เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 57

‘บุหลันดวงกลมโตเบื้องหน้ามีภาพของยาหยีซ้อนทับอยู่อีกแล้ว’

คอร์เนลฟาดกำปั้นลงบนขอบหน้าต่างบานใหญ่ภายในห้องนอนด้วยความหงุดหงิดขัดเคือง ความเดือดดาลแล่นฉิวอยู่ในสายโลหิต เห็นได้ชัดว่ายาหยีเป็นผู้หญิงแพศยา และทำทุกอย่างเพื่อให้เป้าหมายของตัวเองสำเร็จโดยไม่สนใจว่าจะต้องใช้วิธีใดเพื่อให้ได้มันมา หล่อนเป็นนางกากี เลวยิ่งกว่านางวันทองสองใจ ในสมองเล็กๆ ที่อัดแน่นไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมกลโกงของหล่อนช่างไร้ศีลธรรมยิ่งนัก แต่...เขาก็ยังต้องการหล่อน

คอร์เนลคิดอย่างขมขื่น รู้สึกว่าขณะนี้ตัวเองเป็นยิ่งกว่าไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่มีเขาอยู่บนหัวเสียอีก รู้ทั้งรู้ว่ายาหยีแพศยา ต่ำช้ามากแค่ไหน แต่ทุกๆ ส่วนในกายหนุ่มก็ยังโหยหาเจ้าหล่อนอย่างรุนแรง กล้ามเนื้อภายในบีบเกร็งเพียงแค่นึกถึงรอยยิ้มจากกลีบปากอิ่มเต็ม ที่ถึงแม้ว่าเขาจะบดขยี้ด้วยปากมานับครั้งไม่ถ้วนแค่ไหน ก็ยังห่างไกลจากคำว่า ‘อิ่มเอม’ นัก เขาไม่เคยอิ่ม ไม่เคยพอเลยหากเจ้าสิ่งที่กำลังดื่มด่ำอยู่คือยาหยี

ระยำ! ชายหนุ่มสบถด้วยความเกรี้ยวกราด ชิงชังตัวเองนักที่ไม่อาจจะตัดใจจากแม่สาวร่านร้อนร้อยมายาอย่างยาหยีได้สำเร็จ หล่อนเป็นผู้หญิงไปทั้งเนื้อทั้งตัว กายสาวสมบูรณ์แบบไร้ที่ติยวนตายิ่งนัก และเขาก็ก้มหน้ายอมรับด้วยความขื่นขมว่า ตัวเองนั้นถูกเสน่ห์นางของยาหยีครอบงำร่างกายและสมองตั้งแต่แรกสบตา

แม้จะพยายามปฏิเสธ พยายามคิดว่าหล่อนเป็นเพียงเครื่องบำบัดทางเพศเท่านั้น แต่ตัณหาราคะที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรงเพียงแค่ได้เห็นเจ้าหล่อนเท่านั้นมันก็ตอกย้ำความ ‘พ่ายแพ้’ ลงสู่หัวใจหนุ่มที่เคยแข็งกระด้างของเขาอย่างชัดเจน

ไม่ควรเลย เขาไม่ควรที่จะพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหล่อนตั้งแต่แรกแล้ว ความไร้เดียงสาและความเซ็กซี่อย่างร้ายกาจที่มันถูกผสมคลุกเคล้ากันมาอย่างลงตัวนั้นมีผลทำให้สมองของเขาคิดอะไรไม่ออกขึ้นในฉับพลัน และความต้องการในตัวเจ้าหล่อนนั้นช่างรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

เขาไม่เคยรู้สึกหิวกระหายในกายของสาวคนไหนรุนแรงแบบนี้มาก่อน ปฏิกิริยาทางเพศอันดิบเถื่อนของเขาจะถูกกลบทับด้วยความเย็นชาจนมืดมิด เขาไม่เคยแสดงความต้องการในตัวผู้หญิงคนไหนออกมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว และแม่สาวสวยทุกคนที่มีโอกาสได้ขึ้นมาอยู่บนเตียงของเขานั้นจะต้องผ่านการเลือกเฟ้นจากเซอร์เกมาอย่างดี พวกหล่อนจะถูกตรวจสอบทั้งเรื่องสุขภาพอนามัยและเรื่องรายละเอียดชีวิตเบื้องต้นทุกคน

และที่สำคัญที่สุดเขาจะป้องกันตัวเองทุกครั้งด้วยการสวมใส่ถุงยางอนามัย รวมทั้งให้พวกหล่อนกินยาคุมทั้งก่อนและหลังมีเพศสัมพันธ์ด้วย เพื่อป้องกันปัญหาการตั้งครรภ์ และมันก็ได้ผลดีมาตลอดหลายต่อหลายปี จนกระทั่งเขาพบกับยาหยี ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาไม่ได้ทำสักอย่าง ทั้งสวมถุงยางและการบังคับให้หล่อนกินยาคุม

ครั้งแรกเขายอมรับว่าถูกตัณหาราคะครอบงำจนลืมทำในสิ่งที่ตัวเองเคยคิดว่ามันจำเป็นที่สุดในการมีเซ็กส์ แต่ครั้งที่สองล่ะ ครั้งที่สามด้วย ครั้งที่สี่ ครั้งที่ห้า และอีกหลายต่อหลายครั้งที่เกิดขึ้นทั้งบนเตียงและที่อื่นๆ ทำไมเขาถึงไม่ใส่ถุงยางนะ ทำไมถึงได้สะเพร่าแบบนี้?

