เมียไร้รัก นิยาย บท 42

เมษา...

"ไม่ดื่มเหรอครับ"

"เมยังไม่หิวเลยค่ะ"

"แต่ผมอุตส่าห์ตั้งใจสั่งมาให้โดยเฉพาะเลยนะครับทานหน่อยสิครับคุณเมษา" แม้น้ำเสียงของเขาจะฟังดูอบอุ่นนุ่มนวลแต่สายตาของเขามันเต็มไปด้วยการบังคับข่มขู่ให้ทำตามที่เขาสั่งนี้แต่ฉันไม่อยากกินมันฉันรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย น้ำส้มแก้วนี้มันต้องมีอะไรอยู่ข้างในอย่างแน่นอนและมันต้องไม่ใช่สิ่งดีฉันมองหาคุณพีเจที่ตอนนี้เขากำลังสอนลูกว่ายน้ำอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสระน้ำซึ่งก็อยู่ไกลจากตรงที่ฉันนั่งอยู่มากพอสมควรฉันไม่รู้จะทำยังไงจะตะโกนก็เกรงว่าคนบริเวณนั้นจะแตกตื่นตกใจฉันตัดสินใจที่จะลุกไปจากตรงนี้เพื่อความปลอดภัยของตัวเองฉันคิดว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไรต่อหน้าคนมากมายที่อยู่บริเวณนี้ แต่เพียงแค่ฉันขยับตัวฉันก็รับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่มีลักษณะแหลมคมกดลงมาที่เอวของฉันจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บฉันก้มมองไปปรากฏว่ามันคือมีด

"คุณจะทำอะไร" ฉันถามเขาเสียงสั่นด้วยความกลัวจับใจเมื่อเห็นมีดปลายแหลมคมที่มันสามารถแทงทะลุเข้ามาภายในร่างกายฉันได้ทุกเมื่อ

"ผมขอให้คุณเมษาดื่มดีๆคุณก็ไม่ยอมดื่มทั้งที่ผมก็บอกแล้วว่าผมตั้งใจทำมาเพื่อคุณเมษาโดยเฉพาะแต่คุณกลับปฏิเสธความหวังดีของผม ผมเสียใจมากคุณเมษารู้ไหมครับ แต่ไม่เป็นไรถึงคุณจะปฏิเสธผมก็มีวิธีให้คุณดื่มจนได้ หึ" เขาพูดพร้อมกับก้มมองมีดที่เขาถืออยู่

"ดื่มครับดื่มให้หมดแก้ว"

"ฉันไม่ดื่ม" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"จะดื่มไม่ดื่ม" พอฉันไม่ดื่มเขาก็กดปลายมีดลงมาอีกจนฉันเจ็บแต่กลั้นไว้

"คะ...คุณอย่าทำอะไรบ้าๆนะไม่อย่างงั้นฉันจะร้องให้คนช่วย" 

"หึ ก็ลองร้องดูสิถ้าไม่กลัวมีดเล่มนี้มันจะปักเข้าไปในเนื้อของคุณจนมิดด้ามผมรับรองเลยว่าคุณไม่ทันได้ร้องแน่"

"คุณทำแบบนี้คุณต้องการอะไร"

"ต้องการคุณผมต้องการคุณ" น้ำเสียงกระเส่าพร้อมด้วยสีหน้าหื่นกระหายของเขาทำให้ฉันกลัวแทบขาดใจฉันพยายามมองหาคนที่พอจะช่วยฉันได้แต่ก็ไม่มี

"อย่าคิดที่จะร้องให้คนช่วยเพราะถ้าคุณทำแบบนั้นคนที่จะไม่ปลอดภัยก็คือคนที่คุณรัก"

"คุณหมายความว่ายังไง"

"หึ ผมรู้ว่าคุณรักลูกสาวของคุณมาก แกน่ารักนะครับน้องพอใจน่ะถ้าส่งไปขายให้คนที่ต้องการเด็กโดยเฉพาะเด็กผู้หญิงน่ารักน่ารักอย่างน้องพอใจผมคิดว่าน่าจะได้ราคาดี"

"คุณอย่าทำอะไรลูกของฉันนะฉันขอร้อง" ฉันพูดอย่างร้อนรนใจเพราะเขาเอาลูกของฉันมาขู่

"ผมจะไม่ทำอะไรลูกสาวของคุณถ้าคุณยอมดื่มน้ำส้มแก้วนี้จนหมดแก้ว" ฉันต้องดื่มน้ำส้มแก้วนี้จริงๆใช่ไหมซึ่งฉันมั่นใจว่ามันต้องมีอะไรอยู่ในแก้วนั้นแน่ๆแต่ถ้าฉันไม่ดื่มแล้วเขาทำอย่างที่ขู่ฉันจะทำยังไงจะทนอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีลูก ตอนนี้สมองของฉันมันคิดอะไรไม่ออกฉันห่วงลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันจะทำยังไงดีฉันจะลองขอร้องเขาดีไหมแม้ความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่ทำอะไรฉันมันจะน้อยแต่มันก็ยังดีกว่าที่ฉันไม่ทำอะไรเลยมันอาจพอให้ฉันได้ถ่วงเวลาเผื่อว่าคุณพีเจจะหันกลับมาแล้วรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในอันตราย

"คุณเก่งคะฉันขอร้อล่ะค่ะอย่าทำอะไรฉันกับลูกเลย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณต้องการหรอกนะคะฉันเป็นผู้หญิงมีอดีตมีลูกติดคุณน่าจะไปหาผู้หญิงที่เหมาะและคู่ควรกับคุณมากกว่าฉันนะคะ"

"ผมไม่แคร์ว่าคุณจะมีลูกหรือมีผัวมาแล้วกี่สิบคนแต่ในเมื่อผมต้องการผมอยากได้ผมก็ต้องได้ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอะไรรุนแรงถ้าคุณยอมผมแต่โดยดี ผมชอบคุณมากเลยนะชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณลงจากเรือ" สายตาของเขาดูโรคจิตมากกว่าเดิมมือของเขาข้างที่ยังว่างอยู่พยายามจะลูบเข้ามาในกระโปรงฉันรีบขยับขาหนี

"แต่ฉันไม่ได้ชอบไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณ ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว"

"หึ คุณหมายถึงนายพีเจนั่นน่ะเหรอ คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณกับเขาเลิกกันแล้วแม้จะมีลูกด้วยกันก็ตาม"

"คุณรู้ได้ยังไง"

"หึ มันไม่สำคัญหรอกว่าผมจะรู้ได้ยังไง เอาล่ะผมว่าคุณหยุดพูดเพื่อยื้อเวลาได้แล้วตอนนี้สิ่งที่คุณควรจะทำนั่นก็คือดื่มน้ำส้มแก้วนี้ให้หมดแก้วแล้วไปกับผม"

"ไปไหนคะ"

"ไปมีความสุขกันยังไงล่ะรับรองเลยว่าคุณต้องติดใจจนร้องขอชีวิต"

"คุณทำไมไม่ไปหาผู้หญิงที่เขาเต็มใจที่จะมีอะไรกับคุณ"

"ผมไม่อยากเอาผมอยากเอาคุณตอนนี้และเดี๋ยวนี้ ดื่มได้แล้ว" เขาหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาแล้วจ่อที่ปากของฉันฉันรีบหันหน้าหนีพอเขาเห็นแบบนั้นเขาก็เอามีดเล่มนั้นแทงเข้ามาลึกมากขึ้นกว่าเดิมจนฉันรู้สึกเจ็บจนไม่มีแรงขัดขืนนั่นจึงเป็นจังหวะที่เขากรอกน้ำส้มใส่ปากของฉันฉันพยายามปัดป้องแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ทำให้ฉันต้องดื่มน้ำส้มแก้วนั้นอย่างจำใจจนเกือบหมดแก้ว

"แค่ก แค่ก แค่ก" ฉันสำลักน้ำส้มและพยายามจะบ้วนและอาเจียนมันออกมา

"อร่อยไหมครับน้ำส้มสูตรพิเศษสำหรับคุณโดยเฉพาะ หึ หึ รู้ไหมว่าที่คุณดื่มเข้าไปมันคือน้ำส้มที่ผมยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรงแต่มันจะยังไม่ออกฤทธิ์ตอนนี้หรอกนะแต่มันจะค่อยๆๆออกฤทธิ์ช้าๆและทำให้คุณรู้สึกร้อนจนทนไม่ไหวและในที่สุดคุณก็จะเป็นคนร้องขอให้ผมยัดเยียดความเป็นผัวให้กับคุณ" เขากระซิบใกล้หูพร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างพอใจ

"คุณมันเลวมาก"

"ยอมรับว่าเลวแต่แล้วไง"

 เหมือนตอนนี้สมองของฉันเริ่มจะคุมไม่อยู่ตาของฉันมันเริ่มเบลอแต่ก่อนที่ฉันจะถูกเขาพาตัวไปมีใครบางคนมาดึงตัวของฉันออกจากเกาะกุมของเขา

พีเจ....

ในขณะที่ผมกำลังสอนน้องพอใจว่ายน้ำจู่ๆไอ้ไทด์ที่ไม่รู้มันโผล่มาที่นี่ได้ยังไงมันถามหาเมษาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงร้อนรน

"พีเจเมษาอยู่ไหน" 

"ทำไมมึงถามหาเมียกูทำไมแล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่ที่นี่"

"นายอย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้นายบอกว่าเมษาอยู่ที่ไหน"

"มึงมีอะไรบอกกูมา"

"ที่ฉันมาที่นี่เพราะฉันไปรู้มาว่าก้อยคู่ขาของนายกำลังใช้ให้น้องชายของเธอที่ชื่อเก่งทำร้ายเมษาเพราะเธอโกรธที่นายบอกเลิกเธอเพียงเพราะเรื่องที่เธอทำร้ายน้องพอใจที่ห้าง"

"มึงกำลังจะบอกว่าไอ้เก่งเจ้าของเกาะนี่คือน้องชายก้อย??"

"อืมใช่แต่มันไม่ใช่เจ้าของเกาะหรอกมันแค่หุ้นส่วนเท่านั้นเพราะแบบนี้ฉันถึงรีบมาที่นี่แล้วตอนนี้เมษาอยู่ไหนฉันกลัวว่านายนั่นจะทำร้ายเมษาตามที่พี่สาวสั่งมา" ผมชักใจไม่ดีเมื่อเห็นท่าทางของมันมันพยายามมองหาเมษาอย่างร้อนใจ ผมจึงรีบพาลูกขึ้นมาจากสระแล้วมองหาเมษาที่ก่อนหน้านี้เธอนั่งรอผมกับลูกอยู่ที่เก้าอี้ริมสระน้ำอีกฝั่งหนึ่งและสิ่งที่ผมเห็นก็คือไอ้เก่งมันอยู่กับเมษาเหมือนมันกำลังจะฉุดเมษาโดยที่เธอไม่เต็มใจ