เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 990

บอยล์เลี้ยงปลาไว้มากมายในสระน้ำที่เขาทำไว้ในสวนหลังบ้านคฤหาสน์เลค สตรีท

บอยล์ออกไปทำงาน และเนื่องจากเชอรีชเบื่อ เธอจึงตัดสินใจให้อาหารปลา

เชอรีชกำลังนั่งอยู่ที่ขอบสระเพื่อโปรยอาหารปลาไปทั่วสระ

หายากที่เชอรีชจะเดินไปที่ทางเข้าเพื่อทักทายบอยล์ เมื่อเขากลับบ้านหลังจากทำงาน แต่คราวนี้เธอทำ และเธอก็ยิ้มกว้างให้เขา

หลังจากนั้น เธอก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ตที่เขาถอด ก่อนจะพูดว่า “ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ สามี”

บอยล์ขมวดคิ้วก่อนที่ความสดใสเปร่งประกายไปทั่วดวงตาของเขา ขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอด้วยหน้าตาแปลก ๆ

“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ?”

เชอรีชยิ้มกว้าง เผยให้เห็นฟันขาวมุกของเธอ ขณะที่เธอพูดว่า "สามี"

บอยล์อุ้มภรรยาตัวน้อยของเขา และเริ่มจูบเธอในอ้อมแขนของเขา

นั่นเป็นเพราะวิธีที่เธอเรียกเขานั้นเย้ายวนเกินกว่าจะต้านทานได้

มีคนบางคนดูเหมือนจะไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่เธอทำ ในขณะที่เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงเย้ายวนว่า "โอ้ สามีที่รักของฉัน บอยล์"

บอยล์ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้

เขาใช้เวลานานจูบภรรยาของเขา

โบนี่หยิบปลาจากสระน้ำมาตัวหนึ่ง แล้วเอามันมาให้พวกมันในขณะที่พวกเขากำลังทานอาหารเย็น

บอยล์ดูหงุดหงิดเล็กน้อย ในขณะที่เขาสงสัยว่าโบนี่รู้วิธีจับปลาจากสระน้ำงั้นเหรอ

ดังนั้นบอยล์จึงตัดสินใจไปที่สวนหลังบ้าน เพื่อไปตรวจดู แต่ปรากฏว่าปลาราคาแพงทั้งหมดของเขาลอยอืดอยู่บนผิวน้ำ พวกมันทั้งหมดตาย

บอยล์พูดไม่ออกเลย

เชอรีชกระพริบตาให้เขาอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เธอพูดว่า "สามี ฉันให้อาหารมันตามที่คุณบอกฉัน ปลาของคุณมันเลือกกินมากเกินไป"

หางตาของบอยล์กระตุก เขาถามว่า "คุณให้อาหารพวกมันมากเท่าไหร่?"

เชอรีชตอบว่า “ฉันกังวลว่าพวกมันจะหิว ฉันเลยตัดสินใจโยนอาหารปลาทั้งถุงลงไปในบ่อ สามี ดูสิว่าฉันเลี้ยงปลาของคุณดีแค่ไหน!”

บอยล์พูดไม่ออก

“มาดามลอว์สัน ปลาจะไม่อดตาย แต่มันจะกินจนตาย”

เชอรีชตอบเพียงว่า "โอ้" เธอพูดต่อ "ฉันแค่อยากจะดูแลพวกมันให้ดี ๆ!"

บอยล์พบว่าสถานการณ์ทั้งหมดตลก เขาเอื้อมมือไป และลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอแล้วพูดว่า “เชอรีช แต่คุณดูแลพวกมันดีเกินไป”

…

ดูเหมือนว่าเชอรีชจะหลับไปแล้วในอ้อมแขนของบอยล์ในตอนกลางคืน

บอยล์มองไปที่ภรรยาตัวน้อยของเขาที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขา และรู้สึกพอใจอย่างมาก เนื่องจากเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเกินไป เขาจึงค่อย ๆ ดึงแขนออกจากเธอก่อนจะลุกจากเตียงอย่างเงียบ ๆ

เขาไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากนั้น

บอยล์สวมชุดลำลอง เขานั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่จะเปิดลิ้นชักเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ตรงมุมล่างของโต๊ะ มีบันทึกเล่มหนามากมายอยู่ในลิ้นชัก แต่เชอรีชไม่เคยเห็นลิ้นชักนี้ เพราะบันทึกส่วนใหญ่ในนั้นเกี่ยวกับงาน