กรามแกร่งขบกันแน่นจนแทบระเบิด ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยโทสะ เขากำลังเกลียดชังตัวเองนัก ที่เลินเล่อได้อย่างน่ารังเกียจ หากยาหยีตั้งท้องล่ะ ซึ่งก็มีความเป็นไปได้สูง เพราะทั้งเขาและหล่อนต่างก็อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ด้วยกันทั้งคู่ หากหล่อนท้องจะทำยังไง ลูกของเขา เด็กที่มีสายเลือดของเขาอยู่เต็มตัว เขาจะปล่อยให้ลูกของตัวเองที่ป่านนี้น่าจะกำลังถือกำเนิดอยู่ในท้องของยาหยีไปตกระกำลำบากเพียงเพราะความแพศยาของผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นหรือ ไม่ได้หรอก? เขาจะต้องไปลากตัวหล่อนกลับมา กักขังหล่อนเอาไว้จนกว่าจะรู้ว่าในท้องของหล่อนไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

ยาหยีจะต้องไปมอสโกกับเขาในวันพรุ่งนี้! แต่อย่าหวังเลยว่าหล่อนจะได้ไปอยู่กับเขาอย่างราชินี แต่หล่อนจะต้องไปอยู่อย่างทาสต่างหาก นางทาสผู้ต้อยต่ำ กลางวันหล่อนจะต้องทำงานหนักแสนสาหัส ส่วนกลางคืนเขาก็ทรมานหล่อนด้วยเซ็กส์แสนเร่าร้อนไม่ให้หล่อนได้มีเวลาพักผ่อนเลยแม้แต่นาทีเดียว

คอร์เนลแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม ขณะก้าวยาวๆ ตรงไปที่ประตูห้อง ชายหนุ่มหยุดยืนที่ปากประตูคล้ายกับกำลังลังเลอยู่ว่าจะไปลากคอยาหยีดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกที่จะก้าวข้ามธรณีประตูออกไป

การปล่อยให้หล่อนลอยนวลโดยไม่ได้รับโทษทัณฑ์นั้นมันดูจะง่ายดายไปหน่อย ผู้หญิงแพศยาอย่างยาหยีจะต้องตกนรกทั้งเป็น นรกที่มีมัจจุราชชื่อคอร์เนล ซีร์ยานอฟ

เซอร์เกเดินกลับไปกลับมาอยู่ที่หน้าสนามหญ้าหน้าตึกใหญ่ เขากำลังเครียดจัดเมื่อไม่สามารถติดต่อกับลูกสาวได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เมลิน่าลืมโทรศัพท์มือถือไว้กับเพื่อนที่ปารีส ขณะที่ตัวหล่อนได้เดินทางกลับไปยังมอสโกตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว

แต่เมลิน่าไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ซีร์ยานอฟ แล้วลูกสาวของเขาไปอยู่ที่ไหนกันนะ? เขาโทรศัพท์ไปขอร้องให้พรรคพวกที่มอสโกช่วยตามหาเมลิน่าให้ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวใดๆ จากลูกสาวของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“อย่าพึ่งไปที่เซอร์คอฟเลยนะลิน่า อย่าพึ่งไป”

ขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังคร่ำครวญถึงบุตรสาวอยู่นั้น หางตาก็เห็นคอร์เนลนายน้อยของตัวเองกำลังเดินตรงไปที่รถสปอร์ตสีดำคู่ใจของตัวเอง

‘คอร์เนลจะไปไหนกันนะดึกดื่นแบบนี้?’

ด้วยความเคลือบแคลงและความหวาดกลัวว่าคอร์เนลจะไปตามหายาหยี เซอร์เกจึงรีบกระโดดขวางหน้ารถสปอร์ตที่กำลังแล่นตรงมาทันทีโดยไม่ห่วงชีวิตของตัวเอง ได้ผลรถสปอร์ตหยุดลงในพริบตา พร้อมๆ กับเสียงคำรามด้วยความไม่พอใจของคอร์เนลตามมา

“อยากตายหรือไงเซอร์เก!”

“นายน้อยครับ นายน้อยจะไปไหน มันดึกแล้วนะครับ” เซอร์เกรีบวิ่งเข้าไปเกาะประตูรถของคอร์เนลเอาไว้ พร้อมกับร้องถามออกไปด้วยความวิตกกังวล

“ฉันไม่ใช่เด็กที่นายจะต้องมาคอยถามนู่นถามนี่แล้วนะเซอร์เก หลีกไป ฉันรีบ”

ยิ่งนายน้อยของตัวเองไม่ยอมตอบคำถามแบบนี้ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าคอร์เนลจะต้องไปตามหายาหยีล้านเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าคอร์เนลทำอย่างนั้น ทุกอย่างที่เขาวางแผนเอาไว้ก็ต้องพังทลาย ชีวิตของคอร์เนลก็จะต้องมีอันตรายเช่นกัน หากแม่เด็กยาหยีนั่นคิดไม่ซื่อตามนายยอดชาย

“นายน้อยจะไปหาคุณยาหยีใช่ไหมครับ”

“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า หลีกไปเซอร์เก”

คอร์เนลยอมรับออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน เขามองเห็นสีหน้าของคนสนิทซีดเผือดลงถนัดตา เซอร์เกคงกลัวว่าเขาจะปล่อยให้แม่ยาหยีนั่นมามีอิทธิพลเหนือสมองอีกล่ะมั้ง แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วล่ะ เขาไม่มีทางโง่ซ้ำซากแน่