เมียไร้รัก นิยาย บท 45

พีเจ....

 ผมเดินมาที่บ้านพักของไอ้เหี้ยเก่งแล้วก็เปิดประตูเข้าไปโดยไม่ต้องรอให้ใครมาอนุญาตก็เจอมันนอนหมดสภาพอยู่ที่โซฟาสภาพของมันตอนนี้ดูแทบไม่ได้เพราะใบหน้าของมันมีแต่รอยถูกซ้อมปากแตกตาปูดตาบวมเนื่องจากโดนผมกระทืบไปเมื่อวาน 

"มึงมาทำไม"

"กูก็จะมาดูน้ำหน้ามึงไงไอ้หน้าตัวเมีย"

"หึมึงด่ากูว่าหน้าตัวเมียแล้วมึงดีนักหรือไงห๊ะมึงมันก็เหี้ยก็เลวเหมือนกันนั่นแล่ะ มึงคิดว่ากูไม่รู้ประวัติมึงหรือไงไอ้พีเจ"

"กูเหี้ยกูยอมรับแต่ถึงกูจะเหี้ยถึงกูจะไม่ใช่คนดีแต่กูก็ไม่ได้เหี้ยไม่ได้เลวระยำถึงขนาดวางยาปลุกเซ็กส์ผู้หญิงอย่างมึงไอ้เก่ง"

"เออกูยอมรับว่ากูวางยาปลุกเซ็กส์เมียมึงแต่แล้วไง"

"มึงทำไปเพื่ออะไรวะห๊ะ" 

"กูต้องการแก้แค้นให้พี่สาวของกูไง มึงทำให้พี่กูเจ็บมึงทำให้พี่กูเสียใจแล้วก็เสียหน้าเพียงเพราะนังเมษามันมีลูกกับมึงๆก็เลยบอกเลิกพี่กูแล้วกลับไปง้อนังเมษาเหตุผลแค่นี้มันยังไม่พออีกหรือไงวะห๊ะที่กูจะแก้แค้นให้พี่สาวกูน่ะ แล้วก็เหมือนโชคจะเข้าข้างกูกับพี่กูที่มึงเสือกพามันกับลูกมันมาพักที่นี่กูกับพี่กูก็เลยวางแผนกันจัดการกับนังนั่นแต่มึงเสือกรู้แผนกูก่อนกูก็เลยไม่ได้เอาเมียมึง แต่ไม่เป็นไรครั้งนี้พลาดแต่ครั้งหน้ากูสัญญาว่าจะทำให้เมียมึงครางจนต้องร้องขอชีวิตเลย5555"

"มึงกับพี่มึงแม่งโคตรเลวระยำเลยว่ะ กูคงปล่อยมึงไว้ไม่ได้"

"เหอะ ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วไงวะมึงคิดจะจับกูเข้าคุกงั้นเหรอห๊ะ 55555 มึงคิดว่าจะจับกูเข้าคุกได้ง่ายๆงั้นเหรอวะมึงมีหลักฐานอะไร"

"ภาพจากกล้องวงจรปิดนั่นแล่ะคือหลักฐานที่กูจะเอาผิดมึง"

"5555 ไอ้โง่!!!มึงคิดจะไปเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมาเป็นหลักฐานจับกูงั้นเหรอเหอะไม่มีทาง กูจะบอกให้นะว่ามึงไม่มีวันได้ภาพพวกนั้นเพราะกูสั่งลูกน้องกูลบทิ้งหมดแล้วจะเหลือก็แค่ภาพช่วงที่มึงซ้อมกูเท่านั้น"

"งั้นเหรอวะ มึงนี่ก็ฉลาดดีนี่หว่า"

"เพราะกูไม่ได้โง่ไง เพราะฉะนั้นคนที่ต้องเข้าคุกก็คือมึงเพราะกูจะแจ้งความมึงข้อหาทำร้ายร่างกายกูกูจะเอาเรื่องมึงจนถึงที่สุด"

"กูต้องกลัวคำขู่ของมึงไหมไอ้เก่งกูต้องขอร้องไม่ให้มึงเอาเรื่องกูไหม หึ กูจะบอกให้นะว่าบนโลกใบนี้ไม่ใช่มีแค่มึงคนเดียวที่ฉลาด"

"มึงหมายความว่าไงไอ้พีเจ" ผมแสยะยิ้มก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบมือถือมาก่อนจะกดเปิดเสียงที่ผมอัดไว้ มันคือคำพูดทั้งหมดที่มันสารภาพ

"ไอ้เหี้ยพีเจมึงอัดเสียงกูเหรอวะ!!!"

