เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 82
“กราบตีนฉันสิไอ้คอร์น กราบสิ!”
เมื่อเห็นคอร์เนลยังยืนนิ่งงันอยู่ อังเดรจึงเร่งเร้าขึ้น ชายหนุ่มมองยาหยีด้วยสายตาห่วงใย และตัดสินใจคุกเข่าลงตรงหน้าของอังเดร
“คอร์เนล ไม่นะ...อย่าทำ...”
อังเดรหัวเราะร่วน
“ไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างคอร์เนล ซีร์ยานอฟที่มันไม่เคยก้มหัวให้ใครมาก่อน มันกำลังจะก้มลงกราบตีนฉัน เฮ้ย! เบรท ถ่ายรูปไว้หน่อย จะได้เอาไว้เป็นที่ระลึก”
“ครับนาย”
เบรทหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาตั้งท่าเตรียมถ่ายรูปตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว
คอร์เนลกัดฟันแน่น ดวงตาสีเขียววาววับด้วยความคั่งแค้น อังเดรเห็นแล้วก็หัวเราะสะใจ
“เอาสิ กราบตีนกู กราบงามๆ เลยนะ กราบให้สมกับที่มึงคอยขัดแข้งขัดขากูตลอดเวลา เพราะมึงทำให้กูถูกเอฟบีไอเพ่งเล็ง และเพราะมึง ธุรกิจมืดทำรายได้มหาศาลของกูถึงได้หยุดชะงักลง กราบสิ กราบตีนกู ไอ้คอร์น!”
อังเดรบันดาลโทสะด้วยการยกเท้าถีบเข้าไปที่ยอดอกของคอร์เนล
“นี่อย่าทำเขานะ อย่าทำ...”
ยาหยีน้ำตาไหลพราก พยายามตัดเชือกสุดความสามารถแต่มันก็หนาเหลือเกิน ตัดเท่าไรก็ไม่ออกสักที
“ลุกขึ้นมา”
อังเดรตามเข้าไปกระชากคอร์เนลให้ลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอีกครั้ง กำลังจะบังคับให้คอร์เนลกราบเท้าอีก แต่เสียงที่เอะอะอยู่ด้านหน้าโกดังก็ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักลง แต่หาใช่การตัดเชือกของยาหยีไม่ และตอนนี้หญิงสาวก็หลุดออกจากพันธนาการอำมหิตนั้นได้เป็นผลสำเร็จ
ยาหยีนั่งนิ่งอยู่ในท่าเดิมโดยปราศจากพิรุธ ขณะดวงตาจับจ้องไปที่ปืนในมือของอังเดรที่ตอนนี้กำลังหันเหความสนใจไปที่ลูกน้องเขม็ง
“ไปดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น ไปให้หมดนั่นแหละ ทางนี้ฉันคนเดียวจัดการได้”
“ครับนาย”
อังเดรมองจนลูกน้องออกไปจนหมด ก็หันมาเริ่มบีบบังคับอีกครั้ง
“กราบสักทีสิไอ้คอร์น กราบตีนกูได้แล้ว”
คอร์เนลไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก หากศักดิ์ศรีทั้งชีวิตของเขาแลกกับชีวิตของยาหยีได้ เขาก็ยอม เขายอมได้สำหรับผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของดวงใจอันแข็งกระด้างของเขา
“ไม่นะคอร์เนล”
“นายครับ ทั้งตำรวจแล้วก็คนของมันตามมาเป็นโขยงเลยครับ”
เบรทวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงานเจ้านายของตัวเอง
“แล้วคนของเรามาหรือยัง”
“ยังเลยครับ ยังมาไม่ถึงเลย แล้วเราจะเอายังไงกันดีครับ”
เมื่อเหตุการณ์ไม่สู้ดีนัก อังเดรจึงตัดสินใจจะฆ่าคอร์เนลให้ตายก่อนที่จะหลบหนีออกไป แต่ทุกอย่างก็ผิดพลาดเมื่อยาหยีที่นั่งรอโอกาสอยู่พุ่งตัวเข้าใส่จนปืนในมือของอังเดรกระเด็นไปตกลงตรงหน้าของคอร์เนล แล้วคราวนี้หมูก็กลับมาเป็นเสืออีกครั้ง
คอร์เนลตะครุบปืนเอาไว้อย่างรวดเร็ว แล้วก็ลั่นไกใส่ร่างของเบรทที่กำลังจะคว้าปืนขึ้นมายิงเขาอย่างรวดเร็ว
“เบรท! แก! ไอ้คอร์น”
อังเดรตกใจจนหน้าซีด มองร่างของลูกน้องคนสนิทล้มลงสิ้นใจตายต่อหน้าต่อตาอย่างไม่มีทางช่วยได้
คอร์เนลลุกขึ้นยืนตระหง่านอีกครั้ง จ่อปืนไปที่ศีรษะของอังเดรด้วยท่าทางเลือดเย็นไม่แพ้กัน
“ลูกหยี มายืนอยู่ข้างหลังผม”
ยาหยีกำลังจะวิ่งมาแต่ก็พลาดถูกอังเดรกระโดดตะครุบร่างเอาไว้ได้เสียก่อน ทั้งสองล้มลงไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้น อังเดรคว้าเศษขวดได้ก็ยกขึ้นมาจ่อคอยาหยีพร้อมๆ กับรอยยิ้มมีชัยระเบิดขึ้นท่วมท้นใบหน้าอีกครั้ง
“อยากให้มันตายก็ยิงฉันสิไอ้คอร์น”
“ลูกหยี...”
“คอร์เนลไม่ต้องห่วงฉัน ยิงมันเลยค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย