เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 885

เชอรีชรู้สึกอึดอัดที่กลับเข้ามาในงานที่ห้องผู้โดยสารจากบนดาดฟ้า

พวกเขาใช้เวลาอยู่บนเรือสำราญตอนกลางคืน

แขกคนอื่นสนุกสนานกับคู่แต่งงานใหม่

เชอรีชรู้สึกคลื่นไส้จนอยากอาเจียนออกมา

เธอกลับเข้าไปที่ห้องของเธอ

เธอกำลังจะใส่คีย์การ์ดเข้าไปเมื่อมาถึงหน้าห้อง เรือก็ปะทะกับคลื่นอย่างรุนแรง

ดูเหมือนว่าคลื่นในตอนกลางคืนจะรุนแรงกว่าคลื่นในตอนกลางวัน

เพราะเธอใส่ส้นสูง จึงสะดุดล้มลงเมื่อเรือโคลง

แต่ก็มีแขนเรียวยาวมาจับเอวเธอไว้แน่น

"ระวัง"

เชอรีชเงยหน้าขึ้นมามอง เธอเห็นใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามมองมาที่เธอ

บอยล์ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาหยิบคีย์การ์ดของเธอที่ตกขึ้นมาสแกน และอุ้มเธอเข้าไปในห้อง

เชอรีชรู้สึกคลื่นไส้มาก

บอยล์เห็นว่าเธอรู้สึกไม่ดี และกำลังจะตรวจอุณหภูมิเธอ เธอก็ปัดแขนเขาออกไป เธอปิดปากแล้วรีบเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ

บอยล์รีบเข้ามาลูบหลังให้เธอ ก่อนจะถามเสียงเบา "เมาเรือเหรอ?"

เชอรีชไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวัน เธออ้วกออกมาแค่น้ำย่อย

บอยล์ขมวดคิ้ว เขารู้สึกปวดใจและเป็นห่วงเธอมาก

เขาช่วยพยุงเธอขึ้นมาหลังจากที่เธออ้วกเสร็จ แล้วพาไปที่อ่างล้างหน้าและเปิดก๊อกน้ำ

เขาหยิบผ้าเช็ดมือสะอาดมาชุบน้ำ และเช็ดรอยเปื้อนอ้วกที่มุมปากให้เธอ

หลังจากนั้นเขาก็ส่งแก้วน้ำให้เธอ "ล้างปากก่อน"

เขาโอบเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เธอลื่นอีกถ้าเรือโคลง

เขาเป็นห่วงเธอโดยไม่มีเงื่อนไข

เชอรีชรับแก้วน้ำมาก่อนจะล้างปากให้สะอาด เธอรู้สึกดีขึ้นหลังจากล้างความขมของน้ำย่อย และอ้วกออกจากปากแล้ว

บอยล์กอดเธอจากข้างหลัง ก่อนจะจับมือเธอล้างในอ่างล้างหน้า เขาก้มลงกระซิบบอกเธอ "นี่ไม่ดีเลยนะ คุณเพิ่งอ้วกและจะรู้สึกเหนื่อยมากขึ้น คุณต้องกินอะไรบ้างสิ"

เชอรีชรู้สึกมึน เธอรู้สึกแค่มีน้ำไหลผ่านมือเธอ

บอยล์ถามเสียงอ่อนโยน "คุณอยากกินอะไร? ผมจะไปเอาของกินจากห้องครัวมาให้"

เขาคิดว่าเธอคงไม่อยากทานอะไร เพราะเพราะเธอยังคงเงียบ

"ถ้าไม่รู้สึกอยากกินอะไร งั้นอยากกินข้าวโอ๊ตไหม?" เขาแนะนำเธอ

กระเพาะของเชอรีชว่างเปล่า ที่จริงแล้วเธอรู้สึกหิว ความจริงก็คือเธอไม่ได้ยินว่าเขาถามอะไรเธอ จึงทำได้แค่พยักหน้า

บอยล์ปิดก๊อกน้ำและเช็ดมือเธอให้แห้งด้วยผ้าเช็ดตัว ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมา

เขาอุ้มเธอไปที่เตียง

เขาคุกเข่าลงและถอดรองเท้าส้นสูงให้เธอ

มันเป็นรองเท้าส้นสูงคู่ใหม่ มันไปขูดกับข้อเท้าของเธอทำให้เป็นรอยแดง

บอยล์มองรอยแผลบนข้อเท้าของเธอ และลูบอย่างแผ่วเบาด้วยปลายนิ้ว

เธอรู้สึกจั๊กกะจี้ จึงรีบเอาผ้าห่มมาคลุมเท้า

แสงไฟในห้องนั้นค่อนข้างสลัว

บอยล์เป็นห่วงว่าแสงไฟอาจทำให้เธอแสบตา เขาจึงปิดไฟทุกดวง ยกเว้นหลอดไฟที่อยู่บนผนัง

บอยล์ยิ้มบาง เมื่อเขาเห็นเธอเอาผ้าห่มมาคลุมตัว เหมือนหนูตัวน้อยที่ระวังตัวเต็มที่

เขาบอกเธอ "เป็นเด็กดีและอยู่ที่นี่นะ ผมจะไปเอาอาหารมาให้"

ทันทีที่เขาออกมาจากห้อง เขาก็เจอกับเฮกเตอร์

"นี่บอยล์ แขกกำลังวุ่นวายอยู่กับคู่แต่งงานใหม่ มีแค่เพื่อนเจ้าสาวที่หายไป แบบนั้นมันยอมรับไม่ได้ เพื่อนเจ้าสาวควรปกป้องเจ้าสาวจากแขกคนอื่นสิ"