“น้ำหวานครับพี่ไม่โอเค ที่น้ำหวานล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวพี่ขนาดนี้”
ปากกำลังจะหลุดไปว่า ขนาดนายังไม่เคยทำแบบ นี้เลย แต่ก็หยุดไว้ได้
“น้ำหวานขอโทษค่ะ แต่พี่พีทจะให้น้ำหวานทำยังไงคะ น้ำหวานโทรหาพี่พีทไม่รู้ตั้งกี่รอบทั้งส่งข้อ ความไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้งพี่พีทก็ไม่ยอมตอบ ไม่โทรกลับถ้าน้ำหวานไม่ทำแบบนี้ ถึงตอนนี้ก็ไม่รู้จะได้คุยกันไหม”
ท่าทางพูดอย่างอัดอั้นของเธอ ทำให้เขาได้สติ พยายามสงบใจ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆพยายามจะมองในมุมของเธอ เห็นการระบายด้วยอารมณ์อัดอั้นก็นึกเห็นใจอยู่เหมือนกัน เพราะรู้ว่าปกติเธอไม่ใช่คนแบบนี้ นี่คงจะเหลือทนจริงๆ
แต่วันนี้เขายุ่งมากจริงๆมีประชุมทั้งวันแล้วก็ยังมีนัดกับลูกค้าตอนเย็นอีก เห็นสายโทรเข้าจากเธอ เขาก็ไม่พร้อมจะรับ คิดจะโทรกลับก็ลืมๆไป
เห็นคนตัวเล็กยืนกัดปากพยายามกลั้นอารมณ์จึงเอื้อมมือไปโอบเธอไว้ แล้วดึงไหล่บางให้เข้ามาซบอก
“พี่ขอโทษค่ะ พี่งานยุ่งไปหน่อย”
เขาลูบผมนุ่มสลวยไปมาอย่างปลอบโยน
“แล้วน้ำหวานก็มีเรื่องจะถามพี่พีทด้วยค่ะ”
สีหน้าของเธอดูจริงจังจนเขาต้องชะงักมือที่กำลังลูบผมเธออยู่
“มีเรื่องอะไรครับ”
“ที่กองถ่ายเขาคุยกันว่าพี่พีท..”
“พี่อะไรครับ” เขาถามอย่างรอฟัง
“พี่พีทไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ตัวประกอบที่กองเขาเอามาพูดว่าเขาไปนอนกับพี่พีทมา”
“……….”
หน้าของเธอแดงเขาไม่รู้ว่าเธอโกรธหรืออาย
“จริงหรือเปล่าคะ”
เธอจ้องหน้าเขาอย่างรอฟัง สำหรับคนอย่างเขา
ไม่มีอะไรต้องโกหก กล้าทำเขาก็กล้ารับ
“จริงครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