เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 39

เซอร์เกเดินตามคอร์เนลมาถึงห้องส่วนตัวริมระเบียงชั้นสองของตัวคฤหาสน์หลังใหญ่ จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความแคลงใจ

“นายน้อยเชื่อคำพูดของนายยอดชายหรือครับ”

“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ” คอร์เนลไม่ตอบ แต่เลือกที่จะถามคนสนิทกลับไป

เซอร์เกถอนใจก่อนจะตอบออกมาตามความคิดของตัวเอง

“ผมไม่เชื่อนายยอดชายเท่าไร บางทีหมอนั่นอาจจะโกหกเราเพื่อให้เราบาดหมางกับพวกเซอร์คอฟก็เป็นไปได้นะครับ”

คอร์เนลที่ยืนหันหลังอยู่หันกลับมาระบายยิ้มบางๆ ให้กับคนสนิท

“สมแล้วที่ฉันไว้ใจนายที่สุด แน่นอนว่าไอ้ระยำนั่นไม่มีทางบอกความจริงกับเราทั้งหมดหรอก แต่กระนั้นเราก็ไม่อาจจะมั่นใจได้ว่าสิ่งที่มันพูดจะไม่มีเค้าความจริง”

ร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองชุ่มชื้นเพราะหยาดน้ำในสระเดินมาทรุดกายลงนั่งบนโซฟานุ่ม ท่อนขากำยำตวัดขึ้นไขว้กันเอาไว้

“บางทีอาจจะมีใครสักคนชักใยอยู่เบื้องหลังก็ได้ใครจะไปรู้ จริงไหมเซอร์เก”

“นายน้อยกำลังสงสัยใครหรือครับ” เซอร์เกเอ่ยถามเสียงเครียด สมองนึกถึงใครบางคนทันที

คอร์เนลระบายยิ้มหยัน ปรายตามองคนสนิทนิ่ง

“ฉันรู้ว่านายรู้ว่าเป็นใคร แต่อย่าพึ่งกระโตกกระตากไปล่ะ เรายังไม่มีหลักฐาน”

“ครับนายน้อย เอ่อ...แล้วเรื่องของพวกเซอร์คอฟล่ะครับ นายน้อยมั่นใจแล้วหรือครับว่าพวกนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเพชรสีทองที่หายไป”

ศีรษะแสนทระนงของคอร์เนลส่ายน้อยๆ

“แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยเชื่อคำพูดของไอ้ระยำนั่นสักเท่าไร แต่ฉันก็ไม่มีวันปล่อยให้ตัวเองสงสัยอยู่อย่างนี้หรอก” ร่างกำยำผุดลุกขึ้นยืนตระหง่าน หันมาจ้องมองหน้าคนสนิทนิ่ง

“ส่งคนของเราแฝงเข้าไปในเซอร์คอฟ สืบให้ได้ว่าพวกนั้นเกี่ยวข้องกับการหายไปของเพชรสีทองหรือเปล่า”

“ครับนายน้อย ผมจะให้อีวานแฝงตัวเข้าไป”