เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 115

ดีที่ว่าตอนบ่ายวันนี้เขามีนัดเลยมาขออนุญาตกับเธอไปพบลูกค้าทำอย่างกับเธอเป็นเจ้านายเขาไปได้ แต่ไปที่อื่นเสียบ้างก็ดีลูกค้าเธอหายหมด นี่เห็นว่าจะกลับมาก่อนเธอปิดร้าน

แต่จวนจะสองทุ่มแล้วยังไม่มาอีก

หลังจากปักหลักง้อศศินามาสองอาทิตย์ ดูเหมือนจะไม่มีความคืบหน้าใดๆ ให้เขาดีใจเลย เธอไม่ยอมใจอ่อน ศศินาใจแข็งกว่าที่เขาคิดไว้มาก ปกติเขาง้อเธอไม่เกินวันเธอก็ยอมคืนดีกับเขาแล้ว นานสุดคือเหตุการณ์ที่อเมริกาที่เขาเมา ตื่นมาอีกทีก็เจอว่าร่างกายโดยขย่มโยกอยู่ ตอนแรกคิดว่าเป็นศศินาเลยโชว์ลีลาเด้งสะโพกสวนอย่างเมามันเพราะมันมืด เขาก็ดื่มไปเยอะด้วย มารู้ตัวอีกทีตอนไฟสว่างจ้าแล้วศศินายืนน้ำตาไหลอยู่ หันมามองคนที่ขย่มโยกอยู่บนตัว กลับเป็นแอนนาเพื่อนเรียนร่วมชั้นที่พยายามให้ท่าเขาหลายหน รอบนั้นเขาง้อศศินาอยู่นานหลายวันกว่าเธอจะให้อภัย

นอกจากครั้งนั้นก็ไม่มีครั้งไหนที่เขาต้องง้อเธอนาน อีก เขามีพลาดหิ้วผู้หญิงอยู่สี่ห้าครั้ง ซึ่งทุกครั้งคือเขาเมา แต่พอทำผิดไปก็มาสารภาพทุกครั้ง ศศินาก็ด่าเขาบ้างแต่ง้อไม่เกินวันเธอก็ยกโทษให้

แต่ครั้งล่าสุดที่เขาจำจนตายก็คือรอบที่เธอหอบผ้าหนี ต่อไปจะไม่กล้าทำอีกแล้ว รู้แล้วว่าศศินาเจ็บปวดแค่ไหน ภายใต้การให้อภัยง่ายๆของเธอ มันมีร่องรอยของความเจ็บปวดอยู่ เพราะอยากได้โอกาส เพราะเสียเธอไปไม่ได้ จึงต้องทนมานั่งทำงานหลังแข็งทั้งวันที่ร้านของเธอ นั่งจนปวดหลังไปหมด อยากจะขอเธอยกเก้าอี้ทำงานตัวละหลายหมื่นมาปักหลักนั่งเฝ้าเธอที่นี่ก็เกรงใจ เลยต้องทนปวดหลังนั่งไปอย่างนั้น นี่คุณสุวิทย์ก็บ่นว่าตามตัวเขายาก ร่ำๆจะขอมานั่งทำงานกับเขาที่นี่อีกคน ถ้าให้คุณสุวิทย์มานั่งทำงานที่นี่ด้วยอีกคน ศศินาไล่เขาแน่ วันนี้มีธุระด่วนจริงๆ มีนัดที่คุณสุวิทย์เลื่อนให้ไม่ได้เลยต้องยอมทิ้งเธอไปตั้งหลายชั่วโมง

ภัทรพลขับรถมาถึงหน้าร้านตอนสองทุ่มห้านาที นี่ก็ขับแซงซ้ายปาดขวด จนพ่อนั่งอยู่ที่บ้านคงสะดุ้งเพราะโดนเจริญพรไปหลายหน ไฟที่ร้านดับลงแล้ว เหลือแค่ไฟนอกร้าน เสียดายเขามาไม่ทันไม่รู้ศศินา พักที่ไหน เพราะเธอไม่ยอมบอกเขา กำลังจะขับรถกลับ แต่เจอศศินากำลังจะขับรถออกไปจากร้าน

“นา”

เขารีบเปิดประตูลงมาเรียกด้วยความดีใจ อย่างน้อยยังได้เห็นหน้า ได้รายงานตัวว่ามาแล้วก็ยังดี เธอไม่ได้ยิน ขับรถออกไปแล้วเอาไงดีวะ เบอร์โทรเธอก็ไม่มี ขอแล้วเธอไม่ให้ให้มาแต่เบอร์ร้าน เมียใครใจดำฉิบหายแค่เบอร์โทรยังไม่ให้เลย เขาตัดสินใจขับรถตามเธอ จนมาถึงคอนโดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากร้านของเธอนัก

“นาพักที่นี่เอง”

เขายิ้มอย่างดีใจนึกวาดฝันว่าวันหลังจะได้มาตามง้อที่นี่ ขับรถตามเธออย่างคนอารมณ์ดี

“เดี๋ยวแกล้งเดินตาม แล้วง้อขอไปกินกาแฟที่ห้อง ดีกว่า อยู่ในห้องสองต่อสองเผื่อบรรยากาศเป็นใจ”

เขาขับรถตามศศินาไป จนเธอขับรถวนขึ้นตึก