เมียนักเลง นิยาย บท 66

@วันต่อมา

"อื้อ~" อ้อมแขนแกร่งของใครบางคนที่กอดรัดแน่นจากทางด้านหลังจนรู้สึกอึดอัด ช่วยปลุกนาร์เนียที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงให้ลืมตาขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ แต่เพียงแค่ขยับตัวบิดขี้เกียจอาการร้าวระบมก็ตรงเข้าเล่นงานแทบทุกส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะกลางหว่างขา

ดวงตากลมโตกลอกกลิ้งไปมาขณะที่เธอกำลังไล่ทบทวนความทรงจำและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เด็กสาวใช้เวลาในการเรียบเรียงความทรงจำนานหลายนาที ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อทุกภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคืนประเดประดังเข้ามาในสมอง

"ผะ..ผู้ชายนิสัยไม่ดี" เธอรีบขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเจ้าของท่อนแขนแกร่งที่วางพาดอยู่บนเอวคอด แล้วหยัดกายลุกขึ้น ทำหน้าเง้าหน้างอมองใบหน้าหล่อเหลาของคนที่ยังนอนหลับอยู่ เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะตื่นจึงฟาดกำปั้นน้อยๆใส่แผงอกแกร่งเต็มแรง

ปึก!

"โอ๊ย! อะไรวะ" เหมราชสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเมื่อโดนอะไรบางอย่างฟาดลงมากลางอกจนรู้สึกจุก แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นว่าเป็นฝีมือของนาร์เนียก็ถอนหายใจพรืดใหญ่

"งอแงอะไรแต่เช้าเลย"

"สารภาพมานะว่าเหมอยู่เบื้องหลังแผนการมอมเหล้าหนูเมื่อคืน! แล้วยังเอาไอติมทิ่มหนูจนขาเกือบถ่างอีก!" นาร์เนียกอดอกถามเสียงเกรี้ยว

"แผนการอะไร ดูหนังมากไปนะ"

"เหมไม่ต้องมาโกหก หนูรู้ว่ามันเป็นแผนของเหม เหมวางแผนให้พวกพี่บดินทร์มอมเหล้าหนู แล้วก็ลากหนูกลับมากินที่ห้อง เหมฉวยโอกาส!"

"ใครกันแน่ที่ฉวยโอกาสจะกินไอติมกะทิของฉันอย่างเดียว" เหมราชทำหน้ายียวน แต่นาร์เนียกลับทำหน้าครุ่นคิด คงอาจจะมีบางเหตุการณ์ที่เธอหลงลืมไปบ้าง

"อย่ามาพูดมั่วๆนะ หนูไม่มีวันพูดอะไรแบบนั้นหรอก ไอติมของเหมมันไม่อร่อยเลยสักนิด"

"แต่ถ้าฉันมีหลักฐานว่าเธอพูดแบบนั้นจริงๆ ฉันจะกระแทกเธอจมเตียงตอนนี้เลยนะ เอาไหมล่ะ"

"เอาซี่~ ไหนล่ะหลักฐาน" นาร์เนียท้าทาย

"หึ เดี๋ยวได้รู้แน่ว่าสลบคาอกมันเป็นยังไง" เหมราชแสยะยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง ทำเอาหัวใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ลางสังหรณ์มันบอกเธอว่าเหมราชอาจจะทำอะไรบางอย่างที่เธอคาดไม่ถึง

'ทำอารายเหรอ~'

'ถ่ายคลิปเด็กหื่นเก็บไว้เป็นหลักฐาน ตื่นเช้ามาจะได้ไม่โวยวาย'

'ถ่ายทามไม กินติมกาทิกันดีกว่า สนุกกว่าตั้งเยอะ'

นาร์เนียชะงักไปเมื่อได้ยินน้ำเสียงยานคางของตัวเองดังออกมาจากมือถือเครื่องหรูของเหมราช เธอมองรอยยิ้มร้ายกาจกับโทรศัพท์ในมือของเขาสลับกันไปมา ก่อนจะตัดสินใจแย่งมันมาดูให้หายสงสัย

