เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 47

เขาบีบกรามขาวเล็กของเธอ หรี่ตาลึกล้ำเข้าใกล้เธอ พ่นลมหายใจอุ่นใส่ใบหน้าเธอ

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาอภิปรายคำถามนี้”

สิ้นคำพูด ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาก็ฉีกเสื้อเธอออก กู้ชิงเกอตกใจจนกรีดร้องเสียงดัง ชุดตอนของเธอตัวนี้เพิ่งซื้อได้ไม่นาน สุดท้ายโดนฝ่ามือเขาฉีกออกเป็นชิ้นๆ

สิ่งสำคัญที่สุดคือ เขากดร่างเธออยู่ และไม่คิดจะลงไปหรือหยุด

กู้ชิงเกอไม่ใช่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ยังไงแล้วคราวก่อนก็โดนเขากดลงบนเตียงนี้และชิงร่างกายไป

“อย่า” เธอดันเขาออกอย่างปฏิเสธ

แววตาฟู่ซือหานเย็นยะเยือกเหมือนน้ำแข็ง กวาดตามองเธอ แล้วแค่นเสียงเฮอะ “เธอไม่มีสิทธิปฏิเสธ”

พูดจบก็ยื่นมือจะไปถอดเสื้อผ้าเธอต่อ กู้ชิงเกอเอื้อมมือมาปกป้องหน้าอกตัวเอง แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้น “ร่างกายฉันไม่สะดวก นายก็รู้นี่!”

ได้ยินดังนั้น การเคลื่อนไหวของฟู่ซือหานก็หยุดชะงักกลางอากาศเหมือนขัดลำกล้อง ดวงตาดุดันคู่นั้นลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง ให้ตายเถอะ!

เขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง

กู้ชิงเกอเห็นเขาหยุดการเคลื่อนไหวกะทันหัน ในใจก็โล่งอกในที่สุด คืนนี้เธอหนีได้แล้วใช่ไหม?

เธอหายใจหอบเบาๆ มองเขาเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ถามอย่างระมัดระวัง “ฉัน ไปได้แล้วใช่ไหม?”

ฟู่ซือหานได้สติกลับมา แววตากรีดเธอเหมือนมีด พูดด้วยเสียงเจ้าอารมณ์ “ออกไปซะ!”

กู้ชิงเกอรีบลุกขึ้นจากตัวเขา ออกไปจากเตียงอย่างว่องไว วิ่งออกไปเหมือนหนี ขี้เกียจไปเถียงกับเขาว่าสิ่งที่เขาพูดคือคำว่าออกไปหรือไม่

ความรวดเร็วในการหนีไปนั้น ราวกับกลัวว่าจู่ๆ เขาจะกลับคำพูดและจับตัวเธอมากดใต้ร่างแล้วกินอีกครั้ง!

ให้ตายเถอะ!

ฟู่ซือหานจ้องแผ่นหลังเธอ แววตาโหดเหี้ยมเหมือนอยากจะเจาะแผ่นหลังเธอให้เป็นรู

ยัยบัดซบ

ทำไมประจำเดือนต้องมาเวลานี้ด้วย? ทำไมเขาถึงได้……เกิดความคิดแบบนี้กับเธอ

ทั้งๆ ที่เป็นแค่หญิงสาวที่น่ารังเกียจคนหนึ่งไม่ใช่หรือไง?

เขาจะต้อง……ไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์เป็นเวลานานเกินไป ถึงเห็นเธอแล้วเกิดอารมณ์แบบนี้

ฟู่ซือหานโกรธจนโยนหมอนทันที

ส่วนกู้ชิงเกอก็กลับไปที่โซฟาตัวเองอย่างราบรื่น ถึงโซฟาจะไม่สะดวกสบายเท่าเตียง แต่อยู่ในนั้นเธอรู้สึกปลอดภัยนิดหน่อย

เสื้อท่อนบนเธอถูกเขาฉีกขาด กู้ชิงเกอจึงทำได้แค่ซ่อนตัวในผ้าห่ม เหลือเพียงศีรษะเล็กไว้ด้านนอก

ฟู่ซือหานผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไปแล้ว……

ทั้งๆ ที่ตอนเซ็นข้อตกลง เขาตกลงว่าตัวเองจะไม่แตะต้องตัวเธออีก เขามักจะทำท่าทางไม่สนใจและเหยียดหยามเธอ

แต่คนที่กดเธอไว้บนกำแพง ต้องการกินเธอให้หมดจดก็คือเขาเช่นกัน

กู้ชิงเกออับอายและขุ่นเคืองสุดขีด ว่ากันว่าผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ ทำไมผู้ชายถึงปากไม่ตรงกับใจมากกว่าผู้หญิง สิ่งที่เขาพูดมันเชื่อไม่ได้เลย

กู้ชิงเกอห่มผ้าเรียบร้อยแล้ว พลิกตัวหันหลังให้ฟู่ซือหาน

ปวดท้องจัง——

ทุกครั้งที่ประจำเดือนมาก็มักจะรู้สึกแย่เจียนตาย

สีหน้าและริมฝีปากกู้ชิงเกอซีดเซียวมาก ไม่สบายตัวอย่างมาก เธอต้องรีบหลับตา

ไม่ว่ายังไง ถึงแม้ตอนนี้ฟู่ซือหานจะอยากแตะต้องตัวเธอ แต่ตอนนี้เธอมีประจำเดือน เขาแตะต้องตัวตนไม่ได้

ฉะนั้นคืนนี้เธอสามารถหลับได้อย่างสบายใจ

หลับครั้งนี้ กู้ชิงเกอหลับจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตอนน้าซูมาเคาะประตู เธอสะลึมสะลือ น้าซูเคาะอยู่นานมากไม่มีคนตอบ จึงต้องผลักประตูเข้าไปเอง

เมื่อเข้าไปเห็น ก็พบว่าสีหน้ากู้ชิงเกอไม่ค่อยดีนัก

“คุณนายน้อย?”