เมียเสี่ย นิยาย บท 69

“ชอบทำอาหารเหรอคะ” คิรินถามคุณน้าที่เคยเจอในงานแต่งของแม่ปราย มองหนังสืออาหาร ก่อนจะสรุปออกมาเอง

“ค่ะ กำลังจะเปิดคาเฟ่เล็กๆ แล้วนี่หนีมาคนเดียวอีกแล้วเหรอคะ ทำแบบนี้แม่จะเป็นห่วงเอานะ”

ลรินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดีใจที่ได้เจอลูกสาวของอารยาที่นี่อีกครั้ง เธอกำลังจะกลับมาเปิดร้านที่นี่ อยากจะชวนเด็กน้อยให้แวะไป แต่ก็ไม่กล้า

“แม่คงดูพี่คินทร์อยู่” บ่อยครั้งที่พี่ชายมาก่อนเธอ ไม่ว่าจะครั้งไหน พี่ชายก็มักจะดึงความสนใจจากพ่อแม่ไปก่อนเสมอ จนเธอเริ่มชินแล้ว

“เพราะแม่แยกร่างไม่ได้ไงคะ แล้วการที่หนูกับพี่ชายแยกกันมาแบบนี้ แม่ก็ต้องเลือกไปดูคนที่น่าเป็นห่วงก่อน” ลรินพูดปลอบโยนเด็กสาว เธอเข้าใจนะ ว่าทำไมอารยาถึงเลือกลูกชายก่อน เพราะรายนั้นดูดื้อมากกว่ารายนี้นะสิ

“หนูไม่เข้าใจ”

“ก็หนูไม่ดื้อ แม่ก็เลยสบายใจ” ลรินเอ่ยชม ชื่นชมเด็กสาวตรงหน้า แม้จะน่าตำหนิตรงที่หนีมา แต่เธอกลับไม่อยากดุด่าอะไรเลย

“เห้อ! แม่แยกร่างไม่ได้นะคะ” อารยาได้ยินทั้งหมด ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ มีลูกอายุเท่ากันก็ลำบาก ซ้ำยังแยกร่างไปดูลูกพร้อมกันไม่ได้ด้วย

“หนูขอโทษค่ะ หนูแค่อยากมาร้านหลังสือ” คิรินเอ่ยขอโทษ เพราะความต้องการไม่เหมือนกัน ครั้นจะไปนั่งรอให้พี่ชายเล่นเสร็จก็อีกนาน เลยตัดสินใจมาเอง ทั้งๆที่ไม่ควร

“คราวหลังรอแม่ก่อนนะคะ มันอันตราย ถ้าเจอคนอื่นจับตัวไป จะทำยังไงคะ”

“ค่ะคุณแม่”

อารยายิ้มให้ โชคดีที่ลูกสาวว่านอนสอนง่ายกว่าลูกชาย เธอจึงไม่ค่อยเป็นห่วงมากนัก อารยายิ้มให้ลรินนิดๆ มองสิ่งที่อยู่ในมือก่อนจะถาม

“จะเปิดร้านที่ไหนเหรอ”

“อ่า เราว่าจะเปิดในห้างนี่แหละ กำลังติดต่อขอเช่าที่”

“ค่าเช่าแพงนะ เรามีอาคารว่างอยู่ ตรงนั้นติดกับโรงเรียนและโรงพยาบาล ถ้าสนใจก็ติดต่อมานะ”

อารยาแค่อยากช่วย ขายของในห้างค่าเช่าแพงจะตาย ขายแบบนี้เมื่อไหร่จะได้ทุนคืนก็ไม่รู้ เธอมีตึกว่างอยู่พอดี เป็นตึกที่สามีซื้อไว้ ปรับปรุงเรียบร้อยแล้วน่าอยู่มาก ด้านบนเป็นห้องพัก ด้านล่างให้เช่าขายของ และมีล็อกว่างล็อกใหญ่ เหมาะจะเปิดขายอาหาร หรือคาเฟ่มาก ตอนแรกเธอว่าจะลองเปิด แต่ไม่มีความรู้ด้านนี้จึงยกเลิกไป ถ้าได้คนแบบลรินมาทำ เธอคิดว่าน่าจะไปได้สวยมากเลย

“เราขอกลับไปคิดก่อนนะ”

“มีห้องพักด้านในด้วย จะได้ไม่ต้องเช่าหลายที่”

“อ่า งั้นพาไปดูได้ไหม”

“ได้สิ แต่ต้องรอนคินทร์เล่นเสร็จก่อน”