เมียนักเลง นิยาย บท 17

"เรียนเสร็จแล้วไปไหนดีวะ" สหรัฐถามขึ้นขณะเดินจับกลุ่มกันออกมาจากอาคารเรียน โดยมีเหมราชและบดินทร์เดินนำหน้า

"กูว่าจะไปหาไอติมกินแถวโรงเรียนเนกไทแดงหน่อยว่ะ เผื่อจะเจอเด็กน่ารักๆแล้วจับมาทำเมียเหมือนไอ้นักเลงเถื่อนแถวนี้บ้าง" ต้นน้ำตอบหน้าระรื่น แต่ยังไม่วายกระแนะกระแหนเพื่อนรักอย่างเหมราช ทำเอาคนโดนจิกกัดทำหน้าเซ็ง

"กูเคยได้ยินคนเขาพูดกันว่าเด็กโรงเรียนนี้แม่งแจ่มๆทั้งนั้น โดยเฉพาะเด็กหน้าตาใสซื่อชอบถือไอติมกล่องใหญ่ๆ กูเคยเห็นมาแล้วนะเว้ย แก้มแดงๆป่องนิดๆงี้ น่าฟัดฉิบหาย" บดินทร์หมุนตัวกลับไปพูดคุยกับต้นน้ำและสหรัฐอย่างสนุกสนาน พร้อมทั้งเดินถอยหลังไปด้วย มีเพียงเหมราชที่เดินต่อไปเงียบๆ

"น่ารักขนาดนั้นทำไมไม่จับทำเมียเลยวะ" ต้นน้ำแสร้งถามเสียงดัง

"ถ้าเจอกันอีกกูจะจับหอมแก้มแม่ง...โอ๊ย!" บดินทร์ร้องเสียงหลงเมื่อโดนใครบางคนถีบเข้ามาตรงสะโพกเต็มแรงทันทีที่เขาพูดประโยคนั้นจบ ต้นน้ำและสหรัฐที่เห็นว่าเป็นฝีมือของเหมราชรีบปิดปากเงียบ

"ไอ้เหี้ยเหม! มึงถีบกูทำไมวะ" แรงถีบของเหมราชทำให้บดินทร์ที่ไม่ทันตั้งตัวกระเด็นห่างออกไปหลายก้าว เขารีบยืนทรงตัว แล้วหมุนตัวกลับไปเท้าเอวมองเพื่อนรัก

"ถ้ามึงยังไม่หุบปาก มึงจะโดนมากกว่านี้ พวกมึงสองตัวก็เหมือนกัน พูดมากน่ารำคาญ" เหมราชชี้หน้าคาดโทษบดินทร์ในประโยคแรก ก่อนจะหันกลับไปปรายตามองต้นน้ำและสหรัฐที่กำลังยืนสงบปากสงบคำ จากนั้นจึงเดินออกไป

"โดนไปหนึ่ง" ต้นน้ำกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของเพื่อนรักอย่างบดินทร์

"เดี๋ยวกูจะฟ้องน้องนาร์เนียให้เอากล่องไอติมตบหัวมันแม่งเลย" บดินทร์มองตามหลังเหมราชไปอย่างคาดโทษ "มันคิดว่าตีนมันเบาเหมือนปุยนุ่นเหรอวะ แม่งถีบเข้ามาได้ ดีนะกูไม่ล้มจับกบ"

"มึงควรจะขอบใจมันนะที่มันไม่ถีบยอดหน้ามึงแทน" สหรัฐเหยียดยิ้มใส่เพื่อนรัก ก่อนจะเดินตามเหมราชออกไป

"เดี๋ยวมึงเนี่ยแหละจะโดนกูถีบยอดหน้าแทนไอ้รัฐ!" บดินทร์รีบเดินตามสหรัฐไป โดยมีต้นน้ำเดินตามหลังไปติดๆ

"เหมมมมมมมม" นาร์เนียยิ้มหวานด้วยความดีใจเมื่อเดินออกมาหน้าโรงเรียนแล้วเห็นเหมราชนั่งรออยู่บนรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์คันหรู เสียงตะโกนของเธอทำให้เขาที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรีบเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

"เหมมารับหนูเหรอ" เด็กสาวเดินเข้าไปหา ยกแขนข้างหนึ่งขึ้นไปวางบนต้นขาของเขาอย่างถือวิสาสะ แต่เหมราชก็ไม่ได้ปัดออก

"มาขับรถเล่นมั้ง" เขาตอบด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย พร้อมกับเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนถังน้ำมัน หยิบหมวกกันน็อกขึ้นมาครอบศีรษะให้เธอ

"นี่มันหมวกกันน็อกของเหมไม่ใช่เหรอ ให้หนูทำไม" นาร์เนียเปิดหน้ากากบังลมถาม แต่หัวใจดวงน้อยมันพองโตเพราะการกระทำของเขา

"เธอเป็นเมียฉันแล้วนิ" เหมราชตอบหน้านิ่ง "ของๆฉันก็คือของๆเธอ ของๆเธอก็คือของๆฉันเหมือนกัน รวมถึงตัวเธอด้วย"

"แล้วเหมล่ะ เหมเป็นของหนูด้วยรึเปล่า"

"ฉันไม่ใช่ของๆเธอ แต่ฉันเป็นผัวเธอ มีอะไรจะถามอีกไหม?"

พวงแก้มป่องอมชมพูระเรื่อพลันเปลี่ยนสีเป็นแดงก่ำด้วยความเขินอาย ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งกระตุกสั่นไหวกับคำตอบของชายหนุ่ม นาร์เนียมองใบหน้าคมเข้มของคนตรงหน้าตาแป๋ว

"งั้นหนูก็ไม่ใช่ของๆเหม แต่เป็นเมียเหมใช่ไหม"

"เธอเป็นของๆฉัน"

"แล้วทำไมเหมไม่ใช่ของหนูล่ะ ขี้โกงนิ"