เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 96

“รางวัลสำหรับคนน่ารักค่ะ” 

เขามองใบหน้าน่ารัก ที่น้ำตายังคลอๆที่หัวตา แต่มีรอยยิ้มเปื้อนหน้า สวย น่ารัก แต่ทำไมถึงไม่รัก ขนาดกอดเธออยู่ตรงนี้ใจยังลอยไปหาใครอีกคน ได้แต่ทอดถอนใจอย่างอึดอัดเมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบเสียที

“พี่พีทขา วันนี้ก็ดึกแล้วพี่พีทนอนที่นี่ไหมคะ พรุ่งนี้เราจะได้ออกไปด้วยกันเลย”

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เห็นใบหน้าที่รอคอยคำตอบ อย่างคนที่คาดหวัง พอจะดูออกว่าเธอคงข่มความอายพอตัวเลยตอบตกลง เพื่อไม่ให้เธอเสียหน้า

“พี่ขอลงไปเอาเสื้อผ้าในรถก่อน น้ำหวานจะให้พี่นอนห้องไหน”

ก็ห้องนอนเธอมันมีตั้งสามห้อง เขาคงใช้อาศัยหลับนอนได้สักคืน

“พี่พีทจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าเราจะนอนห้องเดียวกัน พอดีน้ำหวานไม่ได้ให้แม่บ้านปูที่นอนอีกสองห้องไว้ค่ะ”

คนตอบหน้าแดงแต่เขาเหงื่อตก ได้แต่ตอบรับแล้วขอตั้งสติบอกเธอว่าจะลงไปเอาเสื้อผ้าในรถ เมื่อกลับมาถึงห้องก็วางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ เดืนถือชุดนอนเข้าห้องไป ตอนนี้เขากลายเป็นคนใส่ชุดนอน ครบชุดทั้งกางเกงและเสื้อนอนแล้ว ตามคำสั่งของศศินา เห็นไหมว่าเขาคิดถึงเธออยู่ตลอด แทบจะทุก ลมหายใจเข้าออก ถอดเสื้อผ้าเสร็จก็เอากองไว้ที่พื้น อาบน้ำใส่ชุดนอนเสร็จเจอว่าที่คู่หมั้นใส่กางเกงนอนขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวแบบผ้าลื่นๆ นั่งดูโทรศัพท์อยู่บนเตียง เปิดเพียงไฟสีสลัวข้างเตียงเอาไว้ ‘เอาไงดีวะกู’ นึกปรึกษากับตัวเองในใจ ตัดสินใจนอนลงในฝั่งที่ว่าง แล้วหลับตา

“พี่พีทขา ขอกอดหน่อย” 

เสียงของคนข้างๆดังแว่วหวานมา ลืมตาดูเห็นว่าเธอปิดไฟแล้ว มีแค่เพียงแสงสลัวๆ มาจากห้องน้ำว่าที่คู่หมั้นของเขาพลิกตัวมากอด อกนุ่มๆสัมผัสอกแกร่งเนื้อแนบเนื้อกลิ่นกายหอมกรุ่น เขาควรจะตื่นตัวแต่กลับไม่มีอารมณ์ เขาได้แต่จับมือหญิงสาวไว้ แล้วตบหลังมือน้อยเบาๆหันไปกดจูบที่ข้างขมับหอมกรุ่น แล้วเอ่ยว่า 

“Good night ค่ะ”