เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 982

เวอเรียนตกใจ เมื่อได้ยินว่าเชอรีชไม่อยากมีลูก

เวอเรียนคิดว่าเธอแค่ทำตัวเหมือนเด็ก และเดาว่าเธอกลัวเจ็บหรือยังไม่พร้อมเป็นแม่

"เจลลี่ บีน การคลอดลูกไม่ได้เจ็บเหมือนที่ลูกคิดหรอกนะ มันจะผ่านไปเร็วมาก ตอนที่แม่คลอดลูกมา มันก็ผ่านไปด้วยดี มันจะเจ็บแค่ตอนแรก แต่มันก็หายเร็วนะ"

เชอรีชส่ายหน้า "หนูไม่กลัวเจ็บหรอกค่ะ มอนตี้ บอยล์กับหนูคุยกันแล้วว่าไม่อยากมีลูก"

"ทำไมล่ะจ๊ะ?"

เวอเรียนไม่คิดว่าบอยล์จะเห็นด้วยกับเชอรีช เรื่องที่จะไม่มีลูก

เชอรีชหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผม และพูดด้วยท่าทางสบายใจ "หนูอยากอยู่กับบอยล์เท่านั้น หนูไม่อยากมีลูก หรือดูแลลูกหรอกค่ะ หนูไม่อยากให้ความรู้สึกที่มีให้บอยล์ค่อย ๆ หายไปเพราะลูก หรืออยากให้ความรักของเราเป็นความสัมพันธ์ที่ถูกบังคับ"

เวอเรียนไม่ปฏิเสธความจริงเรื่องนั้น "แต่ผู้ชายส่วนใหญ่ โดยเฉพาะคนที่อายุเท่าบอยล์ ลูกของพวกเขาก็โตกันแล้วนะ จะไม่เสียใจกันเหรอที่ไม่มีลูก? เจลลี่ บีน เพราะเป็นแม่ของลูก แม่ไม่อยากบังคับให้มีลูกกันหรอกนะ แค่หวังว่าลูกกับบอยล์จะคิดได้ แม่ห่วงว่าจะเสียใจกันทีหลัง"

เชอรีชมองเวอเรียนด้วยความเด็ดเดี่ยว "มอนตี้ บางทีในสายตาคนอื่น การตัดสินใจไม่มีลูก อาจทำให้เห็นว่าไม่รอบคอบและด่วนตัดสินใจ แต่ความจริงพวกหนูคิดเรื่องทุกอย่างแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เคยคุยกับบอยล์แล้ว เพราะตอนนั้นหนูกังวล หนูกลัวว่าบอยล์จะอยากมีลูก แต่บอยล์บอกว่าเราไม่ต้องมีลูกก็ได้ เพราะเราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่"

"บอยล์..." เวอเรียนยิ้มด้วยความซาบซึ้ง "เจลลี่ บีน การตัดสินใจของลูกนั้นไร้ที่ติจริง ๆ แม่จำได้ว่าเคยถามลูกครั้งหนึ่งว่า ลูกคิดว่าบอยล์ดีกว่าคุณพ่อหรือเปล่า ดูเหมือนว่าตอนนี้ ลูกจะมั่นใจกับคำตอบในใจแล้วล่ะ"

เชอรีชบอกเธอ "หนูไม่รู้หรอกค่ะว่าคนอื่นจะคิดว่า บอยล์กับหนูไม่ต้องรู้เรื่องนั้น เพราะบอยล์เป็นคนเดียวในโลกนี้ที่รู้จักหนูดีที่สุด บอยล์ดีที่สุดในใจ ไม่มีใครแทนเขาได้"

เวอเรียนยิ้มให้กับความมั่นใจของเชอรีช "ตอนนี้รู้แล้วล่ะว่าบอยล์ดีกว่าที่แม่คิด ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน แค่ฟังเสียงของลูกก็พอ แม่รู้ว่าบอยล์ดูแลลูกดีมาก"

