เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 90

“เดี๋ยวสิมึงอย่าเพิ่งไป กูจัดให้ไอ้พีทมันตั้งแต่เมียมันหอบผ้าหนีดูมันเครียดๆ กูก็สงสารอยากให้มันได้ปลดปล่อยบ้าง นี่มึงเห็นไหมน้องๆแต่ละคนที่กูคัดมาสเปคมันทั้งนั้นเลยนะมึง”

ปิติศักดิ์เดินมาล็อกคอดนุรุจที่ทำท่าว่าจะเดินออกจากห้อง

“งั้นมึงให้ไอ้พีททั้งหมดเลยกูไม่เอา”

“กูจัดมาให้ตั้งคนละสอง มึงไม่เอาไอ้พีทควบสี่มันจะไหวเหรอวะ”

ปิติศักดิ์หันมาถามเขาที่ยืนอึ้งอยู่กับความขาว อวบตรงหน้า ถ้าถามว่าอยากไหมตอบได้เลยว่าอยากมากเพราะธรรมชาติมันเรียกร้อง คนเคยได้กินเกือบทุกวันแถมกินดุด้วย ต้องอดอยากปากแห้งมาร่วมสองเดือน นับตั้งแต่วันที่ศศินาจากเขาไป ทุกวันนี้เขายังคิดถึงเธออยู่ทุกวัน ตอนหลับก็ฝันถึงเธออยู่ทุกคืน ถ้าวันไหนฝันว่าได้ร่วมรักกันวันนั้นถือว่าฝันดี แต่ตื่นขึ้นมาอีกทีบิ๊กพีทก็แข็งโด่ชี้เพดานห้อง จนต้องเมื่อยมือทำให้มันสงบลงถึงจะพอไปทำงานได้ คนไม่เคยชักเองมาแปดเก้าปี ต้องมาทำอะไรแบบนี้ก็อนาถใจตัวเองเหมือนกัน

นี่ไม่นับว่าต้องเอาหมอนข้างมากอดแล้วฉีดน้ำหอมของศศินาให้เต็มเตียง จินตนาการว่ากำลังร่วมรักกับเธอ ครวญครางเรียกศศินาดังลั่นห้องอีกด้วยนะ ถ้าไอ้เพื่อน รักเขารู้มันคงหัวเราะเยาะ แต่ถ้าคืนไหนฝันร้าย ฝันว่าศศินามาบอกลาเขาตามถ้อยคำในจดหมายที่เขาจำขึ้นใจทุกคำ คืนนั้นเป็นอันว่าไม่ได้นอน เพราะเหนื่อยกับการวิ่งตามเธอในฝัน

คนเรามันก็ต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอด ถ้าจะปล่อยให้ตัวเองคิดถึงเธอจนตายก็คงได้ตายจริงๆทุกวันนี้เขาเลยทำงานหามรุ่งหามค่ำทำเหมือน ทำแทนศศินาไปด้วยอีกคน เพราะผู้จัดการฝ่ายขายและการตลาดคนใหม่ที่จะมาแทนศศินาจะเริ่มงานในอีกสองเดือนข้างหน้า เขาเลยควบมันสองตำแหน่งเสียเลยระหว่างรอจะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน เวลาว่างเขาก็ออกกำลังกายให้เหนื่อยจะได้นอนหลับง่าย ทุกวันนี้กล้ามที่ว่าแน่นแน่นกว่าเดิมอีก อกที่เคยให้ศศินาซบนอนทุกคืน ตอนนี้แน่นกว่าเดิมมากคิดในแง่บวกแบบคนมองโลกในแง่ดี ถือว่าเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสช่วงเมียหนี เมียกลับมาเมื่อไหร่จะได้ร้อง อู้ว ยอมยกโทษให้ง่ายๆเมื่อเจอกล้ามแน่นๆ