"..!!" ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นภาพเคลื่อนไหวของตัวเองปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ เธอนิ่งอึ้งราวกับถูกสาปไปชั่วขณะเมื่อจู่ๆภาพบางเหตุการณ์ที่หลงลืมไปก็ประเดประดังเข้ามาในสมองอีกครั้ง ทุกภาพชัดเจนราวกับกำลังอยู่ในช่วงเวลาเหล่านั้น รวมไปถึงภาพเหตุการณ์ที่เธอทำกับเหมราชต่อหน้าเพื่อนของเขาทั้งสามคนด้วย

ใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต่งแต้มด้วยสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อคืน นาร์เนียเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะตวัดสายตามองเจ้าของมือถือเครื่องหรูเป็นการกลบเกลื่อนความเขินอาย

"หะ..เหมจะแบล็คเมล์หนูเหรอ"

"แค่เก็บหลักฐานไว้ให้เด็กหื่นดูเฉยๆ"

"ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลยนะ เหมร้ายกาจที่สุด เหมวางแผนให้พวกพี่บดินทร์มอมเหล้าหนูเพื่อให้เรามีอะไรกัน ทำไมต้องหลอกหนูด้วย"

"ก็เมียใจแข็ง เลยต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมนิดหน่อย" เหมราชตอบหน้าตาเฉย ไม่ได้สำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำเลย พร้อมกับรั้งตัวเด็กสาวเข้ามาใกล้ๆ

"เฮียจะทำตามกฎอย่างเคร่งครัด" นาร์เนียอมยิ้มแก้มปริกับความน่ารักของแฟนหนุ่ม

"สัญญาก่อนว่าจะน่ารักแบบนี้ตลอดไปเลยนะ" นิ้วก้อยเรียวยาวยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่ม ซึ่งเหมราชก็ไม่อิดออดที่จะยกนิ้วก้อยของตัวเองขึ้นมาเกี่ยวรัดเบาๆ

"จบเรื่องนั้นแล้วนะ" เขายกศีรษะลงจากหน้าตัก แล้วรั้งตัวเด็กสาวให้นอนลง "งั้นมาต่อเรื่องที่เราพนันกันไว้ดีกว่าไหม"

"ไม่เอาหรอก เฮียเหมเจ้าเล่ห์ หนูจะไม่หลงกลเฮียเหมอีกแล้ว"

"งั้นจูบหน่อย" ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนเข้าไปใกล้ริมฝีปากอวบอิ่ม ซึ่งนาร์เนียก็สนองความต้องการของเขาด้วยการพรมจูบเบาๆทั่วใบหน้า กอดล็อกศีรษะของเขาไว้หลวมๆ

เหมราชหลุดยิ้มกว้างกับการกระทำของแฟนสาว รอยยิ้มของเขาทำให้นาร์เนียชะงักไป มันเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขายิ้มกว้างขนาดนี้

"หนูรู้แล้วว่าทำไมเฮียเหมถึงไม่ชอบยิ้ม"

"ทำไม"

"เพราะรอยยิ้มของเฮียเหมมันสวยมากๆเลย เฮียเหมเลยไม่อยากให้ใครเห็นใช่ไหมคะ"

"รอยยิ้มของฉันอยู่ที่เธอ"

"..." คำหวานของเหมราชทำหัวใจดวงน้อยพองโต เด็กสาวซบหน้าลงตรงซอกคอหนา ซ่อนใบหน้าแดงระเรื่อ

"จำไว้ว่าเธอเป็นรอยยิ้มของฉัน" เหมราชกระซิบบอกข้างหู พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดเธอไว้หลวมๆ ความอบอุ่นจากคำพูดของเขามันส่งผ่านไปถึงหัวใจ