เมียขัดดอก นิยาย บท 15

ทีแรกเซอร์เวย์คิดว่าจะขึ้นมาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง แต่มีโทรศัพท์ตามลงไปรับเคสด่วนก่อนเขาก็เลยทิ้งให้เธอขึ้นไปที่ห้องคนเดียว

เราทำแบบนี้มันถูกแล้วเหรอ ขอร้องให้เขาช่วยชีวิตแม่ ยังมาทำให้เขาหนักใจเพราะคิดจะผูกมัดเขาอีก ถือว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณ ถ้าไม่มีเขาแม่เธอคงไม่อยู่จนถึงวันนี้

หญิงสาวรอจนถึงค่ำเพื่อจะคุยเรื่องนี้กับเขา แต่ตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วเขายังไม่กลับขึ้นมาเลย

เช้าวันต่อมา..

ไอยวริญรออยู่ทั้งคืนจนหลับไปตื่นมาอีกทีก็สว่างแล้ว ..เมื่อคืนนี้คุณหมอไม่ได้กลับขึ้นมาบนห้องเหรอ หรือว่าเขาจะโกรธเรา

ระหว่างวันเขาคงไม่ขึ้นมาแน่ เธอต้องรอให้ถึงตอนเย็นอีกแล้วเหรอ

ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีคนมาเคาะประตูห้อง

"คุณหมอแน่เลย" หญิงสาวรีบเดินมาเปิดพร้อมรอยยิ้ม "สวัสดีค่ะคุณแม่"

"คุณแม่.." แจนที่ยืนอยู่ด้านหลังของแพทย์หญิงอมรรัตน์ได้ยินคำที่เธอคนนั้นเรียกรู้สึกขัดหูมาก

"แม่มารับเราไปดูเครื่องประดับ"

"ค่ะ" ไอยวริญก็เลยขอตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยหน่อย

"อยู่แต่บนห้องคงอึดอัดแย่เลยนะ"

"ก็ไม่เท่าไรค่ะ"

"ตาหมอคงห่วงเรามากสิ"

"คะ?" อยากจะขำเขาจะมาห่วงเราทำไม

ทั้งสองลงลิฟต์มาจนถึงชั้นล่าง ก็เห็นรถพยาบาลวิ่งเข้ามาจอด และมีคนที่ประสบอุบัติเหตุติดรถมาด้วย

"คนไข้เป็นอะไรมา" เซอร์เวย์เห็นด้านหลังของแม่แว๊บๆ กำลังเดินตาม แต่พอออกมาต้องได้รีบไปรับเคสอุบัติเหตุ

"คุณหมอ" ได้ยินเสียงของเขาเธอก็เลยหันกลับไปมอง รอมาทั้งคืนว่าจะคุยด้วย แต่ดูเขาจะไม่สนใจเธอเลย ชายหนุ่มรีบเดินเลี่ยงเข้าไปรับคนไข้

"เป็นหมอก็แบบนี้แหละ เราไปกันเถอะ"

"ค่ะ" สายตาเธอยังคงมองดูเขา ที่พยายามปั๊มหัวใจคนไข้ ซึ่งถูกนำลงมาจากรถพยาบาลแล้ว

[ร้านเพชร]

"แต่มันแพงเกินไปนะคะ"

"ไม่แพงหรอกจ้า หนูเลือกสิอยากจะได้แบบไหน" ที่นางทำแบบนี้เพราะอยากให้ลูกชายเห็นว่านางยอมรับผู้หญิงที่ลูกเลือก

พอเลือกได้แล้วทั้งสองก็ออกมาจากร้านเพชร

"หนูอยากจะได้อะไรอีกไหม"

"ไม่แล้วค่ะ"

"ตาหมอไม่ค่อยมีเวลาพาออกมาซื้อของพวกนี้ล่ะสิ"

ทำไมแม่เขาถึงน่ารักจัง บางทีแอบคิดเข้าข้างตัวเอง ถ้าเป็นคนรักของเขาจริงๆ ก็ดีน่ะสิ

เย็นวันเดียวกัน..

"อะไร?" ชายหนุ่มมองดูสิ่งที่เธอส่งมาให้

"เครื่องประดับที่แม่คุณซื้อให้ค่ะ"

"รู้แล้วว่าเครื่องประดับ แล้วเอามาให้ทำไม"

"ฉันคืนให้คุณ"

"คุณแม่ซื้อให้ คุณก็เก็บไว้เถอะ"

"ฉันไม่กล้ารับมันไว้หรอกค่ะ"

ชายหนุ่มมองหน้าเธอเล็กน้อย แบบเธอเนี่ยนะจะไม่กล้ารับ คงกลัวเขาว่าให้ล่ะสิ

"ฉันอยากจะคุยกับคุณหมอเรื่องนั้น"

"เรื่องอะไร"

"ถ้าวันไหนที่คุณหมอต้องการยกเลิกทุกอย่าง"

"แล้วไง"