เมียนักเลง นิยาย บท 73

"วะ..หวัดดีค่ะเฮียเหมราช ขอเรียกเหมือนนาร์เนียนะ จะเรียกว่าพี่เหมราชมันก็ยังไงๆอยู่" ไพลินยกมือทักทายเมื่อได้สติกลับมา กลบเกลื่อนท่าทางเขินอายของตัวเองด้วยการทำสีหน้าเรียบเฉย แต่ความหล่อเหลาราวกับนายแบบบนหน้าปกนิตยสารของเหมราชมันก็ตรึงให้เธอละสายตาจากดวงหน้าของเขาไม่ได้

"มองอะไรหนักหนาวะ" เพราะโดนจ้องมองจนเกิดความรำคาญเหมราชจึงโพล่งถามออกไปตรงๆ ทำเอาไพลินทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเขา

"เฮียเหมอย่าดุเพื่อนหนู เดี๋ยวหนูไม่มีเพื่อน" นาร์เนียปรามหน้ามุ่ยเมื่อเห็นไพลินเริ่มทำตัวไม่ถูก เธอไม่อยากให้ไพลินรู้สึกกลัวเหมราช เพราะเธออาจจะเสียเพื่อนใหม่คนนี้ไป

"เฮียไม่ชอบให้ใครมองหน้า หนูก็รู้นิ"

"ตอนหนูเจอเฮียเหมครั้งแรกหนูก็มองแบบนี้เหมือนกัน เพราะเฮียเหมหล่อเหมือนนายแบบเลย ให้เพื่อนหนูมองสักนิดไม่ได้เหรอ"

"มองมากๆเดี๋ยวจะได้มองตีนแทนหน้า"

"เฮียเหมเกเรอีกแล้ว เดี๋ยวหนูจะตีก้น"

"หันควงไม้ไอติมให้ชำนาญก่อนเถอะค่อยมาไล่ตีก้นเฮีย" เหมราชยิ้มท้าทาย แต่ก็โดนคู่หมั้นสาวปล่อยหมัดใส่หน้าท้องแกร่งเบาๆ ในขณะที่ไพลินยืนมองการหยอกล้อของทั้งสองคนเงียบๆ

"ไพลินไปกินข้าวกับเรานะ" นาร์เนียเอ่ยชวน

"เธอจะไปกับคู่หมั้นของเธอไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ตามไปเป็นก้างขวางคอดีกว่า เดี๋ยวหาอะไรกินในศูนย์อาหารคณะเนี่ยแหละ" ไพลินปฏิเสธด้วยสีหน้าเกรงใจ

"แต่ในศูนย์อาหารของวิศวะฯมีไอติมฟรีให้กินเยอะเลยนะ เราใช้อภิสิทธิ์คู่หมั้นเฮียเหมกินติมฟรีที่นั่นบ่อยๆ ทุกคนเกรงใจเฮียเลยชอบเลี้ยงติมเรา ไพลินไปกินติมฟรีด้วยกันนะ"

"..." คนโดนชวนทำหน้าไม่เข้าใจ ไม่ต่างจากเหมราชที่กลอกตาไปมา

"ไปด้วยกันนะ เดี๋ยวให้เฮียเหมเลี้ยงข้าว" ไม่รอให้ไพลินปฏิเสธเป็นรอบที่สอง นาร์เนียก็ดึงมือของหล่อนมากุมไว้อย่างถือวิสาสะ

"เฮียเหมเลี้ยงข้าวไพลินด้วยนะ" เด็กสาวแหงนคอมองชายหนุ่ม กะพริบตาปริบๆอย่างออดอ้อน แต่เหมราชก็ไม่ได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธ เขาเดินกอดคอเธอออกมาจากตรงนั้น ทำให้ไพลินเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเดินตามไป เพราะโดนนาร์เนียจับมือข้างหนึ่งไว้

@คณะวิศวกรรมศาสตร์

"แหมมมมม เมียเข้ามหาลัยวันแรกนี่นั่งเรียนไม่ติดเลยนะมึง ทิ้งเพื่อนไปรับเมีย ช่างเป็นเพื่อนที่ประเสริฐเหลือเกิน"

"แม่มึงให้ปากมาไว้แซะคนอื่นอย่างเดียวรึไง" เหมราชว่าให้เพื่อนรักอย่างต้นน้ำ ซึ่งเป็นเจ้าของคำพูดกระแนะกระแหนเมื่อสักครู่

"น้องนาร์เนียใส่ชุดนักศึกษาแล้วน่ารักมากเลยนะเนี่ย เหมือนตุ๊กตาตัวน้อยๆ น่าทะนุถนอม รับน้องเสร็จเมื่อไหร่ใส่กระโปรงทรงเอนะ พี่อยากเห็นหมาบ้ามันคลั่งข้ามคณะ"

"ขอบคุณค่ะ" นาร์เนียร์ยิ้มรับชม

"แล้วแม่สาวน้อยหน้าสวยนี่ใครวะ" ต้นน้ำปรายตามองเพื่อนใหม่ของนาร์เนีย

"นี่ไพลินเพื่อนใหม่หนูเองค่ะ ไพลินนี่พี่ต้นน้ำเพื่อนสนิทของเฮียเหม" นาร์เนียแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน พร้อมกับเดินจูงมือไพลินเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ว่าง

"งานดี" ไพลินพลั้งปากอย่างลืมตัวเมื่อได้มองใบหน้าหล่อเหลาของต้นน้ำในระยะประชิด เธอมองหน้าเหมราชกับต้นน้ำสลับกันไปมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบกับนาร์เนีย

"อิจฉาเธอเป็นบ้าเลย อยากถูกรายล้อมด้วยคนหล่อแบบนี้บ้าง"

"เฮียเหมมีเพื่อนอีกสองคนนะ หล่อทั้งแก๊งเลย" นาร์เนียกระซิบบอก ในขณะที่ต้นน้ำเท้าคางฟังสองสาวคุยกัน

"พวกเขาโสดทุกคนเลย หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ ไพลินสนใจไหม"