เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 74
อังเดรแทบจะกระโดดลงมาจากรถเมื่อมันมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตัวเอง ชายวัยกลางคนแทบจะวิ่งเข้าไปภายในตึก สายตากวาดมองหาบุคคลเป้าหมายอย่างร้อนรน เขาจะต้องเค้นคอมันให้สำรอกความจริงออกมาให้ได้
“เบรท ไอ้ยอดชายระยำมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน!” ตะคอกถามคนขับรถที่เดินสวนออกมาเสียงดุกระด้างน่ากลัว
“เห็นกำลังเก็บข้าวเก็บของอยู่ในห้องพักน่ะครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน”
“แกตามฉันมา”
ใบหน้าของอังเดรเหี้ยมเกรียมขึ้นกว่าเดิมมากนัก เขารีบก้าวยาวๆ มุ่งหน้าไปยังห้องพักของยอดชายทันที และเมื่อมาถึง เขาก็เลือกที่จะพังประตูเข้าไป
“จะไปไหนหรือยอดชาย”
“นาย!”
เสื้อผ้าในมือร่วงหล่นสู่พื้นห้องด้วยความตกใจสุดขีด
อังเดรแสยะยิ้มร้ายกาจ เดินเข้าไปหายอดชายที่ตัวสั่นเทาด้วยท่าทางคุกคาม
“ฉันถามว่าแกจะไปไหนไง หูแตกหรือไง!”
“ผม...ผมจะไปหายาหยีครับ ผมคิดถึงลูก”
ความหวาดกลัวทำให้น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกไปแต่ละคำมันช่างตะกุกตะกักเสียเหลือเกิน
“รู้หรือว่าตอนนี้ลูกสาวอยู่ที่ไหน”
อังเดรเค้นเสียงเลือดเย็นออกมา ขณะจ้องมองยอดชายด้วยสายตาเดือดดาลสุดขีด
“ผม...”
“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว!”
และในที่สุดอังเดรก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป ยื่นมือเข้ามากระชากคอเสื้อของยอดชายให้เข้าไปเผชิญหน้า จากนั้นก็ฟาดกำปั้นเข้าใส่หน้าหลายทีติดกันจนเลือดทะลักออกมาทั้งทางปากและจมูก
“นาย...อย่าทำผมเลยครับ”
“แกทรยศฉัน!”
“ผมไม่ได้ทรยศนายนะครับ ผมจงรัก...โอ๊ย!” ถูกต่อยเข้าอีกที่กลางปากกลางจมูกจนแทบสิ้นสติ
“ถ้าแกภักดีกับฉันจริงๆ เพชรสีทองก็ไม่มีวันเป็นของปลอมไปได้ แกมันไอ้คนทรยศ ไอ้คนอกตัญญู แกไม่เคยจริงใจกับใครเลย แม้แต่ฉันคนที่เคยช่วยชีวิตแกเอาไว้ ไอ้คนระยำ!”
อังเดรผลักให้ยอดชายล้มลงไปนอนกับพื้น จากนั้นก็พยักหน้าให้ลูกน้องสองสามคนที่พึ่งเดินตามมาสมทบเข้ามาประเคนหมัดและเท้าให้กับคนทรยศจนอีกฝ่ายหมดสติไปนั่นแหละถึงจะบอกให้คนของตัวเองหยุด
“พอก่อน เดี๋ยวมันตาย...”
“ให้ผมลากมันไปไว้กลางถนนไหมครับ รถจะได้เหยียบมันให้เละ”
เบรทพูดขึ้นอย่างเอาใจเจ้านาย แต่อังเดรส่ายหน้าพร้อมกับแสยะยิ้มเลือดเย็น
“มันจะตายได้ก็ต่อเมื่อฉันรู้ความจริงเรื่องเพชรสีทองก่อน ไปเอาน้ำมาราดให้มันฟื้น เร็วเข้า!”
“ครับนาย”
ลูกน้องร่างใหญ่วิ่งออกไป ไม่นานก็กลับเข้ามาพร้อมกับกระป๋องใบย่อมที่ใส่น้ำมาเกือบเต็ม อังเดรแสยะยิ้มก่อนจะส่งสัญญาณให้สาดน้ำใส่ร่างของยอดชาย และมันก็ได้ผลคนที่นอนสลบไสลอยู่รู้สึกตัวขึ้นมาในทันที
“บอกมาว่าแกเอาเพชรสีทองของจริงไปไว้ที่ไหน”
“นายครับ ผมไม่รู้จริงๆ ครับ ไม่รู้จริงๆ”
“ไม่รู้เหรอ นี่ไงไม่รู้”
อังเดรเตะเสยปลายคางของยอดชายเต็มแรง จนร่างของยอดชายหงายหลังตึงลงกับพื้น ก่อนที่จะตามมาเหยียบที่ยอดอกเอาไว้อย่างเหี้ยมโหด
“ถ้าแกไม่บอก ฉันจะตัดหูของแกส่งไปให้นังเด็กยาหยีเดี๋ยวนี้แหละ และเมื่อมันมา ฉันก็จะให้คนของฉันรุมโทรมมันให้ขาดใจตาย เลือกเอานะยอดชาย ว่าจะตัดสินใจยังไง”
“ไม่นะครับ ผมไม่รู้เรื่อง อย่าทำผม อย่าทำลูกสาวผมเลย”
“แกนึกว่าฉันโง่หรือไง ฉันไปดูกล้องวงจรปิดที่ธนาคารมาแล้ว เมื่อวานแกไปที่นั่นมาแล้วหนึ่งครั้ง และแน่นอนว่าแกจะต้องเปลี่ยนเอาเพชรสีทองของจริงออกไป”
“ผม...”
คำพูดของอังเดรทำให้ยอดชายถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว ตอนแรกเขาไม่สนใจว่าอังเดรจะรู้หรือเปล่าเพราะเขากำลังจะหนีไปซ่อนตัวอยู่ในคฤหาสน์ซีร์ยานอฟของคอร์เนล แต่สุดท้ายก็ไปไม่ทัน ไม่คิดว่าอังเดรจะรู้ว่าเพชรเม็ดนั้นเป็นของปลอมเร็วขนาดนี้
“บอกมายอดชาย แล้วฉันจะไว้ชีวิตนายและลูกสาว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย