เมียเสี่ย นิยาย บท 20

อารยามาถึงห้างกลางเมืองในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา โชคดีที่เธอไม่ต้องนั่งรถโดยสารมาสถานที่ที่นัดกับลูกค้าไว้ แต่โชคร้ายตรงที่เลขาของเสี่ยเป็นคนขับรถมาส่ง ซ้ำยังตามมานั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ จนเธอรู้สึกอึดอัดตอนคุยงาน แม้จะคุยจบลงด้วยดี แต่มีคนตามแบบนี้มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้

“คุณนิษไม่ต้องช่วยงานเสี่ยเหรอคะ” อารยาหันกลับไปถามเลขาหนุ่มที่เดินตามเธอต้อยๆ เหมือนเดินตามเสี่ย

“เสี่ยให้ผมมาอำนวยความสะดวกให้คุณ” ปณิธานเบือนสายตาหนีจากคนที่หันกลับมาถามแทบไม่ทัน สายตาดุๆของเธอ น้อยครั้งที่จะเห็น เขาคิดว่าอารยาคนนี้ไม่ใช่คนเรียบร้อยหรือว่าง่ายอย่างที่แสดงออก แต่กลับรู้สึกว่าเธออยู่เป็น วางตัวดี และที่สำคัญฉลาดเป็นกรด

“มาจับผิดไอซ์มากกว่ามั้งคะ เลิกส่งคนมาสอดแนมชีวิตไอซ์ได้แล้วค่ะ อึดอัด” อารยาเดินเลือกซื้อของต่อ ไม่สนใจว่าตอนนี้จะยังเป็นเวลางานอยู่ ก็เกิดอยากอู้อะ ไม่อยากกลับเข้าไปเห็นภาพเสี่ยคุยงานกับกรรณิการ์อีก

“เสี่ยให้เลิกแล้วครับ”

“ไม่มั้ง ฉันยังรู้สึกเหมือนมีคนจับตามองอยู่เลย”

“ผมนึกว่าคุณเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย และไม่ค่อย…” ปณิธานไม่ได้ตอบ เพราะเสี่ยมีคำสั่งมาใหม่ ว่าให้ตามดูเธอต่อ จึงพยายามเลี่ยงการพูดถึงเรื่องนี้ไป

“ไม่ฉลาด”

อารยาต่อให้พร้อมกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี โชคดีที่เธอมีแม่เป็นครู จึงได้แบบอย่างการวางตัวจากท่านมา เธอจำเป็นต้องสร้างเกาะให้ตัวเอง เธอสู้ด้วยกำลังไม่ได้ ก็เลยพยายามจะเงียบและสู้ด้วยอย่างอื่น การยอมเป็นคนโง่ๆ และตอบโต้ด้วยสมอง เธอรู้สึกว่าผลเสียมันน้อยกว่า แสดงออกโต้งๆว่ารู้สึกยังไง

“ตอนนี้คงจะเรียกอย่างนั้นไม่ได้แล้ว คุณฉลาดมาก” ปณิธานชมจากใจ ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมเสี่ยถึงเลือกเธอเป็นภรรยา

“ไม่ต้องชวนคุยเพื่อตีเนียน กลับไปเลยนะคะ ไอซ์จะไปหาเพื่อนแล้ว” อารยารีบเปลี่ยนเรื่องเหมือนกัน อยากจะไล่เลขาหน้าหล่อของสามีไปเต็มที เพราะเขารู้จักเธอมากเกินความจำเป็น กลัวเขาจะดูออกว่าเธอรู้สึกยังไง

“ผมจะถูกเสี่ยตำหนิอย่างหนัก ถ้าปล่อยให้คุณไปคนเดียว”

“เห้อ! คุณกับเสี่ยนี่นิสัยไม่ต่างกันเลยนะคะ ชอบกดดันคนอื่นด้วยคำพูด” อารยาหันมามองตรงๆอีกครั้ง จะว่าคล้ายก็คล้ายกันจริงๆ ทั้งหน้าตาทั้งนิสัย เธอยังเคยสงสัยด้วยว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกันหรือเปล่า ทำไมหน้าตาราวกับคนออกมาจากท้องแม่เดียวกัน

“ฮะฮ่า ผมกับเสี่ยเป็นแบบนั้นแหละ แต่ผมเป็นแค่เงา” ปณิธานตอบคำถามคนที่ยืนจ้องหน้าด้วยเสียงหัวเราะ เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเธอขนาดนี้มาก่อน เพราะคนที่ได้ชื่อว่ามีพ่อคนเดียวกัน หวงเธอยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น

“ชีวิตครอบครัวเสี่ยเป็นอะไรที่ซับซ้อนนะคะ”