เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 38

ตูม!

เรือนกายกำยำที่พุ่งลงกระทบกับผิววารีในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่แผดเสียงกึกก้องเป็นวงกว้าง กระแสน้ำสาดกระเซ็นเป็นละอองเล็กๆ ไปรอบขอบสระ ร่างกายสูงใหญ่ที่ยังอยู่ในชุดลำลองราคาแพงดำผุดดำว่ายอยู่ในสายธารนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ช่วงแขนกำยำจ้วงลงสู่ผืนน้ำสุดแรงเกิด รอบแล้วรอบเล่าจนครบยี่สิบรอบแต่คอร์เนลก็ยังไม่หยุดว่ายน้ำ

ไม่เหนื่อย...เขายังไม่เหนื่อยเลยสักนิด ให้ตายเถอะ เขาอยากให้พลังงานที่มีเหลือเฟือในกายเหือดหายไปกับการว่ายน้ำนี้ให้หมด จะได้ไม่ต้องมีแรงไปยุ่งเกี่ยวกับแม่ผู้หญิงแพศยาที่คิดจะใช้ร่างกายของตัวเองแลกอิสรภาพของบิดาอย่างยาหยี

เขาเกลียดหล่อน ไม่อยากยุ่ง ไม่อยากเห็นหน้า...

ไม่จริงหรอก เขาไม่ได้เกลียดเจ้าหล่อนเลยสักนิด เพราะถ้าหากเขาเกลียดชังหล่อน เขาคงไม่กระหายอยากที่ครอบครองเจ้าหล่อนมากมายแบบนี้หรอก เมื่อกี้เขาก็แทบจะถาโถมเข้าใส่หล่อนกับพื้นพรมกลางห้องทำงานอยู่แล้ว ดีนะที่สามารถหักห้ามใจเอาไว้ได้ แต่ร่างกายก็เจ็บปวดรวดร้าวทรมานสุดแสน

เขาคิดถึงยาหยี อยากจะครอบครองหล่อนให้หายคลั่ง อยากจะจูบปากอิ่มๆ ที่เผยอรับเขาอย่างเต็มใจคู่นั้น อยากจะดูดดื่มเต้าสวยเต็มมือ และก็อยาก...

คอร์เนลสบถในใจอย่างเดือดดาล ที่ทุกความนึกคิดของตัวเองพุ่งตรงไปหาแต่แม่ยาหยีสาวสวยที่ลีลาทางเพศแสนจะเงอะงะคนนั้นแต่เพียงผู้เดียว

ระยำ! ทำไมเขาต้องรู้สึกย่ำแย่แบบนี้ด้วยนะ ทำไมสมองถึงนึกวนเวียนอยู่แต่กับภาพเร่าร้อนที่เขากับหล่อนร่วมกันสร้างขึ้นมาด้วยนะ ทำไมถึงลืมมันไม่ได้สักที

“โธ่เว้ย!”

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่คอร์เนลไม่สามารถควบคุมร่างกายและสมองของตัวเองได้ ลำแขนทรงพลังจ้วงใส่ผิวน้ำแรงขึ้นและเร็วขึ้นเพื่อดับความกระหายอยากในกายหนุ่ม แต่มันช่วยไม่ได้เลยให้ตายสิ ร่างกายของเขายังร้อนผ่าวอย่างรุนแรง แม้น้ำในสระจะเย็นจัดแค่ไหนก็ตาม และในที่สุดชายหนุ่มก็ต้องยอมพ่ายแพ้ให้แก่ร่างกายของตัวเอง เขาหยุดว่ายน้ำ กระโดดขึ้นมาบนขอบสระทันที มือใหญ่หยิบผ้าขนหนูที่สาวใช้นำมาวางไว้ให้ขึ้นมาเช็ดศีรษะ ก่อนจะก้าวยาวๆ ตรงไปยังเรือนพักที่ตัวเองใช้จองจำยอดชายเอาไว้ทันที

‘เพราะมันนั่นแหละ เขาถึงต้องมาเข้าตาจนแบบนี้’

คอร์เนลกล่าวโทษยอดชายอย่างดุเดือดภายในอก โทสะแรงกล้ากำลังครอบงำเขาอย่างรุนแรง ถ้าไอ้ยอดชายมันไม่ขโมยเพชรสีทองของเขาไป เรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้น และเขาก็คงไม่ต้องมาติดแหง็กอยู่ในบ่วงเสน่หาของแม่ยาหยีแสนหวานจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้หรอก คอยดูเถอะ เขาจะอัดมันให้เละเลย!

ประตูห้องพักที่ถูกดัดแปลงมาเป็นที่ควบคุมตัวของยอดชายถูกเปิดออกแรงๆ พร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่เปียกชุ่มของคอร์เนลที่ก้าวเดินเข้ามา โดยมีเซอร์เก อีวาน และบอดี้การ์ดอีกสามสี่คนเดินตามมาข้างหลัง

ยอดชายกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความหวั่นเกรง ขณะเงยหน้าสบตากับผู้ชายที่หน้าบูดหน้าบึ้งราวกับถูกใครขัดใจมาอย่างรุนแรงตรงหน้าด้วยสายตาสำนึกผิด

“ผมขอโทษครับ”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจะฟัง บอกมาว่าเพชรของฉันอยู่ที่ไหน”

“ผมไม่รู้ครับ โอ๊ย!”

ยอดชายร้องครางออกมาเมื่อถูกหมัดหนักๆ ของคอร์เนลเสยเข้าใส่เต็มหน้า คอร์เนลกระชากร่างที่ผอมบางกว่าตัวเองของยอดชายด้วยมือใหญ่เพียงมือเดียว ก่อนจะเค้นเสียงคำรามลอดไรฟันขาวสะอาดออกไป

“จะบอกดีๆ หรือว่าอยากเห็นศพของลูกสาวก่อนล่ะ” คอร์เนลคำรามติดๆ กันออกมา ขณะโยนร่างของยอดชายลงไปกองกับพื้นห้องแรงๆ