เมียไร้รัก นิยาย บท 47

พีเจ....

ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด ผมกดเบอร์เพื่อโทรไปหาใครบางคนซึ่งอันที่จริงผมจำเบอร์ไม่ได้หรอกแต่ผมให้คนของผมหาเบอร์มาให้ ผมโทรอยู่นานแต่ก็ไม่มีใครรับ ผมก็ไม่ละความพยายามจนกระทั่งปลายสายกดรับแต่...

"..............." ก้อยกดรับแต่เธอไม่พูดเธอเงียบ

"ฮัลโหล...ก้อยเธออยู่ไหน ฉันคิดถึงเธอออออ" ผมแสร้งทำเสียงเหมือนคนเมา

"พะ..พีเจ" เสียงของคนปลายสายฟังดูจะตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน หึ

"ใช่ฉันเองพีเจตอนนี้ฉันเมามากกกก ฉันอยากเจอเธอฉันไม่ไหวแล้วก้อย ฮึก ฮึก ฉันเสียใจฉันอยากฆ่าตัวตาย"

"ทำไมคะ คุณเป็นอะไรทำไมเสียงของคุณเหมือนคนกำลังร้องไห้"

"ผู้หญิงคนนั้นน่ะสิผู้หญิงคนนั้นแอบคบชู้"

"เอ่อ คบชู้เหรอคะ"

"ใช่น่ะสิคบชู้"

"แล้วคุณรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร"

"ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครแต่มันจะเป็นใครก็ช่างมันฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะภาพที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันเจ็บปวดรับไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นนอนกอดกับผู้ชายบนเตียงกำลังมีอะไรกันด้วยฉันไม่น่าบอกเลิกกับเธอเลยก้อยฉันมันโง่เองทั้งที่เธอดีกับฉันทุกอย่างแต่ฉันกลับบอกเลิกเธอแล้วกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น"

"พีเจคุณอย่าเสียใจไปเลยค่ะ ว่าแต่ตอนนี้คุณอยู่ไหนคะเดี๋ยวก้อนจะไปหา"

"ตอนนี้ฉันอยู่ข้างล่างคอนโดเธอ เธอลงมาหาฉันหน่อยได้ไหมฉันคิดถึงเธอ"

"เอ่อ..."

"ว่าไง หรือเธอไม่อยากเจอฉัน เธอเลิกรักฉันแล้วใช่ไหมก้อย "

"เปล่าค่ะ คือว่า"

"หรือว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่แล้วเธอถึงไม่อยากมาเจอฉันใช่ไหมเธอมีคนอื่น มันเป็นใครฉันจะขึ้นไปดูน้ำหน้ามันฉันจะไปบอกกับมันว่าเธอคือของฉัน"

"มะไม่ต้องขึ้นมาค่ะเดี๋ยวก้อยลงไปหานะคุณรออยู่บนรถนั่นแล่ะไม่ต้องขึ้นมา"

หึ ผมหัวเราะในลำคอหลังจากที่หลอกให้ก้อยลงมาได้สำเร็จผมรู้ว่าตอนนี้เธอน่าจะกำลังอยู่กับผู้ชายที่เธอหิ้วขึ้นไป อยากจะบอกว่าผมขับรถมารอที่คอนโดของก้อยสักพักแล้วจนเห็นว่าเธอเดินโอบเอวผู้ชายคนนึงขึ้นคอนโดดูท่าแล้วน่าจะไปคว้ามาจากผับที่ไปเที่ยวมา

ไม่ถึงสิบนาทีก้อยก็เดินลงมาโดยมีผู้ชายอีกคนเดินตามหลังมาห่างๆซึ่งผมจำได้ว่าคือผู้ชายที่ขึ้นไปด้วยกันก่อนหน้านี้

"ก้อยคิดถึงคุณจังค่ะ" พอขึ้นมาบนรถก้อยก็กอดผมแล้วก็พยาบามจะจูบผมแต่ผมเบี่ยงตัวหลบอย่างนุ่มนวลไม่ให้เธอรู้สึกว่าผมรังเกียจทั้งที่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

"ฉันคิดถึงก้อยมากเลยเราไปหาความสุขกันดีกว่าไหมฉันอยากลืมความทุกข์ลืมผู้หญิงแพศยาคนนั้น"

