ระหว่างงานในวันเสาร์
ทันทีที่ฮันท์ลีย์กับวิทนีย์มาถึง ฮันท์ลีย์ก็ถูกเพื่อนเก่าบางคนลากเขาไปในทันที วิทนีย์ตัดสินใจไปบ่นกับเชอรีชหลังจากพบกับเธอ
“เธอมีใจที่จะทิ้งคนที่น่ารักอย่างฉัน แล้วมาที่เมืองหลวงคนเดียวเนี้ยนะ”
เชอรีชตอบด้วยรอยยิ้ม "โอ้ ฉันแค่อยากมาเยี่ยมคนเดียวก่อน เมื่อวานฉันเจอคุณเลนด้วย"
“โอ้ ที่ปรึกษาของเธอในตอนนั้น ฉันได้ยินมาว่าเขาสุภาพและใจดีมาก ถ้าฉันไม่ได้ลงเอยกับฮันท์ลีย์ในตอนนั้น ฉันคงจะไปตามจีบเขาไปแล้ว”
เชอรีชหัวเราะออกมา และกลอกตาของเธอ “โอ้ พระเจ้า ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะบ้าพอที่จะตามจีบคุณเลนจริง ๆ หรอกนะ เธอรู้ใช่ไหมว่าเขามีภรรยาแล้ว?”
“ฉันแค่ล้อเล่น ฉันจะคบกับผู้ชายหล่อ ๆ เท่านั้น”
วิทนีย์จับแขนของเชอรีชขณะที่พวกเขาเดิน และคุยเล่นกัน
ภายในงานมีผู้คนมากมายมารวมตัวกันเป็นกลุ่มต่าง ๆ
เชอรีชถาม "เธอจะไม่ไปหาเพื่อนสาขาเดียวกันกับเธอเหรอ?"
วิทนีย์เม้มริมฝีปากของเธอ และพูดว่า “ทำไมฉันต้องไปหาพวกเขาด้วยล่ะ? เธอเป็นเพื่อนสนิทของฉันตอนที่ฉันเรียนที่มหาวิทยาลัย ดังนั้นฉันจะไปเดินเที่ยวกับเธอ”
ขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่านฝูงชน เชอรีชก็เห็นเพื่อนร่วมหลักสูตรของพวกเขาตอนที่พวกเขาเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษในตอนนั้น
เชอรีชค่อนข้างดัง เพราะว่าเธอดูสวยมากในสมัยนั้น ตอนที่เธอยังเรียนอยู่ในหลักสูตรภาษาอังกฤษ
เมื่อเชอรีชกับวิทนีย์เดินไปหาพวกเขา พวกเขาก็ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย
“โว้ว นั่นเชอรีชไม่ใช่เหรอ? เธอเป็นผู้หญิงที่น่าดึงดูด และเป็นที่นิยมที่สุดในหลักสูตรของเรา จำได้ไหม?
“ว้าว เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอยังดูสวยมากอยู่เลย”
“เฮ้อ เธอแท้งในตอนนั้น ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นั้นจะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเธอในทางลบ”
“ฉันคิดว่าเธอเป็นนักเปียโนที่มีชื่อเสียงระดับโลกแล้ว โอ้ ใช่แล้ว ฉันเชื่อว่าเธอคือ โมโม่”
“ฉันคิดว่าเธอเลิกกับบอยล์แล้ว”
“ฉันหมายถึงว่าเธอทุกข์ใจจากการแท้งแล้ว เธอจะจมดิ่งลงไปอีก ถ้าเธอไม่เลิกกับเขา? ไม่เอาน่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน