เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 909
สรุปบท บทที่ 909 เธอมันโง่ 1: เล่ห์รัก ท่านประธาน
สรุปตอน บทที่ 909 เธอมันโง่ 1 – จากเรื่อง เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า
ตอน บทที่ 909 เธอมันโง่ 1 ของนิยายนิยาย โรแมนติคเรื่องดัง เล่ห์รัก ท่านประธาน โดยนักเขียน โอเอสเต้ ลูน่า เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
มีวิดีโอมากกว่าห้าร้อยรายการ
พื้นหลังของวิดีโอเหมือนกันหมด พวกเขาถูกบันทึกในตอนกลางคืน
บอยล์นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเขา และดูวิดีโอที่บันทึกไว้ทีละรายการโดยไม่ปล่อยให้รายละเอียดเล็ก ๆ หลุดลอยไปจากเขา
บอยล์ใส่ใจทุกคำที่เธอพูด และทุกปฏิกิริยาที่เธอทำในวิดีโออย่างใกล้ชิด
มีเพียงเสียงที่อ่อนล้าและหดหู่ของเธอเท่านั้นที่ดังออกมาจากวิดีโอ ขณะที่เธอบันทึกในตอนกลางดึก
“วันนี้เป็นวันที่ 900 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันเห็นเขาในข่าวอีกครั้ง ฉันได้ยินมาว่าธุรกิจของเขาไปได้ด้วยดี ฉันรู้อยู่เสมอว่าเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม และเขาจะเปล่งประกายราวกับดวงดาวอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คนมากมายจะสังเกตเห็นว่าเขาประสบความสำเร็จมากแค่ไหนในตอนนี้ ใช่ไหม? ฉันไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าเขาเก่งแค่ไหน…”
“วันนี้เป็นวันที่ 912 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันนอนไม่หลับอีกแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน และวันนี้เมื่อ 3 ปีก่อนเป็นวันที่ฉันกับเขาเจอกันครั้งแรก เขายังใช้วันเกิดของฉันเป็นรหัสที่คอนโดกรีนทาวน์ คอนโดมิเนียมของเขาอีกด้วย เขาน่าจะเปลี่ยนมันแล้วตอนนี้…”
“วันนี้เป็นวันที่ 923 ที่ฉันเลิกกับเขา ช่วงนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ พ่อของฉันโทรมาถามว่าฉันเป็นอย่างไรบ้างวันนี้ และเขายังบอกฉันว่ามอนตี้จะมาเยี่ยมฉันที่ฟิลาเดลเฟียอีกด้วย ฉันไม่รู้สึกอยากเจอพวกเขาเลยจริง ๆ…”
“วันนี้เป็นวันที่ 934 ที่ฉันเลิกกับเขา ช่วงนี้อากาศเลวร้ายมากในฟิลาเดลเฟีย และฉันลืมเอาร่มติดตัวไปด้วย ฉันเปียกโชกไปหมด ฉันคิดว่าจะมีคนมารับฉันที่โรงเรียนเหมือนเมื่อสามปีที่แล้ว แต่เขาก็ไม่มารับฉันที่โรงเรียนอีกเลย…”
“วันนี้เป็นวันที่ 950 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันอยู่ห่างจากบ้านมาระยะหนึ่งแล้ว และฉันก็คิดถึงบ้าน…”
"วันนี้เป็นวันที่ 955 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันอยากกินลาซานญ่า แต่มันไม่มีที่นี่ และฉันทำมันไม่เป็นอีกด้วย..."
“วันนี้เป็นวันที่ 967 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันคิดถึงคุณมาก บอยล์ ลอว์สัน ได้โปรดมาหาฉันที ตกลงไหม?”
เธอดูเหมือนกำลังยิ้มอยู่ในวิดีโอพวกนั้น แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเศร้ามาก และถึงกับน้ำตาคลอเล็กน้อย
…
นิ้วของบอยล์สั่น ขณะที่เขากดปุ่มหยุดชั่วคราว
เขาไม่สามารถดูต่อไปได้ อารมณ์ของเขายุ่งเหยิงไปหมด ในขณะที่หน้าอกของเขารู้สึกราวกับว่ามันกำลังไหม้
เมื่อเขาดูวิดีโอก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มทุกวิดีโอด้วยการบอกวันที่ที่พวกเขาเลิกกัน สิ่งนี้น่าประหลาดใจ และประทับใจเขามาก
ปรากฏว่าเธอยังคงรักเขาอย่างมากหลังจากผ่านไปนานมากแล้ว
เขาคิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่คิดถึง และโหยหาเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เขาเคยคิดว่าเธอจะคิดถึงเขาเหมือนกัน
เขาคิดว่าเธอจะคิดถึงเขาเมื่อเธอรู้สึกเหงา หรือไม่มีใครทำอาหารให้เธอ หรือเมื่อไรก็ตามที่เธอป่วย และไม่มีใครดูแลเธอ
เขาไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะคิดถึงเขาถึงขนาดนี้ มากเสียจนเธอไม่มีแรงที่จะทำอะไร
บอยล์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนกดเล่นด้วยนิ้วที่สั่นเทาของเขา
“วันนี้เป็นวันที่ 985 ที่ฉันเลิกกับเขา ดูเหมือนบอยล์จะไม่มาหาฉันจริง ๆ แม้ฉันจะรอเขามานานมาก ฉันอยากไปตามหาเขาอย่างมาก เขาอยู่ที่นิวยอร์ก และฉันก็รู้ที่อยู่ที่แน่นอนของสำนักงานของเขา ฉันไปเยี่ยมเขาได้ไหม? ฉันคิดถึงเขาจริง ๆ แต่… ถ้าฉันไปจริง ๆ ฉันจะเป็นคนไร้ค่าหรือเปล่า? เขาบอกให้ฉันเลิกทำตัวไร้ยางอายเสียที แล้วฉันก็ไม่อยากให้เขาไม่ชอบฉัน…”
เธอกลั้นน้ำตาของเธอไว้อย่างหนัก ตอนที่ถ่ายวิดีโอ
บอยล์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นอย่างรุนแรง ในขณะที่หน้าอกของเขาแน่นขึ้นจนมันเจ็บ ดวงตาของเขาเริ่มน้ำตาคลอ
เขาบอกให้เธอเลิกทำตัวไร้ยางอาย เพราะมันจะทำให้เขาดูถูกเธอเมื่อเธอมาหาเขา
ดูเหมือนว่าเธอจะจำทุกคำพูดตลอดเวลาที่ผ่านมา และเธอก็เชื่อในสิ่งที่เขาพูดในตอนนั้นอย่างไร้เดียงสา
บอยล์นึกไม่ออกว่าคำพูดเดียวนั้นทำร้ายเธอมากแค่ไหน
ตอนแรกเธอเป็นคนที่เย่อหยิ่งและดื้อรั้นมาก เขาเป็นคนเลวแค่ไหนกันที่พูดแบบนี้กับเธอ?
