า “ตกลง”

…

เธอไม่ได้กดอันฟอลโลว์บอยล์บนทวิตเตอร์

ชื่อผู้ใช้บนทวิตเตอร์ของเขายังคงเหมือนเดิมคือ "ทำงานหนักเพื่อเชอรีช"

เชอรีชคิดว่าชื่อนั้นมันดูบาดตาเล็กน้อย

เธอรวบรวมความกล้า และส่งข้อความถึงบอยล์ [ฉันจะไปที่บ้านของคุณพร้อมกับบริษัทช่วยขนย้าย เพื่อไปเก็บเปียโนของฉันตอนหกโมงเย็น]

เธอคิดว่าบอยล์คงจะไม่สนใจที่จะตอบกลับข้อความของเธอ และไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบภายในไม่กี่วินาที [ตกลง ผมจะรอคุณที่บ้าน]

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า [เปลี่ยนชื่อผู้ของคุณบนทวิตเตอร์ โอเค? เราเลิกกันแล้ว]

บอยล์ไม่ตอบเธอหลังจากนั้น

เชอรีชปิดกล่องแชท และลบบทสนทนาของพวกเขา เธอต้องการกดอันฟอลโลว์เขา แต่หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ปิดโทรศัพท์ของเธอแทน

…

หลังจากเลิกเรียนในช่วงบ่าย เชอรีชก็ติดต่อบริษัทรับขนย้าย

เนื่องจากเธอไม่สามารถย้ายเปียโนไปที่หอพักของเธอได้เนื่องจากพื้นที่ไม่เพียงพอ เธอจึงโทรหาป้าเฮเลน และขออนุญาตเก็บเปียโนไว้ที่บ้านตระกูลเกล

คาบเรียนของเชอรีชเลิกเร็วกว่าปกติ ดังนั้นมันเพิ่งจะห้าโมงครึ่งตอนที่เธอมาถึงย่านกรีนทาวน์

เธอไม่ได้กดรหัสผ่าน และเข้าไปในบ้านเหมือนเมื่อก่อน เนื่องจากพวกเขาเลิกกันแล้ว เธอจึงรู้สึกไม่เหมาะสมที่จะเข้าไปในบ้านของบอยล์ด้วยตัวเอง

นอกจากนี้ เธอยังไม่แน่ใจว่ารหัสผ่านที่ล็อกประตูยังเหมือนเดิมหรือเปล่า เขาอาจจะเปลี่ยนรหัสผ่านตั้งแต่ตอนที่เขาไปเจอเลล่า ใครจะไปรู้?

เธอนั่งข้างบันไดหนีไฟขณะรอบอยล์ และบริษัทเคลื่อนย้ายมาถึง

บอยล์กลับบ้านมาตอนห้าโมงสี่สิบห้า

เขาคิดว่าเชอรีชยังมาไม่ถึง เพราะเธอมักจะมาสายทุกครั้ง ดังนั้นเขาจึงโทรหาเธอเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าเขาอยู่ที่บ้านแล้ว

ระหว่างโทร เสียงเรียกเข้าของเชอรีชก็ดังมาจากบันไดหนีไฟ

บอยล์หันกลับไป และเดินไปที่บันไดหนีไฟ เขาเห็นเธอนั่งอยู่ตรงขั้นบันไดโดยเอาแขนโอบรอบขาของเธอ และวางศีรษะบทหัวเข่าของเธอ