เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 112

“ใช่ค่ะ คุณติณห์ช่างสังเกตมากเลยขนาดเพิ่งมาที่ร้านแค่ครั้งเดียว ตอนอยู่บอสตันนาจะมีภาพดอกทิวลิปแดงแบบนี้ติดไว้ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ พอกลับไทยก็ไม่ได้หามาติด พอดีมันไม่เข้ากับสไตล์การตกแต่งคอนโดที่เคยอยู่ค่ะ ก่อนนาจะเปิดร้านไปเจอรูปนี้เข้า เห็นว่าสวยดีเลยเอามาติดไว้”

“ผมจะสังเกตเฉพาะสิ่งที่ผมสนใจเท่านั้นครับ” 

ติณห์ส่งสายตาบ่งความหมายไปให้เธอ ศศินาชะงักไปนิดหนึ่งก่อนพูดว่า 

“นาชอบดอกทิวลิปสีแดง เพราะว่ารูปทรงดอกมันสวยดี แล้วก็ความหมายดีด้วยค่ะ”

เธอพูดต่อ

“มันมีความหมายว่ายังไงเหรอครับ”

ติณห์หันมามองอย่างสนใจ รวมไปถึงภัทรพลด้วยที่เงี่ยหูรอฟังคำตอบจากเธอ

“ความซื่อสัตย์และรักหมดหัวใจค่ะ”

ภัทรพลเหลือบตามองกระจกหลังทันทีที่ศศินาบอกความหมาย เขาเห็นเธอกระพริบตาถี่ๆ เหมือน กำลังไล่อะไรบางอย่างจากในตา มันทำให้เขานึกไปถึงแมนชั่นที่เขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเธอสมัยเรียนโทที่บอสตัน

ภัทรพลจอดรถเทียบฟุตบาธ แล้วจับกล่องขนมสูตร พิเศษของไอ้ติณห์ โยนลงถังขยะข้างทางไปทันที

“อย่าหวังว่าจะได้กินเลยไอ้แว่น”

เขามองกล่องขนมสูตรพิเศษที่ลอยละลิ่วลงถังขยะด้วยความสะใจ

หลังจากวันนั้นร้าน mon amour ก็กลายเป็นออฟฟิศแห่งที่สองของภัทรพลไปทันที เวลาเจ็ดโมงเช้าเขาจะขับรถไปที่ตึกพาณิชย์ศิริกุล ซึ่งอยู่ห่างจากคาเฟ่แห่งนี้เพียงสิบนาทีเพื่อเซ็นเอกสาร เข้าประชุมหรืออื่นๆ ที่จำเป็นที่ต้องทำในออฟฟิศ พอสิบเอ็ดโมง เขาก็ขับรถมาที่ร้านเพื่อนั่งทำงานและเฝ้าอดีตเมียที่มีความตั้งใจว่าจะเอากลับมาเป็นเมียให้ได้ บางวันสุวิทย์เลขาของเขาก็ต้องให้แมสเซนเจอร์เอาเอกสารด่วนมาให้เซ็นที่ร้านของเธอ