"มอนตี้ หนูอาจเห็นแก่ตัวไปหน่อย หนูไม่สนว่าคู่ที่แต่งงานแล้วบนโลกนี้จะเป็นยังไง พวกเขาอาจรักเด็กหรืออยากมีทายาทไว้สืบเชื้อสาย แต่มันทำให้ความสัมพันธ์มีแต่ความเครียด หนูไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ หนูแค่อยากเป็นคนเดียวในชีวิตบอยล์ หนูอยากได้ความรักจากบอยล์ทั้งหมด หนูไม่ได้ใจกว้างพอที่จะให้บอยล์แบ่งความรักให้ลูก หนูจะไม่มีความสุข และจะคิดว่าเขาไม่รักหนู"

"หนูไม่อยากให้ความสัมพันธ์กับบอยล์ต้องเปลี่ยนไปเพราะลูก ถ้าคนอื่นอยากมีลูกก็มีไป หนูไม่อยากมี"

"คนอื่นอาจเรียกหนูว่าไม่รู้จักโตและดื้อ ไม่มีความรับผิดชอบหรือเห็นแก่ตัว แต่มันก็ไม่สำคัญ เพราะหนูไม่รู้จักพวกเขา และไม่สนใจว่าใครจะคิดกับหนูยังไง หนูแค่อยากอยู่อย่างมีความสุขกับบอยล์"

เชอรีชเลิกคิ้วแล้วถาม "มอนตี้คะ ตอนที่แต่งงานกับคุณพ่อ ที่คลอดลูกให้คุณพ่อ เพราะคิดเหมือนกันเหรอคะ?"

"ไม่ใช่หรอกจ้ะ ถึงแม่จะไม่โชคดีเหมือนลูก สุดท้ายก็ได้แต่งงานกับผู้ชายที่แม่รัก แม่เต็มใจมีลูกให้พ่อ ไม่สำคัญว่าร่างกายแม่จะพักฟื้นได้แค่ไหน ร่างกายของแม่ก็ไม่ค่อยแข็งแรง เพราะพ่อของลูกรักและดูแลแม่ รู้สึกว่าที่ผ่านมานั้นไม่ได้สูญเปล่า"

"ก็เหมือนที่ลูกแต่งงานกับบอยล์แล้วมีความสุขนั่นแหละ แม่ก็รู้สึกแบบเดียวกันตอนแต่งงานกับพ่อของลูก แม่รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรามีความมั่นคงมากขึ้น หลังจากมีลูก ครอบครัวของเราก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้น"

"แต่ลูกกับบอยล์ไม่ต้องการคนอื่นเข้ามารบกวน การใช้ชีวิตปกติที่สร้างกันขึ้นมา ไม่ต้องการมีลูกเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ที่มีร่วมกัน เจลบี่ บีน ลูกเป็นตัวอย่างในการใช้ชีวิตในฝันของคนหลายคน เพราะลูกกล้าทำตามความรู้สึก หวังว่าเจลลี่ บีน ลูกรักของแม่จะไม่ต้องเจออุปสรรคและความเจ็บปวดมากกว่าคนทั่วไป ที่ต้องเจอมาในชีวิต"

"ลูกไม่ต้องก้มหัวให้คนอื่นเหมือนกัน แค่มีความสุขเท่าที่ทำได้ ใช้ชีวิตปกติอย่างที่เป็น บอยล์ไม่ใช่คนเดียวที่จัดการเรื่องน่าเบื่อให้ลูก ลูกก็รู้ว่าพ่อกับคุณปู่ก็จะดูแลลูกเช่นกัน"

บังเอิญว่าบอยล์มายืนหน้าประตูพอดี

หลังจากที่ได้ฟังบทสนทนาระหว่างแม่และลูกสาว เขาก็ยิ้มและหันกลับเข้าไปในห้องพัก