เมียนักเลง นิยาย บท 9

"นี่เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันวะ โดนผู้ชายจับนม ถอดกางเกงในยังไม่โวยวาย แถมยังมีหน้ามายื่นข้อเสนอแบบนั้นให้ฉันอีก สาบานว่านี่ไม่ได้อ่อย?" หลังจากนิ่งอึ้งไปหลายนาทีกับสิ่งที่นาร์เนียเอื้อนเอ่ยออกมา เหมราชจึงพูดขึ้นอีกครั้ง คำพูดเชื้อเชิญของเธอมันสวนทางกับหน้าตาซื่อที่เธอกำลังแสดงออกอย่างสิ้นเชิง

"หนูแค่อยากให้เหมมาเล่นกับหนูอีก ถ้าพรุ่งนี้เหมยอมมาเล่นกับหนูหนูก็จะยอมให้เหมตีก้นอีกหลายๆที หนูไม่ได้อ่อยเหมนะ มันคือการแลกเปลี่ยนค่ะ" นาร์เนียอธิบายยาวเหยียดด้วยกลัวว่าเหมราชจะตีความหมายของคำพูดเธอผิดไป แต่เขากลับขมวดคิ้วมองเธออย่างมึนงง เป็นการแสดงออกทางสีหน้าว่าเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพยายามจะอธิบาย

"ถ้าเหมไม่อยากมาเล่นกับหนู งั้นหนูขอไปเล่นกับเหมที่คอนโดของเหมได้ไหม~" ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆพลางกลอกตาไปมา ก่อนจะหันหลังหนีแล้วเดินลงบันไดไป เขาคงประสาทเสียหากยังยืนคุยกับนาร์เนียโดยไม่มีข้อสรุปที่ลงตัวแบบนี้

"พรุ่งนี้หนูจะไปเล่นที่คอนโดของเหมนะ"

"อย่ามายุ่งกับฉัน!" นอกจากนาร์เนียจะไม่สะทกสะท้านกับน้ำเสียงตวาดเข้มของเหมราชแล้ว เธอยังเดินตามไปตบสะโพกสอบของเขาเบาๆ ทำเอาผู้ชายดิบห่ามอย่างเหมราชนิ่งอึ้งไปกับการกระทำของเด็กสาว

"ธะ..เธอทำบ้าอะไรฮะ!" เขาหมุนตัวกลับมาตวาดเสียงถาม แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นรอยยิ้มไร้เดียงสาของคนตรงหน้า ให้ตายเถอะ! ทำไมเขาต้องมาเจอกับเด็กหน้ามึนอย่างเธอด้วยเนี่ย!

"ก้นเหมเด้งดึ๋งดีจัง ขอกัดเล่นหน่อยได้ไหม"

"..." นะ..นี่เขากำลังโดนลวนลามใช่ไหม?

"หนูเพิ่งเคยจับก้นผู้ชายครั้งแรก มันเด้งดึ๋งเหมือนเยลลี่เลยค่ะ ก้นเหมแน่นมากเลย"

"ยัยเด็กโรคจิต!" เหมราชตะคอกเสียงใส่อย่างเหลืออด ก่อนจะผลุนผลันเดินออกมาจากบ้านของเด็กสาวในทันที ซึ่งนาร์เนียก็ทำหน้าที่เจ้าของบ้านที่ดี รีบเดินตามไปส่ง

"หนูขอเบอร์เหมไว้ได้ไหม เดี๋ยวคืนนี้หนูจะโทรไปบอกฝันดี" คนโดนเซ้าซี้ทำหน้าเซ็งอย่างนึกรำคาญ พร้อมกับหยิบหมวกกันน็อกขึ้นมาครอบศีรษะ แต่เด็กจอมจุ้นจ้านก็ยื่นมือเข้ามาเปิดหน้ากากบังลมขึ้นอย่างถือวิสาสะ

"ไม่โดนตีนไม่เลิกกวนใช่ไหม?"

"หนูแค่จะบอกว่าขับรถดีๆนะคะ พรุ่งนี้เรามาเล่นตีก้นกันอีกนะ"

"ไปไกลๆตีนเลยไป" เหมราชดันตัวเด็กสาวออกให้พ้นทาง ดันหน้ากากบังลมลงมาปิดหน้าเหมือนเดิม แล้วขับรถออกไปทันที

@วันต่อมา

"เป็นห่าอะไรวะไอ้เหม กูเห็นมึงนั่งหันซ้ายหันขวามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย" เหมราชลอบถอนหายใจเบาๆ แล้วหันหน้ากลับมามองเพื่อนรักอย่าง บดินทร์ ซึ่งเป็นเจ้าของคำถามเมื่อสักครู่

"โดนไล่กระทืบจนสมองทำงานผิดปกติรึไงวะมึง ทำท่าแม่งเหมือนคนหวาดระแวง" นั่นเป็นคำพูดเสริมของ สหรัฐ หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเขา แน่นอนมันเป็นเพื่อนรักของเขาด้วย

"หรือมึงแอบไปทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบวะ เลยกลัวว่าเขาจะตามมาประจานถึงมหาลัยงี้เหรอ?" คำถามไม่สร้างสรรค์หลุดออกมาจากปากของ ต้นน้ำ ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของเขา

"อย่างไอ้เหมเนี่ยนะจะแอบไปทำผู้หญิงท้อง? ถ้าบอกว่ามันแอบไปกระทืบผู้หญิงตายกูจะเชื่อโดยไม่ต้องถามหาสาเหตุเลยแม่ง" บดินทร์แย้งขึ้น ทำเอาคนโดนกล่าวหาอย่างเหมราชส่ายหน้าเอือมระอา เขาชินชากับความปากเสียของเพื่อนรักทั้งสามคน เพราะเขาเองก็ไม่ได้ต่างไปจากพวกมันนัก

ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบตวัดก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์คันหรู ขณะที่ดวงตาคมกริบกวาดมองทุกพื้นที่ในโรงจอดรถของคอนโดอย่างหวาดระแวง เมื่อเห็นว่าภายในโรงจอดรถไม่มีคนอื่นนอกจากเขา จึงค่อยๆถอดหมวกกันน็อกออก

เหมราชถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินถือหมวกกันน็อกเข้าไปในคอนโด เสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆเฉกเช่นที่ทำเป็นประจำ

"เฮ้อ~ ก็แค่เด็กเวรตัวนิดเดียว จะกลัวทำไมวะ" เขาทิ้งตัวลงบนโซฟาพลางลูบหน้าเบาๆ พร้อมกับถอดเสื้อช็อบวิศวะฯออก

แกร๊ก~

เสียงปลดล็อกประตูห้องนอนดังขึ้นเบาๆในตอนที่เหมราชกำลังจะล้มตัวนอนบนโซฟา เขารีบหยิบหมวกกันน็อกที่วางอยู่ใกล้ๆตัวตามสัญชาตญาณ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายมันเต้นระรัวขณะมองบานประตูค่อยๆเปิดกว้าง

"เหมมมมมมมมม~

"..!!!" นะ..นี่มันอะไรกันเนี่ย! เหมราชแทบทำอะไรต่อไม่ถูกเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มเดินยิ้มแย้มออกมาจากห้องนอน ในอ้อมแขนของเธอกอดไอศกรีมกล่องใหญ่ไว้แน่น

"กินติมกัน~"

เข้ามาได้ยังไงวะเนี่ย!