"ได้ค่ะ คืนนี้ก้อยจะทำทุกอย่างเพื่อให้พีเจมีความสุขที่สุด"

ผมขับรถพาก้อยมาที่โรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่นอกตัวเมือง ผมสั่งให้คนของผมจองห้องและให้ช่วยจัดการทุกอย่างเอาไว้ก่อนที่ผมจะมาถึงซึ่งภายในห้องผมได้ให้คนของผมจัดเตรียมของขวัญสุดพิเศษเอาไว้ให้ผู้หญิงคนนี้ซึ่งผมเชื่อว่าเธอจะต้องชอบและมีความสุขอย่างแน่นอน ผมขับรถเข้ามาจอดก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถให้ก้อยแล้วโอบเอวเธอเข้าไปในห้อง

"ว๊าวห้องสวยจังคุณเตรียมไว้ให้ก้อยเหรอคะ" พอเปิดประตูห้องเข้ามาก้อยก็ดูจะพอใจเพราะมีทั้งแสงไฟสลัวๆทั้งกลิ่นหอมๆของเทียนหอมที่จุดทั่วห้องทั้งเพลงบรรเลงสุดแสนจะโรแมนติกรวมไปถึงไวน์ชั้นดีที่ผมเตรียมไว้เป็นพอเศษ

"ชอบไหม" ผมถามพร้อมกับเดินไปที่เตียงนอนกลางห้องแล้วนั่งลงก้อยเดินยิ้มเข้ามาหาแล้วนั่งลงบนตักเอามือโอบรอบคอแล้วซบลงบนไหล่ก่อนจะจูบแก้มผมซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะกลัวแผนจะไม่สำเร็จก็เลยยอมให้กอดให้หอมแก้มแต่แค่หอมแก้มเท่านั้นที่ผมให้ได้มากกว่านี้อย่าหวังเลย

"ก้อยดีใจจังเลยค่ะที่ในที่สุดพีเจก็กลับมาหาก้อย"

"ฉันก็ดีใจที่เธอยอมมากับฉัน เรากลับมาคบกันได้ไหมก้อย"

"ได้สิคะทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

"ถ้าอย่างงั้นเรามาดื่มฉลองกันดีไหม" พูดจบผมก็ลุกขึ้นส่วนก้อยก็ขยับตัวมานั่งบนเตียงมองตามผมไม่วางตา ผมเดินมารินไวน์ใส่แก้วที่เตรียมเอาไว้โดยที่แก้วทั้งสองใบผมให้คนของผมทำเครื่องหมายเอาไว้

"ดื่มเพื่อฉลองให้กับความรักของเรา" ผมยื่นแก้วไวน์ให้กับก้อยเธอรับมันไปแต่ดูเหมือนเธอจะชั่งใจไม่ยอมดื่มผมก็เลยดื่มแก้วของตัวเองจนหมดแบบรวดเดียวพอเธอเห็นว่าผมดื่มจนหมดเธอก็ดื่มตาม หลังจากนั้นผมก็คอยรินไวน์ให้เธอกินจนเกือบหมดขวดผมสังเกตอาการของก้อยที่ตอนนี้เมาทั้งไวน์เมาทั้งยาที่ผมจัดเตรียมไว้ให้มันคือยาปลุกเซ็กส์ซึ่งมันจะออกฤทธิ์ช้าๆ ฤทธิ์ของมันจะกล่อมประสาทจนเบลอ ถามว่าผมทำรุนแรงไปไหมผมว่าไม่เลยสักนิดถ้าเทียบกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับเมษา

"พีเจขาต้องการคุณ" ก้อยวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นทีละชิ้นจนตอนนี้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าต่อหน้า ผมมองโดยที่ไม่ได้รู้สึกอะไรก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วแสร้งทำเป็นปลดกระดุมเสื้อออกอย่างช้าๆ ก้อยจ้องผมด้วยสายตาหื่นกระหายเธอเดินไปนอนรอบนเตียงอ้าขารอจนเห็นไปถึงไหนๆ

"เธอเซ็กซี่มากเลยรู้ไหมก้อยจนฉันชักจะอดไม่ไหวแล้ว"