เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 111

ไม่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่ตัวประกอบในนิยายเรื่องนี้เด็ดขาด 

“อึ้ม อึ้ม”

เสียงกระแอมกระไอเรียกสายตาของคนทั้งคู่ให้หันมามองเขา

“อ้าวคุณพีทมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ผมไม่ทันเห็น”

ดูมันนะดูมัน ไอ้แว่นแม่งกวนตีนฉิบหาย มองมาจาก ดาวพลูโต ก็รู้ว่ามันแกล้ง

“มานานแล้วครับ ผมมาชวนนาไปทานอาหาร อิตาเลียน ร้านที่เราไปกันบ่อยๆ”

ภัทรพลพูดอย่างต้องการบอกถึงความนัยว่าเขากับนาคบกันมานานแค่ไหน

“นาจ๊ะเราไปกินลาวีโอรี่ทรัฟเฟิลกันไหม พีทไม่ได้กินมานานแล้ว”

ศศินามองหน้าเขา แววตามีความรื่นเริงอยู่ภายใน ทำให้ภัทรพลรู้สึกเป็นต่อ เมียเขาเขาย่อมรู้ใจเธอดี อย่าหวังเลยว่าใครจะมาแทรกกลางได้ ยังไงนิยายเรื่องนี้เขาก็ต้องได้เป็นพระเอก 

“ขอโทษด้วยนะพีท วันนี้ฉันมีนัดกับคุณติณห์แล้ว เราจะไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน พอดีฉันไปอยู่ฝรั่งเศสมานานเบื่ออาหารตะวันตก อยากทานอาหารทางฝั่งเอเชียดูบ้าง”

ศศินาพูดด้วยความรื่นเริง แล้วหันไปส่งสายตาหวานฉ่ำให้ไอ้แว่นหน้าตี๋  แล้วลูกครึ่งตะวันตกอย่างเขาต้องพูดยังไง

“คุณพีทไปทานด้วยกันไหมครับ”

ติณห์หันมาชวนเขา แต่สายตามันสิดูก็รู้ว่าชวนไปอย่างนั้น

“ไปครับ ผมกำลังหิวอยู่พอดี”

ถ้าจะคิดว่าเขาจะปฏิเสธล่ะก็ฝันไปเถอะ เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้นาไปกับมันสองต่อสอง เดี๋ยวมันทำคะแนนนำเขาไปล่ะแย่เลย เขาจะไม่เปิดโอกาสให้มันแน่ๆ ศศินาหันมามองหน้าเขา ด้วยสายตาบ่งบอกคำถามว่าจะไปด้วยแน่เหรอ เขามันคนจริงอยู่แล้ว กล้าชวนก็กล้าไป 

“ไปสินา เดี๋ยวพีทขับรถให้ นาไปกับพีทนะ”

เขาเอ่ยปากชวนพร้อมเดินมาแตะข้อศอกศศินาให้เดินไปกับเขา 

“เดี๋ยวก่อนพีท คุณติณห์คะ ครัวซองไส้ทุเรียนที่คุณติณห์อยากลองทาน นาทำไว้ให้แล้วนะคะ นามาลองขึ้นสูตรให้แต่เช้าเลย นาให้เด็กใส่กล่องไว้ รับไปเลยไหมคะ”

นานะนาทำไมทำกับพีทแบบนี้ ภัทรพลตัดพ้อในใจ แล้วเธอก็เดินเคียงข้างไอ้แว่นไป ปล่อยเขาให้เดินรั้งท้าย ‘นี่กูต้องเป็นตัวประกอบจริงๆเหรอวะ’

“คุณติณห์รู้ได้ยังไงคะว่านาชอบทิวลิปแดง”

เขาเงี่ยหูฟังบทสนทนาของคนสองคนที่นั่งด้านหลัง ใช่ตอนนี้เขารับบทเป็นคนขับรถ

“คุณติณห์ไปคันเดียวกันนะคะจอดรถทิ้งไว้ที่นี่ ไปรถคันเดียวกันจะได้ไม่ต้องยุ่งยากหาที่จอดรถ พีทเขาอาสาขับให้ ใช่ไหมพีท”

เธอเอ่ยกับไอ้แว่นขณะที่เดินออกมาหน้าร้านแล้วหันมาถามเขา ติณห์ตกลงตามที่เธอบอก เมื่อมาถึงรถเขาเดินไปเปิดประตูด้านข้างคนขับให้กับเธอ เธอยิ้มขอบคุณพร้อมรับกล่องขนมจากติณห์แล้วนำมาวางไว้ที่เบาะด้านข้างคนขับแล้วปิดประตู

“ฝากด้วยนะพีท” 

แล้วหลังจากนั้นเธอก็เดินไปเปิดประตูด้านหลังนั่งคู่กับไอ้ติณห์ โดยมีเขารับบทเป็นคนขับรถ 

“คุณติณห์รู้ได้ยังไงคะว่านาชอบทิวลิปแดง”

“ผมเดาจากภาพวาดดอกทิวลิปสีแดงที่ติดอยู่ที่ร้านครับในร้านไม่มีภาพดอกไม้อย่างอื่นนอกจากทิวลิปสีแดง ผมเลยเดาว่าคุณนาน่าจะชอบผมเดาถูกใช่ไหมครับ”