“ทุกคนรู้ว่านายกลับมาทำไม นายต้องการจะสูบเลือดสูบเนื้อครอบครัวแกร์ริสัน อยากได้เงินของเราใช่ไหม?” “นายถูกขับออกจากครอบครัวแกร์ริสันไปนานแล้ว เจ้าคนอกตัญญู เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนายอีก ไสหัวไป!” พ่อแม่บุญธรรมของลีวายต่างลุกขึ้นยืนและชี้หน้า พร้อมกับพูดจาหยาบคายใส่เขา การบิดเบือนความจริงอย่างไร้ยางอายของครอบครัวแกร์ริสันนั้นยากที่จะเข้าใจ น่าผิดหวังเหลือเกิน! เขาคิดว่าคนพวกนั้นจะรู้สึกผิดบ้างหลังจากเวลาผ่านไปหกปี แต่พวกเขากลับยิ่งกำเริบขึ้นอย่างคิดไม่ถึง พวกนั้นเอาทุกอย่างไปจากเขา ทำให้เขาพิการ ทำลายชื่อเสียงของเขา ทำเรื่องสกปรกแล้วใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นความผิดของเขา เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ครอบครัวแกร์ริสันไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย ไบรอันตรงเข้าหาลีวาย วางท่าเหนือกว่าแล้วเอ่ยว่า “ที่กลับมานี่เพราะนายต้องการเงิน ใช่ไหม?” ฟิ้ว! ไบรอันโยนบัตรเครดิตใบหนึ่งลงบนพื้น แล้วยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นส่ายไปมา “หน้ารองเท้าของฉันเปื้อน มาเลียให้เกลี้ยง แล้วเงินหนึ่งล้านในบัตรใบนี้จะเป็นของนาย” คำพูดของเขาเรียกเสียงหัวเราะลั่นในขณะที่ผู้คนมองลีวายราวกับกำลังดูสุนัขตัวหนึ่ง “โอ้โฮ! เงินตั้งล้าน นั่นมากเกินพอสำหรับการใช้ชีวิตเลยนะ ฉันพนันว่ามันเลียแน่!” วิกตอเรียทำหน้าบูดเบี้ยว “คุกเข่าสิ” ไบรอันคำรามเมื่อเห็นลีวายถลึงตามองเขาอยู่ “แล้วเลียรองเท้าฉันซะ” ลีวายจ้องหน้าเขาอย่างเยือกเย็นและสงบสติอารมณ์ “คุกเข่า!!!” ไบรอันรีบเข้าไปหาลีวายแล้วกดไหล่ของเขาลง พยายามบังคับให้คุกเข่า แต่อีกฝ่ายไม่ไหวติงแม้แต่น้อย “บอกให้คุกเข่า!!!” ไบรอันพยายามจะซัดเขาให้หมอบอยู่ตรงนั้น “ไปตายซะ!” ทันใดนั้น ลีวายตบไปที่ใบหน้าของไบรอัน ทำให้เขากระเด็นไปไกลถึงแปดเมตร ทั้งห้องเงียบกริบลงทันที เงียบจนแทบได้ยินเสียงเข็มหล่นลงพื้น! ไม่น่าเชื่อ! ทุกคนในครอบครัวแกร์ริสันตกตะลึง ลีวายทำอะไร? เขาอัดไบรอันจนร่วงลงกับพื้นด้วยการตบเพียงครั้งเดียวหรือ? ตุ้บ! ไบรอันทำท่าจะลุกขึ้นแต่ถูกลีวายเหยียบไว้ ขยี้แล้วเดินข้ามไป พอเห็นลีวายเข้ามาใกล้ โจเซฟถอยหลังกรูดตามสัญชาติญาณ ลีวายเดินขึ้นเวทีและปรับขาตั้งไมโครโฟน ทุกคนมองดูพลางสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไรต่อไป “ฟังนะ ทุกคน...” “ฉันมั่นใจว่าพวกคุณคงจำได้ว่าเกิดอะไรเมื่อหกปีก่อน เพื่อตอบแทนความรักความห่วงใยที่ฉันได้รับจากครอบครัวแกร์ริสันเมื่อเด็ก ฉันจะให้เวลาพวกคุณหนึ่งเดือนมาคุกเข่าต่อหน้าฉันสามวันสามคืนเพื่อชดใช้บาปของพวกคุณ!” “จำไว้นะ ฉันหมายถึงทุกคนจากครอบครัวแกร์ริสัน!” “ถ้าฉันไม่เห็นเงาใครสักคนภายในหนึ่งเดือน ผลลัพธ์นั้นง่ายมาก ฉันสาบานว่าจะกำจัดทุกคนที่อยู่ที่นี่ในวันนี้!” น้ำเสียงของลีวายทุ้มต่ำ แต่ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้คนต่างพากันหัวเราะอย่างหนัก “ชีวิตในคุกทำลายสมองมันแล้วหรือไง? นั่นมันพูดเรื่องไร้สาระอะไร?” “ตอนนี้ครอบครัวแกร์ริสันคือผู้นำในนอร์ธ แฮมป์ตัน แต่แกมันแค่อาชญากร จะไม่ฝันลมๆ แล้งๆ ไปหน่อยเหรอที่จะทำลายครอบครัวแกร์ริสัน” “มันเสียสติไปแล้วล่ะมั้ง?” “จำใส่สมองไว้ว่าฉันมีความอดทนจำกัด พวกคุณมีเวลาแค่เดือนเดียว! แน่ละว่าพวกคุณคงเตรียมกำลังและเส้นสายมาสู้กับผม มาเลย ผมรออยู่” จากนั้นลีวายก็เดินออกไปทันที โดยไม่สนใจเสียงเยาะเย้ยของฝูงชน “หยุดตรงนั้นเลย ไอ้ชาติชั่ว! ฉันบอกให้แกไปได้แล้วเรอะ?” เบน พ่อบุญธรรมของลีวายทำท่าจะหยุดเขาไว้ “เบน ปล่อยมันไป!” โจเซฟบอก “วันนี้เป็นวันสำคัญ พ่อไม่อยากเห็นการนองเลือด” เขากลัวผลกระทบที่จะตามมาหากบุคคลสำคัญมาเห็นเข้า “ใช่! มีโอกาสอีกเยอะแยะที่จะจัดการมัน!” “มันยังดวงดีที่คนสำคัญกำลังเดินทางมา!” จากนั้น ลีวายก็ออกจากที่นั่นท่ามกลางสายตาจับจ้องของคนนับร้อย หลังจากลีวายจากไป โจเซฟถามอย่างเป็นกังวลว่า “เจย์คอบ คนสำคัญอยู่ที่ไหน เขายังไม่อยู่ที่นี่หรือ?” เจย์คอบดูมึนงง “ดูจากเวลา เขาน่าจะมาถึงนานแล้วนะ ขอผมถามดูก่อน...” หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ เจย์คอบหน้าซีดเผือด “พ่อครับ คนสำคัญมาที่นี่ แต่ไปแล้ว” “อะไรนะ? คนสำคัญมาที่นี่แล้วเหรอ?” “คนสำคัญบอกว่าครอบครัวแกร์ริสันคือฝูงหมูโง่เง่าไร้ค่า!” “ฉันเข้าใจแล้ว เขาต้องจากไปอย่างเดือดดาลหลังจากเห็นเรื่องวุ่นวายที่ไอ้เด็กบ้านั่นทำ!” “เขาต้องคิดว่าครอบครัวแกร์ริสันไม่เคารพเขาแน่ๆ!” โจเซฟโกรธจนตัวสั่น “ไอ้เด็กเวรนั่นต้องชดใช้!” ผู้คนต่างมีปฏิกิริยาไปตามกระแสนั่นด้วย ลีวายทำลายงานฉลองยิ่งใหญ่ของครอบครัวแกร์ริสัน! เขาเพิ่งทำให้คนสำคัญอารมณ์เสีย! นั่นเท่ากับตัดโอกาสที่ครอบครัวแกร์ริสันจะบรรลุเป้าหมายสูงสุด! ลีวาย แกร์ริสันคือคนบาปของครอบครัวแกร์ริสันโดยแท้! ชั่วขณะนั้น ครอบครัวแกร์ริสันอยากถลกหนังลีวายทั้งเป็น พ่อแม่บุญธรรม พี่ชาย พี่สะใภ้ต่างเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ “รอก่อนเถอะไอ้ลีวาย!” หลังออกจากโรงแรมคริสตัล พาเลซ คนต่อไปที่ลีวายจะไปหาคือภรรยาของเขา โซอี้ โลเปซ ชีวิตนี้ เขาไม่ได้ติดค้างอะไรครอบครัวแกร์ริสัน เพื่อนๆ และเพื่อนร่วมชั้นของเขาเลย เว้นเสียแต่โซอี้ เขาถูกจองจำในวันที่สองหลังจากแต่งงาน ทำให้โซอี้เสื่อมเสียชื่อเสียง และยังทำให้เธอต้องครองตัวเป็นหม้ายมาตลอดหกปีที่ผ่านมา หญิงผู้นี้แบกรับภาระหนักหนาสาหัสมาถึงหกปีแล้ว แต่บัดนี้ฉันกลับมาแล้ว ฉันจะกุมมือเธอไว้ และเราจะพิชิตโลกนี้ด้วยกัน หลังจากลังเลอยู่นาน ลีวายก็กดกริ่งประตู ตู๊ด! หญิงสาวทำโทรศัพท์มือถือหลุดมือหล่นลงพื้นเมื่อประตูเปิด หลังจากเพ่งพินิจดูหน้าลีวาย โซอี้ก็น้ำตานองหน้า “โซอี้ เร็วเข้า รีบรับพัสดุแล้วเข้ามา จะถึงเวลางานเลี้ยงครอบครัวแล้วนะ คุณปู่จะตกลงเรื่องการแต่งงานของหนูในงานเลี้ยงครอบครัวคืนนี้ จะหนีไปเฉยๆ แบบนี้ไม่ได้นะ!” “ใช่ รีบแต่งตัวเร็วๆ เข้า คุณปู่จะให้หนูแต่งงานกับคนอื่นแล้ว!” เสียงพ่อแม่ของโซอี้ดังออกมาจากด้านใน “โซอี้ ผมกลับมาแล้ว!” ลีวายพูดอย่างตื่นเต้นพลางทำท่าเหมือนจะโอบกอดเธอ แต่โซอี้ปัดมือของเขาออก “กลับมาทำไม? ฉันลืมเธอไปแล้ว...” เสียงของโซอี้ติขัดด้วยเสียงสะอื้น ไม่นานหลังจากนั้น แอรอนกับเคทลิน พ่อแม่ของโซอี้ก็ออกมา ท่าทางตกใจ “กล้าดียังไงถึงกลับมา? แกรู้มั้ยว่าครอบครัวของฉันต้องทนทุกข์กับเสียงวิพากษ์วิจารณ์หนักหนาสาหัสเพราะแกขนาดไหน? โดยเฉพาะโซอี้ แกรู้มั้ยว่าเธอต้องทรมานแค่ไหนหกปีที่ผ่านมา” แอรอนพ่อของโซอี้ประณาม ขณะเดียวกัน เคทลินแม่ของเธอก็เข้ามาผลักไสลีวาย “นายน่าจะรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนายกับโซอี้มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้ ตั้งแต่นายเข้าคุก นายมันอาชญากร เป็นแค่หนูสกปรกข้างถนนใน นอร์ธ แฮมป์ตัน นายมีแต่จะทำให้โซอี้ตกอยู่ในอันตรายเพราะมาหาเธอที่นี่!” ลีวายรู้อยู่เต็มอกถึงความทุกข์ทรมานของโซอี้ตลอดหกปีที่ผ่านมา รวมถึงการที่เธอปฏิเสธไม่ยอมแต่งงานใหม่เพราะเขา ลีวายทำหน้าจริงจัง “ครั้งนี้ผมกลับมาอยู่ตลอดไป จะไม่ทิ้งโซอี้ไปไหนอีกแล้ว ผมจะให้อนาคตที่สดใสกับเธอ และจะทำให้เธอได้ครองโลก!” คำประกาศของลีวายทำให้แอรอนและเคทลินระเบิดเสียงหัวเราะลั่น “แกติดคุกมาหกปีแล้วจะเอาอนาคตที่ไหนมาให้โซอี้?” แอรอนถามอย่างเย้ยหยัน “ใช่ พูดแต่ปากใช่ไหม?” เคทลินพูดแทรกขึ้น “หยุดพูดจาใหญ่โตได้แล้ว!” ถึงอย่างนั้น ลีวายก็ยังยิ้ม “อย่าห่วงเลย ผมจะทวงสิ่งที่ผมเสียไปหลายปีมานี้กลับคืนมา ผมจะทำลายครอบครัวแกร์ริสันภายในหนึ่งเดือน!” “ลีวาย” คราวนี้ แม้แต่โซอี้ก็ทนฟังคำพูดไร้สาระของเขาต่อไปไม่ไหว “อยู่กับความเป็นจริงหน่อยได้ไหม? มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะเพิ่งออกจากคุก แต่แค่ทำตัวธรรมดาๆ แล้วเริ่มต้นใหม่ได้ไหม ฉันเชื่อว่าเธอจะกลับมายิ่งใหญ่ได้สักวัน แต่ไม่ใช่เอาแต่พูดจาเกินจริง รู้ไหมว่าตอนนี้ครอบครัวแกร์ริสันมีอิทธิพลแค่ไหน และนอกจากนั้น ยุคนี้ห่างไกลกันมากจากเมื่อหกปีที่แล้ว!” “เชื่อผมสิโซอี้” ลีวายพูดอย่างจริงจัง “ผมจะทำให้ครอบครัวแกร์ริสันมาโค้งคำนับกราบแทบเท้าผมด้วยคำพูดเพียงคำเดียว”