เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 929

เชอรีชกับเชอรี่ต่างโอบกอดกันเมื่อพวกเธอพบกัน

เชอรี่กอดแขนแฟนของเธอ ขณะที่เธอแนะนำให้เขารู้จักกับเชอรีช "เฮ้ เชอรีช นี่แฟนฉันเอง แอนดี้"

แอนดี้ดูเหมือนแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า เขาทักทายเชอรีช “สวัสดีครับ เชอรี่มักจะพูดถึงคุณบ่อย ๆ ขอบคุณที่ดูแลเธอ และปลอบโยนเธอในตอนที่เธอป่วย”

รถสปายเกอร์สีดำจอดอยู่ใกล้ ๆ

บอยล์มองดูทั้งสามคนจากที่ไกล ๆ

เชอรี่แนะนำ "นี่ ไปปิกนิกกันเถอะ ฉันเอาของมาทำบาร์บีคิวด้วย"

จากนั้นทั้งสามคนก็เข้าไปในรถคันเดียวกัน

บอยล์เริ่มขับรถตามหลังรถออดี้สีขาว

…

พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า และลมรู้สึกสดชื่นในสวนสาธารณะเมื่อพวกเขามาถึง

แอนดี้เดินไปจัดโต๊ะ

ในทางกลับกัน เชอรีชกำลังนั่งอยู่ตรงบันไดใต้ต้นไม้ในสวนสาธารณะ และพูดคุยกับเชอรี่

เชอรีชถามด้วยรอยยิ้ม ขณะมองไปที่แอนดี้ที่อยู่ใกล้ ๆ ที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดโต๊ะ “พวกเธอคบกันมานานแค่ไหนแล้ว?”

ดวงตาของเชอรี่ดูเป็นประกาย เธอตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงอย่างมาก "เราเจอกันที่บาร์แห่งหนึ่งในนิวยอร์ก เขาเป็นนักร้องในบาร์ และเขาก็มีความสามารถมาก"

เชอรีชถาม "แล้วเขารู้เรื่องอาการของเธอไหม?"

เชอรี่มองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นและอ่อนโยน เธอตอบว่า “เขารู้ และเขายังช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่งด้วย อาการซึมเศร้าของฉันกำเริบอีก และจู่ ๆ ฉันก็รู้สึกอยากยอมแพ้กับชีวิต ฉันวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนสุด และต้องการจะกระโดดฆ่าตัวตาย โชคดีที่เขาอยู่ที่นั่นเพื่อหยุดฉัน"

เชอรีชแสดงความคิดเห็น "เขาเป็นคนที่ดีมาก"

เชอรี่แซวเธอ และพูดว่า “ก็นะ ถ้าเธอบอกว่าเขาเป็นคนดี เขาก็คงเป็นคนดีจริง ๆ ฉันเชื่อการตัดสินของเธอ แต่...บางครั้ง ฉันก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้ดีพอสำหรับเขา เขาเป็นคนปกติ แต่ฉันอาจจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง และมีแนวโน้มฆ่าตัวตายได้ทุกเมื่อ ฉันกลัวที่จะลากเขาลงมากับฉัน”

เชอรี่เริ่มร้องไห้ ขณะที่เธอพูด

“มีความหวังสำหรับพวกเธอทั้งคู่ เพราะเขาเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างเธอ ในขณะที่เธอก็ดีขึ้น”

เชอรี่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้ม เธอพูดว่า "เธอรู้ดีว่าอาการของฉันมันซับซ้อนแค่ไหน ถ้าเกิดวันไหนจู่ ๆ ฉันจากโลกนี้ไป อย่างน้อยฉันก็มีความสุข และไม่รู้สึกเหมือนเสียเวลาชีวิต เนื่องจากฉันรู้ว่าฉันได้ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายกับเขา"

หลังจากที่แอนดี้เตรียมทุกอย่างสำหรับบาร์บีคิวเสร็จแล้ว เขาก็เรียกสาว ๆ "เฮ้ สาว ๆ มากันได้แล้ว มาเริ่มย่างของที่พวกคุณชอบเถอะ ผมจัดเสร็จแล้ว"

เชอรี่กับเชอรีชยืนขึ้น และเดินไปหาเขา

บอยล์ที่กำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ คอยเฝ้าดูพวกเขาตลอดเวลา

เขาไม่ได้จากไป

ขณะที่พวกเขากำลังย่างอยู่ เชอรีชก็ต้องขอตัว ดังนั้นเธอจึงบอกเชอรี่กับแอนดี้ว่า "ฉันต้องรับไปโทรศัพท์ ฉันจะรีบกลับมา"

เชอรีชเดินไปที่ต้นหลิวใกล้ ๆ แล้วรับสายจากลิตเติ้ลบีน

ลิตเติ้ลบีนเสียงค่อนข้างหดหู่ผ่านทางโทรศัพท์ “ทำไมคุณถึงไม่โทรหาหนูนานขนาดนี้? พี่เจลลี่ บีน?”

เชอรีชตะลึง เธอตอบพร้อมกับรอยยิ้ม "โอ้ ลิตเติ้ลบีน พี่เพิ่งกลับมาที่ประเทศ และมีงานต้องทำเยอะมาก ครั้งหน้าพี่จะโทรหาหนูบ่อย ๆ ตกลงไหม?"