เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 24

“น้ำหวานหวานมาก”

ภัทรพลกระซิบบอกนลินี เขาอาศัยประสบการณ์ที่มากกว่าหลอกล่อให้นลินีหลงเพริดไปกับเขา จุมพิศเนิ่นนานแค่ไหนไม่รู้ เหมือนเขาเป็นคนตายอดตายอยาก ที่จูบเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ รู้สึกถึงความสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นไม่ยอมหยุดหงุดหงิดจนต้องหยิบมาดูเห็นว่าเป็นเบอร์เมีย สติพลันกลับมาทันที นานแค่ไหนที่ไม่เคยจูบใครนอกจากเมีย รู้สึกผิดจนยอมปล่อยมือจากนลินี

ทันทีที่เป็นอิสระ ร่างบางเซถลาอย่างคนที่ทรงตัวไม่อยู่ นางเอกสาวส่งสายตาตัดพ้อชายหนุ่มที่บังอาจมาปล้นจูบแรกของเธอไป

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น พนักงานโรงแรมน่าจะมาเปิดประตูให้ตามที่ขอ

“พี่พีททำแบบนี้กับน้ำหวานได้ยังไง”

นลินีตัดพ้อภัทรพล ทั้งโกรธตัวเองที่ใจง่ายหวั่นไหวไปกับจูบของเขา ภัทรพลสับสนไม่รู้จะทำยังไงดีโทรศัพท์ในก็มือสั่นไม่ยอมหยุดรู้สึกผิดกับเมีย และรู้สึกผิดกับหญิงสาวตรงหน้าเพราะความเมาของเขาแท้ๆ เลยเผลอทำในสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรลงไป ขณะลังเลใจว่าจะรับสายเมียดีไหม สัญญาณเรียกเข้าก็หยุดลง

“พี่ขอโทษครับ น้ำหวานน่ารักจนพี่อดใจไม่ไหว”

ภัทรพลประคองนลินีให้ยืนทรงตัวไว้ มองปากอิ่มที่บวมเจ่อเพราะจูบจากเขาแววตาคู่งามของเธอมองมาอย่างตัดพ้อน้ำตาเอ่อคลอที่หัวตา จนเขาต้องละมือข้างหนึ่งมาเช็ดให้

“พี่ขอโทษ”

ภัทรพลเอ่ยปากขอโทษซ้ำๆอย่างคนที่รู้ตัวว่าไม่ควรได้รับการให้อภัย เพราะถึงเมาแค่ไหนเขาก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ นลินีตัวสั่นงันงกอย่างน่าสงสารเมื่อได้ยินคำขอโทษจากปากของเขา นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรถึงมาจูบเอาจูบเอาแบบนี้ พอจูบเสร็จก็บอกขอโทษ นลินีผลักอกเขาออก และเตรียมจะวิ่งออกจากห้อง

“ปล่อยค่ะ น้ำหวานจะกลับห้อง”

เสียงกริ่งหน้าห้องดังอีกครั้ง