"เออ!!! เพราะกูรู้ไงว่าคลิปพวกนั้นมันถูกลบไปแล้วเพราะมึงเป็นหุ้นส่วนของที่นี่มึงคงสั่งให้คนของมึงลบแล้วมันก็จริงอย่างที่กูคิดไว้เพราะคนอย่างมึงคงไม่ยอมให้มีหลักฐานเอาผิดตัวมึงได้แน่กูก็เลยต้องหลอกให้มึงสารภาพออกมาด้วยตัวเองซึ่งกูคิดว่าน่าจะเป็นหลักฐานเอาผิดมึงได้อย่างแน่นอน"

"ไอ้เหี้ยพีเจ!!!" พอมันรู้ว่าผมอัดเสียงมันมันก็พุ่งเข้ามาหาผมเพื่อแย่งมือถือแต่ผมไวกว่าไงก็เลยถีบมันไปจนกระเด็นติดฝาบ้าน ไม่ถึงสิบวิตำรวจก็เข้ามาล็อคตัวมันเพราะก่อนที่ผมจะมาที่นี่ผมได้โทรหาเพื่อนที่เป็นตำรวจให้ช่วยมาดูกล้องวงจรปิดที่รีสอร์ตแต่พนักงานบอกกล้องเสียไม่สามารถบันทึกภาพช่วงนั้นไว้ได้จะเหลือแค่ช่วงที่ผมทำร้ายมันเท่านั้นผมก็เลยขอให้ตำรวจกักตัวพนักงานทั้งหมดเอาไว้ก่อนเพราะผมกลัวว่าจะโทรไปบอกไอ้เก่งให้มันรู้ตัว

"มึงได้นอนคุกยาวๆแน่ไอ้เหี้ยเก่ง รวมถึงพี่สาวมึงด้วยในข้อหาสมรู้ร่วมคิด"

หลังจากจัดการกับไอ้เก่งแล้วผมก็ไปหาลูกที่บ้านพักของไอ้ไทด์เพราะผมก็เป็นห่วงลูกเหมือนกัน พอแกเห็นหน้าผมแกก็วิ่งมาหาผมทันที

"ทานข้าวหรือยังครับคนเก่ง"

"ทานแล้วค่าคุณลุงไทด์ทำให้น้องทานอร่อยมากเลย^^"

"อ้าวพีเจนายมาแล้วเหรอแล้วเมษาล่ะ"

"เมษาหลับอยู่น่ะ"

"อ่อ แล้วนี่ทานอะไรมาหรือยัง ฉันทำข้าวผัดทานกับน้องพอใจทำไว้เยอะเลยนายจะทานมั้ยเดี๋ยวไปตักมาให้"

"เอ่อ กู เอ่อ ผม เอ่อ"

"พูดกับฉันเหมือนเดิมก็ได้ถ้าพูดดีๆกับฉันมันพูดยากนักอ่ะ"

"กู.."

"ห้ามพูดไม่เพราะนะค้าคุณอา" 

"ครับๆอาขอโทษครับต่อไปอาจะไม่พูดอีกครับ"

"ดีมากเลยค่า คนพูดไม่เพราะเป็นคนไม่น่ารักแม่ของน้องบอก"

"โอเครครับ ต่อไปอาจะพูดเพราะๆนะครับอาสัญญา"

"คุณอาน่ารักที่สุดน้องรักคุณอาที่สุดเลยค่า^^"

"หึ กลัวลูกเหรอนายอ่ะ ไม่อยากจะเชื่อ" ไอ้ไทด์มันแซวผมเมื่อเห็นว่าผมยอมลูกทุกอย่างลูกห้ามอะไรก็เชื่อ

"ว่าแต่นายจัดการเรียบร้อยดีแล้วใช่ไหมเรื่องนายเก่งน่ะ"