เมียเสี่ย นิยาย บท 54

“ว่าไงขุน มาดึกเชียว”

ถือว่าโชคดีที่เพื่อนเขาอยู่ในโรงพักเวลานี้ อัครราชยื่นโทรศัพท์มือถือให้เพื่อน ตั้งใจแค่มามอบหลักฐานแล้วก็จะกลับ อยู่นานมากไม่ได้ เพราะเขารู้สึกไม่ดีเลย

“รบกวนหน่อยนะ ช่วยดูให้ทีว่าเอาผิดอะไรเธอได้บ้าง คือเราต้องกลับก่อน อาการไม่ค่อยดี” อัครราชไม่กล้ามองหน้าเพื่อนเท่าไหร่ เพราะร่างกายกำลังถูกฤทธิ์ยากระตุ้นอย่างหนัก

“อ่า! เข้าใจ”

อัครราชหมุนตัวกลับไปขึ้นรถ ขับรถกลับบ้านด้วยสภาพร่างกายด้านล่างแข็งขืนจนรู้สึกปวด ยิ่งคิดถึงคนที่รออยู่บ้าน ร่างกายยิ่งร้อนรุ่ม ขับรถเร็วกว่าปกติ เพราะอยากเจอเธอเร็วๆ

ร่างสูงแทบจะวิ่งเข้าบ้าน เดินเร็วๆฝ่าความมืดขึ้นไปด้านบน ก่อนจะหยุดลงหน้าห้องเล็กที่อยู่ข้างๆ สองวันแล้วที่อารยาหนีมานอนห้องนี้ รีบยกมือเคาะประตูสองสามที ก่อนจะยืนรอเงียบๆ

ก๊อก! ก๊อก!

มือหนายกขึ้นเคาะอีกครั้ง เพราะเธอไม่ยอมมาเปิด ถ้าไม่ติดว่าเธอล็อกห้องไว้ทั้งหมด เขาคงไม่ยืนรออยู่ตรงนี้แน่

แอ๊ด!

“อ๊ะ! เดี๋ยว!” อารยาร้องห้ามอย่างตกใจ เปิดประตูได้ก็โดนดึงไปจูบ โชคดีที่เธอไหวตัวทัน ไม่งั้นได้ใจอ่อน ยอมสามีอยู่ร่ำไป

“ขอ” ดวงตาคู่คมแวววาวนิดหน่อย น้ำเสียงแหบพร่าเพราะอารมณ์เสน่หา ฟังดูเว้าวอน

“เราตกลงกันแล้วนะคะ”

“ได้หลักฐานแล้ว ขอนะ”

“ไหนละคะหลักฐาน”

อารยาแบมือขอหลักฐานที่สามีเอามาอ้าง มองใบหน้าแดงก่ำของสามีนิ่งๆ เพราะไม่อยากเชื่อว่าเขาจะหามันมาได้เร็วขนาดนี้ คงตั้งใจมาหลอกนอนกับเธอเหมือนสองคืนที่ผ่านมานั่นแหละมั้ง คนเจ้าเล่ห์

“ส่งให้เพื่อนแล้ว อันนี้ของจริง อย่าใจร้ายกับฉันนักเลย” อัครราชซบหน้าลงที่ไหล่เล็ก เขาทนไม่ไหวหรอก ถ้าอยู่ในสภาวะปกติอาจจะทนได้ แต่ตอนนี้ทนไม่ได้จริงๆ

“เสี่ยเป็นอะไรคะ” อารยาถามด้วยความเป็นห่วง มองท่าทีแปลกๆของสามีอย่างกังวลใจ

“ฉันน่าจะโดนเหมือนทุกที” อัครราชเงยหน้าขึ้นตอบ ดึงมือเล็กมากุมไว้หลวมๆ บังคับให้เธอจับดูสิ่งที่ตัวเองกำลังประสบอยู่

“อ๊ะ! เดี๋ยวคะ” อารยาชักมือกลับแต่ไม่เป็นผล มือเล็กถูกบังคับให้ลูบวนเบาๆบนแท่งเนื้อแข็งขืน ใบหน้าสวยหลบหนีริมฝีปากร้ายพัลวัน แต่หนีไม่ทันคนตัวโตกว่าอยู่ดี

“ขอนะคะ เด็กดีต้องรักษาคำพูด” อัครราชมองอย่างเว้าวอน เขาทำตามเธอหมดทุกอย่างแล้ว ให้เอาตัวเข้าแลกเพื่อหาหลักฐานก็ทำให้แล้ว ตอนนี้เขาควรได้รางวัลสักที

“ไม่ได้โกหกใช่ไหมคะ”

“ฉันเป็นคนขี้โกหกเหรอ”

น้ำเสียงน้อยใจทำให้อารยารู้สึกสงสาร นิสัยเสี่ยเป็นยังไงทำไมเธอจะไม่รู้ เพียงแต่มีเรื่องพวกนั้นเข้ามา เสี่ยจึงถูกตราหน้า หาว่าเป็นผู้ชายเลวๆ

“พรุ่งนี้เราไปโรงพักกันนะคะ”

“ถ้าตื่นไหวนะ”

อัครราชส่งยิ้มไปให้ เมื่อคำพูดของเธอมีความหมายไม่ต่างจากคำว่ายอม เขาไม่รู้ว่าจะปล่อยเธอให้นอนตอนไหน ถ้าเธอลุกไหว เขาพาไปแน่

“เสี่ยโดนยาอะไรมาคะรอบนี้” อารยาถามด้วยความอยากรู้ เท่าที่จำได้เสี่ยบอกว่าครั้งก่อนๆน่าจะเป็นยานอนหลับ แต่ทำไมคุยกันตั้งนาน เสี่ยถึงไม่ยอมหลับสักที เธออุตส่าห์คุยถ่วงเวลาแล้วนะ

“น่าจะยาปลุก”

อัครราชอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแนบอก เดินออกไปจากห้องนอนของเธอ ไปที่ห้องนอนใหญ่ วางร่างกายเย้ายวนที่สวมชุดนอนวาบหวิวลงบนเตียงช้าๆ สายตาจดจ้องเธอเหมือนจะกินเหยื่อ จนเธอหลบสายตา

“หมายถึงยาปลุกเซ็กส์เหรอคะ?”

“เอาน่า ไม่ทำแรงหรอก”

“ไม่เอา!” อารยาขยับหนี แค่ไม่มียาก็เกือบแย่ทุกครั้ง แบบนี้เธอไม่เอาด้วยหรอก