เขาเป็นคนเลวจริง ๆ
ถ้าเขาไม่เคยพูดกับเธอแบบนั้นในตอนนั้น เธอจะมาหาเขาเร็วกว่านี้ไหม?
แต่เวลาไม่สามารถย้อนกลับได้ และก็ไม่มีคำว่า 'ถ้าหาก' ในชีวิตจริง
แต่ตอนนั้นเขามีงานเยอะมาก และต้องเดินทางไปทั่วโลกทุกวัน เขาไม่มีเวลาสนใจข่าวไร้สาระแบบนั้นด้วยซ้ำ ทั้งหมดที่เขาจะทำคือไปเยี่ยมเธอทุกปีจากที่ไกล ๆ เพื่อมองดูเธอใช้ชีวิตของเธอ
เขาไม่เคยทราบข่าวการจับกุมของเธอในข้อหาเข้าร่วมการแข่งรถเลย
ถ้าเขาเห็นอย่างนั้น เขาจะต้องบินไปที่ฟิลาเดลเฟีย และประกันตัวเธอทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย
“วันนี้เป็นวันที่ 1102 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันถูกตำรวจกักตัวไว้สิบสองวัน แต่เขาก็ไม่เคยสนใจที่จะมาหาฉันเลยด้วยซ้ำ เพื่อนร่วมชั้นของฉันเป็นคนประกันตัวให้ฉันตอนที่พวกเขาเห็นข่าว ฉันรู้สึกเสียใจมาก เนื่องจากแม้แต่เพื่อนร่วมชั้นของฉันก็รับรู้ข่าวแต่ไม่ใช่บอยล์ บอยล์เลิกสนใจฉันแล้วเหรอ? เขาไม่ห่วงฉันเลยเหรอ…. บอยล์… คุณยังรักฉันอยู่ไหม?”
เธอกัดริมฝีปาก และทรุดตัวลงทันที เสียงของเธอดูเหมือนพังทลายโดยสิ้นเชิง
บอยล์ตกตะลึง ขณะเขาดูวิดีโอ เขาพึมพำกับตัวเองตามสัญชาตญาณ "ผมรัก"
'ผมรักคุณมาก'
“วันนี้เป็นวันที่ 1124 ที่ฉันเลิกกับเขา ฉันคิดว่าฉันเริ่มหมดความอดทนที่จะรอคุณแล้ว คุณไม่แคร์ฉันได้ยังไงในเมื่อฉันเป็นห่วงคุณอย่างสุดซึ้ง? ฉันไม่ต้องการที่จะสนใจอีกต่อไปแล้ว ถ้าคุณไม่รักฉันแล้ว งั้นฉันก็จะหยุดรักคุณ ฉันทำได้”
บอยล์ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา
เขาไม่ได้หยุดสนใจเธอ และไม่ได้หยุดรักเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะยืนอยู่ในจุดที่มองไม่เห็นเขาในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา เนื่องจากเขาไปเยี่ยมเธอแทบทุกเดือน
เขาคิดว่าเธอไม่อยากเจอเขาอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าปรากฏตัวต่อหน้าเธอ และกระตุ้นบาดแผลของเธอ
ถ้าเขารู้ว่าเธอคิดถึงเขามากขนาดนี้ เขาจะปรากฏตัวต่อหน้าเธออย่างไม่ต้องสงสัย
เขาจะถ่ายรูปทุกเดือนที่เขาไปเยี่ยมเธอในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะถ่ายภาพพวกนั้นท่ามกลางถนนที่พลุกพล่าน หรือแม้แต่เธอไม่ได้อยู่ตรงกลางของภาพ หรือเมื่อภาพเบลอเกินไป ภาพพวกนั้นทุกภาพก็ประเมินค่าไม่ได้ในสายตาของบอยล์
นั่นเป็นเพราะเขาไม่เคยลืมเธอ และไม่เคยหยุดรักเธอ
เธอถูกเก็บไว้ในที่พิเศษในใจของเขา และเขาจะไม่มีวันลืมเธอ
เขาคิดถึงเธอทุกวัน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน