เมษา...
"อื้อออ อื้อออ" ในขณะที่ฉันยังหลับอยู่ด้วยความเพลียจู่ๆฉันรู้สึกแปลกๆตรงบริเวณส่วนนั้นของตัวเองมันรู้สึกอุ่นๆชื้นๆสักพักก็รู้สึกเย็นๆเหมือนมีลมเป่า ฉันพยายามลืมตาขึ้นมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และสิ่งที่เห็นก็คือ...
แผล่บ แผล่บ แผล่บ ฟู่ ฟู่ ฟู่
"คะ..คุณพีเจคุณทำอะไร" ฉันถามอย่างตกใจเมื่อผงกศรีษะขึ้นแล้วมองต่ำลงไปก็เห็นว่าขาของตัวเองทั้งสองข้างมันถูกตั้งชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มโดยมีเขากำลังก้มๆเลยอยู่ด้านล่าง
"ฉันกำลังดูน้องสาวของเธออยู่ คือมันแดงแล้วก็บวมมากเลยอ่ะฉันก็เลยช่วยรักษา"
"รักษา??รักษายังไงคะ"
"ก็แค่ใช้ลิ้นแตะลงไปแล้วก็เป่า" ฉันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินฉันจึงรีบหนีบขาของตัวเองทันที
"หุบขาทำไมฉันกำลังรักษาเธออยู่นะ"
"มะ ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก"
"ไม่มากอะไรมันทั้งบวมทั้งแดงขนาดนี้"
"ไว้เดี๋ยวหายาแก้อักเสบทานก็น่าจะดีขึ้นค่ะ ฉันว่าคุณขยับขึ้นมาได้แล้ว" ฉันบอกเขาเพราะตอนนี้เขายังอยู่ที่เดิมแล้วก็เอาแต่จ้องน้องสาวของฉันจนฉันรู้สึกกระดากอาย
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ค่ะ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้" พอฉันทำเสียงดุเขาก็ทำหน้าหงอทันทีแล้วก็ยอมขยับตัวขึ้นมาตามที่ฉันบอก หลังจากนั้นฉันก็มองดูเวลาตอนนี้เกือบบ่ายแล้วป่านนี้ลูกจะเป็นยังไงบ้างอยู่กับคุณไทด์ตั้งแต่เมื่อวานอกจะร้องไห้หาฉันไหมที่จู่ๆฉันก็หายไป
"ฉันอยากไปหาลูกค่ะไม่รู้ป่านนี้แกจะร้องไห้หาฉันหรือเปล่า"
"ลูกไม่ร้องหรอกฉันโทรไปหาไอ้ไทด์มาแล้ว"
"แกไม่ร้องไห้หาฉันเหรอคะ"
"ก็ไม่ร้องนะ"
"คุณแน่ใจเหรอคะ"
"อื้มแน่ใจดิเพราะฉันก็โทรคุยกับลูกก่อนที่เธอจะตื่น"
"คุณคุยกับแกว่าไงคะแกถึงไม่ร้องไห้หาฉัน"
"ก็บอกกับแกไปว่าตอนนี้แม่เมษากับอาพีเจสุดหล่อกำลังไปตามหาน้องชายตัวน้อยๆมาให้น้องพอใจยังไงล่ะ"
"ห๊ะ"
"ไม่ต้องห๊ะหรอกน่า เธอรู้มั้ยว่าลูกดีใจมากแค่ไหนที่จะมีน้องชายน่ะ" เขาดูภาคภูมิใจตอนที่พูดแต่ว่าฉันไม่โอเค
"คุณทำไมพูดแบบนั้น ฉันไม่อยากให้ลูกเข้าใจอะไรผิดๆฉันจะมีน้องชายให้แกได้ยังไงกัน"
"ทำไมจะมีไม่ได้ในเมื่อเมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกันและเธอเองก็น่าจะไม่ได้กินยาคุม แล้วที่สำคัญฉันปล่อยในทุกรอบ อืมมมไม่น่าจะต่ำกว่าห้ารอบนะ เอ๊ะหรือจะมากกว่านั้นฉันก็ไม่แน่ใจเพราะเมื่อคืนเธอเรียกร้องทั้งคืนจนถึงเช้า"
"พอค่ะไม่ต้องพูดฉันไม่อยากฟังฉันจะไปหาลูกค่ะ" ฉันไม่อยากจะฟังในสิ่งที่เขาพูดยิ่งเขาพูดก็ยิ่งทำให้ฉันโมโห ฉันคิดว่าฉันต้องรีบหาซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินให้เร็วที่สุดก่อนที่อะไรจะสายเกินไปเพราะฉันไม่พร้อมที่จะมีลูกเพิ่มขึ้นมาตอนนี้ ฉันไม่อยากให้ลูกมาลำบากกับฉันเพราะแค่น้องพอใจคนเดียวฉันก็ยังทำให้แกสุขสบายไม่ได้เลยถ้าฉันเกิดท้องขึ้นมาตอนนี้ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าลูกทั้งสองคนจะลำบากขนาดไหนเพราะตอนนี้แม้แต่บ้านก็ยังไม่มีจะอยู่ ถึงแม้ว่าพ่อของลูกจะร่ำรวยและพร้อมที่รับผิดชอบแต่ฉันไม่ต้องการฉันไม่อยากกลับไปอยู่ในวังวนเดิมๆ ถึงเขาจะบอกว่ารักฉันขอโอกาสจากฉันอยากอยู่กับฉันกับลูกแต่ฉันไม่มีความมั่นใจไม่มีอะไรมาทำให้ฉันเชื่อใจเขาได้เลยฉันกลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ในเมื่อมันเคยมีครั้งที่ครั้งที่สองแล้วทำไมมันจะมีครั้งที่สามไม่ได้
"โอ๊ย" ฉันกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่แค่ลงน้ำหนักไปที่ปลายเท้าเท่านั้นฉันก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"เธอจะไปไหน"
"ฉันจะไปอาบน้ำ"
"เดี๋ยวฉันอุ้มไป"
"ไม่ต้อง.......ว๊ายยยยยย" ฉันร้องด้วยความตกใจทั้งที่ยังพูดไม่ทันจบประโยคร่างของฉันก็ลอยขึ้นจากที่นอนฉันถูกเขาอุ้มขึ้นมาอยู่ในท่าเจ้าสาวจากนั้นเขาก็พาฉันเดินมายังห้องน้ำ เขาวางฉันลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่จากนั้นก็เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างแล้วเขาก็ก้าวขาตามเข้ามาแล้วนั่งซ้อนหลังฉันพอฉันจะขยับหนีเขาก็ล็อกเอวไว้
"ปล่อยนะ"
"ไม่ปล่อย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียไร้รัก