เมียเสี่ย นิยาย บท 59

“แค่500 เองเหรอ ขี้งกนะเรา”

อัครราชแซวขำๆ วางมือลงบนไหล่เล็กเพื่อดึงเธอมาใกล้ กระซิบอะไรบางอย่างเบาๆ จนใบหน้าสวยแดงก่ำ มือที่กำลังเขียนตัวเลขลงไปสั่นระริก จนเขากลั้นยิ้มไม่ไหว

อารยาเขียนตัวเลขลงไปให้ครบตามจำนวนที่เธอตั้งใจ ห้าแสนไม่มากและไม่น้อยไปสำหรับฐานะของเสี่ย แต่จำนวนหลักตัวเลขที่เธอจะโดนเสี่ยหักตอนอยู่บนเตียงนี่สิที่เธอกังวล แถมยังเริ่มนับคืนนี้ด้วยนะ โฮ่!

“แล้วเงินสดที่ไอซ์เอามาด้วยละคะ ให้เด็กๆเพิ่มไหม”

ในเมื่อยังไงก็ต้องโดนเสี่ยแกล้งอยู่ดี จึงเลิกคิดและสนใจงานตรงหน้าต่อ คนบริจาคเยอะมาก ยิ่งเห็นจำนวนเงินที่เสี่ยบริจาค คนยิ่งเกทับกันมากขึ้น แต่นั่นคงยังไม่พอ เด็กๆที่ต้องการทุนการศึกษามีมากเหลือเกิน

“เงินนั่นเก็บไว้ใช้เถอะ เหมือนสัปดาห์หน้าเขาจะเริ่มลงพื้นที่กันแล้ว อยากลองเอาเงินไปให้เด็กๆไหม” อัครราชถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาไม่เคยลงพื้นที่ บริจาคเงินเสร็จก็คือจบ รอฟังผลการรายงานอยู่ที่บ้านไม่เคยเอาเงินไปให้เด็กๆด้วยตัวเอง แต่เห็นเธอสนใจมาก เลยลองถามดู

“อยากค่ะ ช่วงนี้ไอซ์ว่างมากเลยค่ะ อยากมีประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง” อารยาก้าวขาตามสามีที่เดินนำไปหาของกิน แม้การระดมทุนจะยังมีอยู่ แต่เสี่ยบอกว่าไม่ต้องอยู่ดูจนจบงานก็ได้

“เดี๋ยวพาไปนะ ช่วงที่รอเปิดบริษัท ไปช่วยงานที่โชว์รูมไหม จะได้มีประโยชน์ต่อฉันไง”

อัครราชยื่นจานอาหารที่ตักอาหารใส่จนเต็มให้ภรรยาที่ยืนอยู่ข้างหลัง สายตาวับวามจนใบหน้าหวานแดงก่ำ แบบนี้แสดงว่าเขาใจตรงกันใช่ไหม ว่าเขาหมายถึงอะไร

“ไปที่นั่นมีหวังโดนเสี่ยจับกดทั้งวัน นอกจากจะไม่มีประโยชน์ ยังขัดขวางการทำงานอีก”

อารยาทบทวนจากสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง ไปที่นั่นกับเสี่ยมีแต่เสียกับเสีย

“ก็เธอน่ากินอะ” อัครราชหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

ภาพของเสี่ยกับภรรยาที่ยืนคุยกันกระหนุงกระหนิง ทำให้ใครหลายๆคนในงานรู้สึกอิจฉา เสี่ยกับภรรยาหน้าตาดีทั้งคู่ ไหนจะมารยาทและการวางตัวที่ไม่ต่างกันอีก ไม่รู้ว่าเสี่ยหรือเมียที่โชคดี ได้คู่ที่ส่งเสริมกันดีแบบนี้มาครอง

“สนุกดีนะคะ ครั้งหน้าไอซ์ขอมาอีกได้ไหมคะ” หลังจากกินอะไรรองท้องที่งาน สามีก็พาเดินออกมารอรถ ข้างนอก ปณิธานบอกไว้แล้วว่าแค่มาส่ง อารยายังคงพูดเจื้อยแจ้ว เดินตามหลังสามี จนไม่ได้สังเกตว่าสามีหยุดเดินไปแล้ว

“อ๊ะ! เสี่ยหยุดทำไมคะ” อารยากุมหน้าตัวเองที่ชนเข้ากับแผ่นหลังของสามีไว้เบาๆ เพราะไม่ทันระวัง แต่เสี่ยหยุดกระทันหันทำไมก็ไม่รู้

“มีอะไร!”

อัครราชถามคนที่ยืนขวางข้างหน้าด้วยน้ำเสียงดุดัน

“มีความสุขกันมากสินะ”

อารยาอยากจะมองคนทั้งสอง แต่ถูกสามีจับมือไว้บังคับให้แอบอยู่ด้านหลัง ลรินมาทำไม เธอนึกว่าเพื่อนจะสำนึกได้แล้วนะ

“เราสองคนทำอะไรผิด ทำไมถึงได้ตามราวีทุกที่ขนาดนี้”

“สองคนเหรอ คนผิดมีคุณคนเดียวต่างหาก ถ้าคุณรับผิดชอบฉันด้วยการแต่งงาน ชีวิตฉันก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้”

ลรินมองคนตรงหน้าด้วยสายตาวาวโรจน์ เธอโกรธที่เขาไม่ยอมแต่งงานด้วย เธออุตส่าห์ลงทุนตั้งมากมาย สุดท้ายก็ไม่ได้อย่างที่หวัง

“เลิกบ้าสักทีเถอะ เลิกคิดไปเองได้แล้ว ทำตัวเหมือนคนโง่ ที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย”

อัครราชมองด้วยสายตาดูถูก คำพูดที่เธอพูดมา เขาอยากจะหัวเราะให้หันหัก เขาพังชีวิตเธอตอนไหน มีแต่เธอที่วิ่งเข้ามาแล้วทำลายชีวิตตัวเองทั้งนั้น