เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 46

ได้ยินดังนั้น กู้ชิงเกอก็ตกตะลึง ไม่ค่อยเข้าใจว่าประโยคนี้ของเขาหมายถึงอะไร แต่ประคองแก้วนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ

ผ่านไปสักพัก กู้ชิงเกอไม่รอให้ฟู่ซือหานเอ่ยปาก ก็กล่าวขึ้นเอง “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว นายไปได้หรือยัง?”

ฟู่ซือหานเลิกคิ้ว มองเธออย่างไม่พอใจ

ถึงแม้กู้ชิงเกอจะค่อนข้างอาย แต่ก็ยังจำใจพูดขึ้น “ตรงที่นายนั่งอยู่ ตอนนี้คือเตียงฉัน”

“เตียงเธอ?” ฟู่ซือหานหรี่ตา สายตาเย็นยะเยือกกลอกวนรอบใบหน้าเธอ ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะเบาๆ จนเกิดเสียงนิดๆ

สายตาเขาจ้องหน้าเธออยู่นานมาก ริมฝีปากบางเผยอเล็กน้อย แต่เสียงกลับเย็นชา

“ที่นี่บ้านฉัน ทุกตารางนิ้วของที่นี่เป็นของฉันหมด”

สุดท้าย สายตาเขาก็มองตรงเข้าไปในดวงตาเธอ รอยยิ้มมีความชั่วร้ายเพิ่มขึ้น “รวมเธอด้วย”

“……” สามคำสุดท้ายนั้น เหมือนการโจมตีอันสงบและทรงพลังบุกรุกเข้าไปในจิตใจกู้ชิงเกอเป็นจังหวะ ก้นบึ้งหัวใจเธอเต้นตึกตัก ประโยคนั้นมันหมายความว่าอะไร……

อะไรคือ รวมเธอด้วย??

เขากำลังจะบอกว่า ตัวเองก็เป็นของเขางั้นเหรอ?

เผชิญหน้ากับแววตาเขาที่ชั่วร้ายแบบนี้ กู้ชิงเกออดไม่ได้ที่เบนสายตาหนี กัดปากพูดขึ้น “รออาการป่วยคุณย่าหายดี เราจะหย่ากัน ถึงตอนนั้น……”

เธอกับเขา และตระกูลฟู่ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป

ด้วยการเตือนของเธอ ฟู่ซือหานถึงระลึกเรื่องนี้ได้ขึ้นมา

หากเธอไม่เตือน เขาเกือบลืมไปแล้วว่าเขาบังคับให้เธอเซ็นข้อตกลงเรื่องนี้ไว้ เฮอะ ดูเหมือนเธอจะจำมันได้ตลอดเวลา

“อย่างน้อยตอนนี้ ที่นี่ก็เป็นของฉัน เข้าใจไหม?”

“……” กู้ชิงเกอเม้มปากแดง พูดก็พูดไม่ออก เธอทำได้แค่กัดปากหันตัวไปดื่มซุปขิงอย่างเงียบๆ

ตอนนี้เขาครอบครองโซฟาอยู่ ผลคือตัวเองไม่มีที่นอน ในห้องนี้ไม่มีเตียงเหลือให้เธอนอนพักผ่อนด้วย ประจำเดือนเธอมา ตอนนี้ไม่ค่อยสบายตัวมากนัก

คิดถึงตรงนี้ ในใจกู้ชิงเกอก็รู้สึกน้อยใจ

ไอ้ชั่วฟู่ซือหาน!

ต่อมา เมื่อกู้ชิงเกอดื่มซุปขิงจนหมด ไปเป่าผมในห้องน้ำ เธอเป่าผมแห้งออกมาแล้ว กลับเห็นฟู่ซือหานยังครอบครองโซฟาอยู่ เธอก็หมดคำจะพูด

ทำได้แค่จำใจเดินไปข้างหน้า “นายจะนอนเมื่อไร?”

ได้ยินดังนั้น ฟู่ซือหานก็เหลือบมองเธอ “ทำไม? เธออยากนอนกับฉัน?”

“……” กู้ชิงเกอไม่รู้จะตอบคำถามเขายังไงในชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าละเอียดอ่อนแดงขึ้นมา ไอ้ชั่วนี่กล้าพูดจาได้โจ่งแจ้งแบบนี้ได้ยังไง?

แต่ก็จริง เขาทำได้หมด ทำไมจะไม่กล้าพูด?

คิดถึงตรงนี้ กู้ชิงเกอก็ทำได้แค่พูดความคิดในใจออกมา

“ฉันอยากนอนแล้ว”

ความหมายก็คืออยากให้คุณเขยิบร่างกายของคุณสักหน่อย แล้วเอาโซฟาให้ฉันนอนเถอะ

แต่ฟู่ซือหานเหมือนฟังไม่เข้าใจ จ้องมองเธออยู่

“แล้วไง?”

“ฉัน……” กู้ชิงเกอหมดคำจะพูดไปพักหนึ่ง

ฟู่ซือหานจ้องมองเธออย่างขำขัน “หรือเธออยากให้ฉันนอนเป็นเพื่อนเธอ? หืม?”

“ทำไมนายหน้าด้านแบบนี้?” กู้ชิงเกอสุดจะทนแล้ว ด่าขึ้นมาทันที

“หน้าด้าน?”

ฟู่ซือหานเค้นสองคำนี้ออกมา ร่างสูงใหญ่นั่งตรงนั้นดูไม่เป็นอันตราย แต่จู่ๆ ก็พุ่งเข้าหากู้ชิงเกอเหมือนเสือ

“กรี๊ด——” กู้ชิงเกออุทานออกมา ขณะที่ยังไม่ตอบสนอง ทั้งร่างก็ถูกฟู่ซือหานจับเอาไว้ จากนั้นก็ถูกเขาผลักไปที่กำแพงด้านหลัง