เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 57

“หลังจากวันนั้นที่พี่บีไปส่งน้ำหวานที่ร้านอาหารก็ไม่เจอเลยค่ะ”

“เอ คุณพีทนี่ยังไง ช่วงโปรโมชั่นน่าจะเช้าถึงเย็นถึง แต่นี่อะไร”

“สงสัยจะงานยุ่งมั้งคะ เมื่อวานน้ำหวานโทรหาก็ยังไม่ได้คุยกัน บอกว่าติดงานอยู่แล้วจะโทรกลับ ก็ยังไม่เห็นโทรมา”

นลินีพูดเสียงเศร้า เธอก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ทำไมต้องมีแต่เธอที่ต้องโทรหาและคอยตามเขา คนเป็นแฟนกันก็น่าจะมีเวลาให้กันบ้าง ทุกวันนี้งานเธอก็ยุ่ง ขนาดเธอคิวทองขนาดนี้เธอยังหาเวลาคอยโทรหาเขาได้ แต่เขาไม่โทรหาเธอเลย

“อืมก็อาจจะเป็นไปได้ โฆษณาก็เพิ่งปล่อยไป คุณพีทคงยุ่งน่าดู นี่ช่วงปลายปีด้วยได้ยินว่าบริษัทใหญ่ๆ ก็ต้องเร่งทำเป้า อย่าคิดมากเลยนะน้ำหวาน ลองคิดในแง่นี้ดูสิ คุณพีทเขาทำงานเหนื่อย เราเป็นแฟนก็ต้องคอยดูแลเทคแคร์เขา ถ้าเขาไม่ว่างเราก็ไปหา ถ้าเขาไม่โทรมาเราก็โทรไป คนเป็นแฟนกันแล้ว ก็ต้องดูแลกัน อย่าคิดมากไปเลย”

“มันจะดีใช่ไหมคะ พี่พีทเขาจะไม่ว่าน้ำหวานตามเขาเกินไปใช่ไหม ทุกวันนี้น้ำหวานก็ทั้งโทรหาเขาทั้งส่งข้อความถึงเขา เขาก็ไม่ค่อยว่างคุย น้ำหวานทำตัวไม่ถูก กลัวว่าจะตามเขามากเกินไป”

“ไม่หรอก คุณพีทเขาก็ดูโอเคกับน้ำหวานนี่หรือไม่ใช่”

“ค่ะก็ดี น้ำหวานจะทำอย่างพี่บีแนะนำค่ะ”

นลินีนึกไปถึงภัทรพล ว่าเขาดีกับเธอช่วงไหนบ้าง ได้แต่ทอดถอนใจว่าส่วนใหญ่แล้วเขาจะเฉยๆ เหม่อลอยเสียเป็นส่วนใหญ่ เป็นเธอที่คอยชวนพูดคุยสร้างบรรยากาศ จริงๆ เขาติดจะเฉยชาด้วยซ้ำเวลาเดียวที่เขาออดอ้อนเอาใจ ก็ตอนอยู่บนเตียง คิดถึงตอนที่อยู่บนเตียงกับเขา ก็รู้สึกหวาบหวิวขนลุกไปทั้งตัว เธอไม่เคยมีแฟนหรือว่าผู้ชายเขาจะเป็นกันแบบนี้

“น้ำหวานคะ ถ่ายเซตต่อไปได้เลยค่ะ”

ทีมงานมาตามให้ไปถ่ายแฟชั่นเซทต่อไปซึ่งเธอเปลี่ยนชุดเสร็จนานแล้ว นางเอกสาวต้องละทิ้งความคิดไว้เพียงแค่นั้นแล้วก็ไปทำงานต่อ

“ป้าน้อมคะ นาว่าน้ำซุปนี่เคี่ยวได้ที่แล้วค่ะ ช้อนฟองทิ้งหน่อยนาว่าจะปิดเตาเลยนะคะ”

ศศินาที่กำลังอยู่หน้าเตาเตรียมทำอาหารเที่ยงขึ้นโต๊ะให้เจ้าสัวอนันต์เอ่ยกับแม่บ้านสูงวัย โดยไม่ได้หันมามอง

ภัทรพลส่งสายตาให้ประนอมเดินออกไปจากครัว แล้วเดินเข้าไปหอมแก้มหญิงสาวผู้เป็นเมียที่ยืนอยู่หน้าเตา

“หอมจังเลย ทำอะไรครับเมีย”

“ว้ายพีทเล่นอะไรนาตกใจหมดเลย นี่ถ้าถือมีดอยู่ ฟันพีทไปแล้วนะ”

“โอ๊ะเมียจ๋าไม่ได้นอนด้วยกันแค่ไม่กี่คืน อยากฟันผัวแล้วเหรอ”

“คนบ้า”